Interpretacja indywidualna z dnia 29 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.187.2024.3.MK

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania działek wraz budynkami i budowlami na podstawie umowy dożywocia.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 14 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania działek wraz budynkami i budowlami na podstawie umowy dożywocia. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 maja 2024 r. (data wpływu 13 maja 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku)

Działalność gospodarczą prowadzi Pan od 21.01.1992 r. opodatkowaną na zasadach ogólnych. Jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Wcześniej prowadził Pan działalność w zakresie usług transportowych, obecnie w zakresie usług wulkanizacji i sprzedaży opon, mycia samochodów oraz wynajmu placu i stacji diagnostycznej. Budowle - warsztat, magazyn i pomieszczenie gospodarcze (skład, między innymi opału), które wykorzystuje Pan na potrzeby wulkanizacji kupił Pan w 1998 roku - akt notarialny. Budynek, w którym znajduje się stacja diagnostyczna i myjnia został wybudowany i oddany do użytku w ... roku. W 2009 roku plac został utwardzony kostką brukową - VAT odliczony. Budynki zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Służą w działalności gospodarczej. Amortyzacja była zaliczana do kosztów uzyskania przychodów. Budowa stacji diagnostycznej z myjnią została udokumentowana fakturami, z których został odliczony podatek VAT. Od dnia wprowadzenia budynku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie dokonano żadnych ulepszeń w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Wszystkie budynki zlokalizowane są na placu o pow. ok. 1,5 ha.

Dokonał Pan podziału geodezyjnego i podzielił plac na 3 części. Z działki o numerze A zostały wyodrębnione działki o numerach: B, C, D oraz ustanowiona służebność dojazdu do działki D. Kopia mapy w załączeniu. Na działce B znajduje się budynek warsztatowy. Na działce C posadowiony jest budynek, w którym znajduje się stacja diagnostyczna i myjnia oraz budynek magazynowy a na działce D budynek gospodarczy. Działki powstałe po podziale są zabudowane. Nie ma Pan dzieci i chce Pan przekazać działki synom Pana brata na podstawie umowy dożywocia w zamian za dożywotnie utrzymanie polegające na dostarczeniu wyżywienia, ubrania, światła i opału, zapewnieniu odpowiedniej pomocy i pielęgnowaniu w chorobie oraz sprawieniu pogrzebu odpowiadającym miejscowym zwyczajom (dożywocie w rozumieniu art. 908 § 1 Kodeksu cywilnego). Część z budynkiem warsztatowym i budynkiem gospodarczym oraz działkę przed budynkiem wulkanizacji chce Pan przekazać dla jednego bratanka - działka B, D i E, a część z budynkiem, w którym znajduje się stacja diagnostyczna i myjnia oraz budynek magazynowy dla drugiego - działka C.

Działka E jest niezabudowana i stanowi dojazd do wulkanizacji. Dla tej działki (E) brak jest miejscowego planu zagospodarowania, nie była też wydana decyzja o warunkach zabudowy. Obydwaj bratankowie będą prowadzić działalność gospodarczą w takim zakresie w jakim była prowadzona przed podziałem, czyli tu gdzie budynek warsztatowy - dalej wulkanizacja i sprzedaż opon. W części gdzie stacja diagnostyczna - wynajem placu oraz budynku stacji diagnostycznej i myjni.

Poszczególne części majątku będące przedmiotem przekazania na podstawie umowy dożywocia będą stanowiły zespół składników niezbędny i wystarczający do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej przez Nabywców czyli Pana Bratanków. Prowadzenie działalności nie będzie wymagało angażowania innych składników majątku ani podejmowania dodatkowych działań. Trzeba będzie tylko dokupić i ufiskalnić kasę fiskalną i ewentualnie program do fakturowania. Nabywcy w oparciu o nabyty majątek będą prowadzić działalność w zakresie:

-Bratanek nabywający działki B, D oraz E z budynkiem wulkanizacji i budynkiem gospodarczym będzie prowadził dalej działalność w zakresie wulkanizacji i sprzedaży opon.

-Bratanek nabywający działkę C z budynkiem, w którym znajduje się stacja diagnostyczna i myjnia oraz budynek magazynowy będzie prowadził działalność w zakresie wynajmu placu oraz budynku stacji diagnostycznej i myjni.

Części majątku mające być przedmiotem przekazania na podstawie umowy dożywocia dla dwóch bratanków będą stanowiły organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników, w tym zobowiązań, które mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania.

Poszczególne części majątku będące przedmiotem przekazania na podstawie umowy dożywocia są wyodrębnione organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie. W strukturze organizacyjnej na podstawie Regulaminu funkcjonują:

-Stacja Diagnostyczna

-Zakład Wulkanizacji ze sprzedażą opon

-Myjnia

-Księgowość - powierza się prowadzenie Biuru Rachunkowemu

Na dzień zbycia składników majątku możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Po podziale i przekazaniu majątku Firmy dla obydwu Bratanków na podstawie umowy dożywocia w zamian za dożywotnie utrzymanie obie części będą posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Pytania

Czy przekazanie na podstawie umowy o dożywocie dla dwóch bratanków budynków służących działalności gospodarczej i placu o pow. ok. 1,5 ha położonych na działkach B, C, D będzie korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy? Czy przekazanie działki niezabudowanej nr E położonej przed wulkanizacją będzie korzystało ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Na gruncie podatku VAT przekazanie na podstawie umowy o dożywocie nieruchomości należy uznać za odpłatną dostawę towarów.

W przypadku, gdy przedmiotem dostawy jest nieruchomość zabudowana, uważa Pan, że jest możliwość zastosowania zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

-dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim:

-pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich: wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej

Budynki i plac, które chce przekazać dwóm bratankom spełniają wszystkie przesłanki aby skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT. Działka E stanowi dojazd do budynku wulkanizacji i jest niezbędna do prowadzenia działalności w zakresie wulkanizacji.

Uważa Pan, że powyższe zwolnienie ma zastosowanie w przypadku odpłatnej dostawy towarów w ramach umowy dożywocia. Analizowany art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT nie zawiera ograniczenia co do formy czy rodzaju czynności cywilnoprawnej, w oparciu o którą podatnik dokonuje dostawy nieruchomości.

Podobne zdanie wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 03.01.2023 nr 0113-KDIPT1-1.4012.779.2022.4.MG. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Zgodnie z art. 2 ust. 33 ustawy o VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i gospodarowaniu przestrzennym. Dla tej działki (E) brak jest miejscowego planu zagospodarowania, nie była też wydana decyzja o warunkach zabudowy. Stanowi ona dojazd do budynku wulkanizacji.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy o VAT:

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT:

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, z 11.12.2006, str. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE:

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny. Zgodnie z tym przepisem:

Przy czym, zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego:

Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” – wyrok NSA z dnia 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11).

Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta jest w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, pod którym to pojęciem rozumie się:

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Zatem na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

·istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,

·zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

·składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

·zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

W tym miejscu wskazać należy, iż zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W myśl art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145, str. 1, ze zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

W ocenie tut. Organu wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”) z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes Sàrl przeciwko Administration de l’enregistrement et des domaines Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń – innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz – w zależności od konkretnego przypadku – składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Ponadto TSUE stwierdził, iż fakt, że VI Dyrektywa nie zawiera definicji pojęcia przedsiębiorstwa lub jego części, nie oznacza, że państwa członkowskie mają swobodę jego interpretacji. Pojęcia w niej używane powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny od innych przepisów, z wyjątkiem sytuacji, gdy sama Dyrektywa daje państwom członkowskim jasną dyspozycję do zdefiniowania pojęcia w krajowej legislacji. TSUE wskazał też, iż nabywca musi jednak posiadać zamiar kontynuowania działalności gospodarczej przejmowanego przedsiębiorstwa lub jego części, nie zaś jedynie natychmiast likwidować daną działalność i sprzedać przejęte mienie.

Na przydatność zespołu składników do prowadzenia (kontynuowania) działalności przez nabywcę, zwrócił uwagę TSUE w wyroku C-408/98 (Abbey National Plc), podzielając opinię Rzecznika Generalnego z dnia 13 kwietnia 2000 r., który stwierdził, iż „rozwiązanie przyjęte w Zjednoczonym Królestwie wydaje się rozsądne: gdy aktywa stanowiące część przedsiębiorstwa zdolną do odrębnego funkcjonowania są zbywane w taki sposób, że sprzedana część kontynuuje swoją działalność, ma zastosowanie opcja, z której Zjednoczone Królestwo skorzystało na mocy art. 5(8) VI Dyrektywy i uznaje się, że nie nastąpiła dostawa towarów”.

W kontekście zatem zbycia przedsiębiorstwa, z wyłączenia stosowania przepisów ustawy korzysta przekazanie przedsiębiorstwa lub jego niezależnej części, w tym dóbr materialnych oraz ewentualnie elementów niematerialnych, które razem tworzą przedsiębiorstwo lub jego część zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Nabywca musi jednakże mieć na celu prowadzenie przekazanego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jedynie natychmiastową likwidację danej działalności lub sprzedanie zapasów zasobów, jeśli istnieją.

Sformułowanie zawarte w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy w aspekcie art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, rozumieć w sposób funkcjonalny, a nie tylko werbalny, tzn. analizując, czy dany zespół aktywów, który jest przedmiotem zbycia, pozwala na prowadzenie i służy w sposób trwały prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej nabywcy, realizowanej uprzednio w przedsiębiorstwie Zbywcy.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp. na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zbycie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa lub jego zorganizowana część przechodzi na własność nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy.

Kontynuowanie działalności gospodarczej przy zbyciu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy rozumieć, jako sytuację, w której nabywca w związku z dokonanym nabyciem nadal prowadzi przedsiębiorstwo. Przy czym nie chodzi tu o prowadzenie jakiejkolwiek działalności z wykorzystaniem składników nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, a o prowadzenie nabytego przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług wulkanizacji i sprzedaży opon, mycia samochodów oraz wynajmu placu i stacji diagnostycznej. Wnioskodawca nie ma dzieci i chce przekazać działki wraz znajdującymi się na nich budynkami i budowlami synom brata na podstawie umowy dożywocia w zamian za dożywotnie utrzymanie polegające na dostarczeniu wyżywienia, ubrania, światła i opału, zapewnieniu odpowiedniej pomocy i pielęgnowaniu w chorobie oraz sprawieniu pogrzebu odpowiadającym miejscowym zwyczajom (dożywocie w rozumieniu art. 908 § 1 Kodeksu cywilnego). Wnioskodawca dokonał podziału geodezyjnego i podzielił plac na 3 części. Część z budynkiem warsztatowym i budynkiem gospodarczym oraz działkę przed budynkiem wulkanizacji Wnioskodawca chce Pan przekazać dla jednego bratanka - działka B, D i E, a część z budynkiem, w którym znajduje się stacja diagnostyczna i myjnia oraz budynek magazynowy dla drugiego - działka C. Działka E jest niezabudowana i stanowi dojazd do wulkanizacji. Obydwaj bratankowie będą prowadzić działalność gospodarczą w takim zakresie w jakim była prowadzona przed podziałem, czyli tu gdzie budynek warsztatowy - dalej wulkanizacja i sprzedaż opon. W części gdzie stacja diagnostyczna - wynajem placu oraz budynku stacji diagnostycznej i myjni. Poszczególne części majątku będące przedmiotem przekazania na podstawie umowy dożywocia będą stanowiły zespół składników niezbędny i wystarczający do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej przez Nabywców czyli Bratanków Wnioskodawcy. Prowadzenie działalności nie będzie wymagało angażowania innych składników majątku ani podejmowania dodatkowych działań. Części majątku mające być przedmiotem przekazania na podstawie umowy dożywocia dla dwóch bratanków będą stanowiły organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników, w tym zobowiązań, które mogą stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania. Poszczególne części majątku będące przedmiotem przekazania na podstawie umowy dożywocia są wyodrębnione organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie. W strukturze organizacyjnej na podstawie Regulaminu funkcjonują:

-Stacja Diagnostyczna

-Zakład Wulkanizacji ze sprzedażą opon

-Myjnia

-Księgowość - powierza się prowadzenie Biuru Rachunkowemu

Na dzień zbycia składników majątku możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Po podziale i przekazaniu majątku Firmy dla obydwu Bratanków na podstawie umowy dożywocia w zamian za dożywotnie utrzymanie obie części będą posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Analiza zaprezentowanego opisu sprawy w kontekście przytoczonych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do obydwu części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, które mają być przekazane na podstawie umowy dożywocia bratankom Wnioskodawcy  zostaną spełnione wszystkie wskazane wcześniej przesłanki do uznania wyodrębnionych w ramach przedsiębiorstwa Wnioskodawcy zespołów składników materialnych i niematerialnych, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przedmiotowe zespoły składników materialnych i niematerialnych, wyodrębnione w ramach Pana przedsiębiorstwa, jak wynika z wniosku, będą stanowiły zespół składników, który będzie organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie oraz będzie przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych. Ponadto nabywcy, tj. Pana bratankowie będą nabyty zespół składników materialnych i niematerialnych wykorzystywali do prowadzenia działalności gospodarczej w tym samym zakresie co Wnioskodawca.

Wobec powyższego, skoro w niniejszej sprawie zespoły składników materialnych i niematerialnych, które będą przekazane na podstawie umowy dożywocia bratankom Wnioskodawcy, będą charakteryzować się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym oraz nabywcy będą kontynuowali prowadzoną dotychczas przez Pana działalność gospodarczą, to przedmiotowa transakcja będzie stanowić zbycie dwóch zorganizowanych części przedsiębiorstwa, o których mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji przedmiotowa transakcja w związku z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z tym, że przekazanie nie będzie podlegać opodatkowaniu, to Pana stanowisko, zgodnie z którym przekazanie działek i budynków bratankom będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytania). Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w .... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).