Interpretacja indywidualna z dnia 3 czerwca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.817.2021.10.MS

Obowiązki płatnika z tytułu zapłaty zaległych składek.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 2 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 26 maja 2022 r. sygn. akt I SA/Go 66/22; i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 września 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.). Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji konstrukcji metalowych i ich części.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział … (dalej: ZUS) przeprowadził kontrolę z urzędu w spółce … Sp. z o.o. (dalej: „....”) oraz u Wnioskodawcy za okres … 2018 r. w zakresie prawidłowości i rzetelności obliczania składek na ubezpieczenia społecznie i ubezpieczenie zdrowotne oraz zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego. W wyniku przeprowadzonej w obu spółkach kontroli za okres … 2018 r., ZUS uznał, że w ramach umów zlecenia zawartych ze spółką pracownicy Spółki wykonywali w rzeczywistości pracę na rzecz Wnioskodawcy, a nie na rzecz spółki ...związku z powyższym, to Wnioskodawca powinien pełnić funkcję płatnika składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne również w zakresie wynagrodzenia wypłacanego przez T pracownikom Spółki na podstawie przedmiotowych umów zlecenia.

Spółka nie wniosła zastrzeżeń do protokołu kontroli i zastosowała się do wniosków wynikających z kontroli ZUS. W konsekwencji Spółka wpłaciła do ZUS zaległe składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne naliczone od wynagrodzenia należnego z tytułu umów zlecenia zawartych przez pracowników Spółki z ...., zarówno w części finansowanej przez pracodawcę, jak i pracownika.

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że nie wszystkie osoby, za które Spółka uiściła zaległe składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne nadal pozostają w stosunku pracy ze Spółką. Tak więc, Spółka zapłaciła zaległe składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne zarówno w części finansowanej przez pracodawcę, jak i pracowników za osoby wciąż zatrudnione przez Spółkę w ramach stosunku pracy, jak i osoby, które już nie pracują na rzecz Wnioskodawcy. Ze względu na uwarunkowania biznesowe, Spółka nie zamierza dochodzić zwrotu zapłaconych składek ZUS w części finansowanej przez pracowników, ani od pracowników ani od byłych pracowników Wnioskodawcy.

 Pytanie

Czy wartość zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w części, w której powinny być sfinansowane przez pracownika, wpłaconych przez Spółkę do ZUS jako wypełnienie postanowień wynikających z protokołu z kontroli ZUS, stanowi dla tych osób, tj. zarówno obecnych, jak i byłych pracowników Spółki, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i czy w związku z tym na Spółce będą ciążyć jakiekolwiek obowiązki płatnika ww. ustawy oraz obowiązek złożenia odpowiednich informacji podatkowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyniku wypełniania postanowień wynikających z protokołu z kontroli ZUS w związku z zapłatą przez Spółkę zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne pracowników (i byłych pracowników) w części, w której powinny zostać sfinansowane przez pracownika, wartość uiszczonych przez Wnioskodawcę przedmiotowych składek nie stanowi przychodu ani dla pracownika, ani dla byłego pracownika i tym samym na Spółce nie będą ciążyć jakiekolwiek obowiązki płatnika ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; dalej: „ustawa o PDOF”) w tym zakresie, w tym obowiązek złożenia jakiejkolwiek informacji podatkowej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o PDOF, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami (z zastrzeżeniami, które nie będą mieć zastosowania w omawianym przypadku) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Tak więc przychodem jest co do zasady każda forma przysporzenia majątkowego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PDOF, źródłem przychodu są inne źródła. Zgodnie z otwartym katalogiem przychodów klasyfikowanych jako przychody z innych źródeł określonych w art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF, w szczególności są to kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, i stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyty przez ustawodawcę zwrot „w szczególności” pozwala stwierdzić, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i do tej kategorii zalicza się również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF. Tym samym, dany przychód należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, gdy nie jest możliwe jego przyporządkowanie do żadnego innego źródła przychodów określonych w art. 10 ustawy o PDOF.

Jednocześnie, stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o PDOF, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy również nadmienić, że w myśl art. 31 ust. 1 ustawy o PDOF, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy” są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób które uzyskują od tych zakładów stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Dodatkowo, zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o PDOF, płatnicy są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Natomiast, w myśl art. 42a ustawy o PDOF, w zgodzie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie natomiast z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 423 ze zm.), płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy.

Analogicznie, zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1285 ze zm.), za osobę pozostającą w stosunku pracy, w stosunku służbowym albo odbywającą służbę zastępczą składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca, a w razie wypłaty świadczeń pracowniczych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, o których mowa w ustawie z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. z 2002 r. poz. 85 ze zm.) – podmiot obowiązany do wypłaty tych świadczeń.

Mając na uwadze powyższe należy podkreślić, że obowiązki płatnika, w zakresie obliczenia, poboru i odprowadzenia składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, zostały w sposób jednoznaczny określone przez ustawodawcę. W przedstawionym stanie faktycznym nie budzi także wątpliwości, że to Wnioskodawca pełni funkcję płatnika składek w stosunku do swoich pracowników (co wynika z postanowień protokołu, do którego Spółka nie wniosła zastrzeżeń), a więc jest podmiotem, na którym ciąży obowiązek prawidłowego obliczenia, pobrania i odprowadzenia składek na ubezpieczenia społeczne i na ubezpieczenie zdrowotne. W przypadku niewypełnienia swoich obowiązków jako płatnika, Wnioskodawca nie ma możliwości przeniesienia obciążeń z tego wynikających na inny podmiot, w tym na pracowników lub byłych pracowników.

Wnioskodawca dokonując zapłaty zaległych składek realizuje zatem własny obowiązek jako płatnik składek. Nie wyręcza On w tym zakresie pracowników (oraz byłych pracowników), co oznacza, że zarówno pracownicy jak i byli pracownicy nie otrzymują z tego tytułu jakiegokolwiek przysporzenia, gdyż to nie na nich ten obowiązek spoczywa. Spółka wykonując zaległe zobowiązanie jako płatnik, obliczając i wpłacając składki na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne nie wykonuje obowiązku za inny podmiot, tj. np. za pracownika, a jedynie realizuje swój ustawowy obowiązek.

W ocenie Wnioskodawcy, fakt, że Spółka realizuje swój ustawowy obowiązek po terminie nie zmienia charakteru dokonanych wpłat do ZUS w części zarówno składek finansowanych przez pracodawcę, jak i pracownika. Tym samym, w ocenie Spółki, nie można mówić o przysporzeniu (w formie nieodpłatnego świadczenia) powstającym po stronie pracownika, bądź byłego pracownika, w związku z zapłatą przez Wnioskodawcę zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w części finansowanej przez pracownika, gdyż te osoby nie otrzymują w ten sposób dodatkowego wynagrodzenia czy benefitu.

Zdaniem Spółki, uiszczając zaległe składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w części finansowanej przez pracownika, Spółka nie zapewni pracownikowi (oraz byłem pracownikowi) żadnego dodatkowego świadczenia, a jedynie wywiąże się z ciążącego na Niej obowiązku płatnika. Trudno bowiem w tym przypadku twierdzić, że majątek pracownika lub byłego pracownika ulega powiększeniu w związku z zapłatą przez Wnioskodawcę zaległych składek – zapłacone składki jedynie częściowo i potencjalnie mogą wpływać na wysokość świadczeń z ubezpieczenia społecznego, które pracownicy lub byli pracownicy mogą otrzymać w przyszłości. Niemniej, na moment zapłaty przez Spółkę zaległych składek pracownicy (oraz byli pracownicy) nic nie zyskują, ani nie oszczędzają na wydatku, który w innym przypadku musieliby ponieść.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym nie jest spełniona definicja przychodu, o której mowa w art. 11 ustawy o PDOF, gdyż po stronie pracowników (i byłych pracowników) nie powstaje żadne przysporzenie majątkowe w związku z zapłatą przez Wnioskodawcę zaległych składek. W konsekwencji w tym zakresie nie powstanie obowiązek podatkowy, co tym samym powoduje, że na Spółce nie będą ciążyć żadne obowiązki płatnika PDOF jak i obowiązki informacyjne.

Wnioskodawca chciałby także podkreślić, że z uwagi na fakt, że zapłata zaległych składek ZUS przez Spółkę w części finansowanej przez pracownika nie skutkuje u takiej osoby powstaniem przychodu, bezzasadne jest rozważanie do jakiego źródła należy zakwalifikować przychód (przychód ze stosunku pracy dla pracowników przychód z innych źródeł dla byłych pracowników), gdyż w rzeczywistości żaden przychód w ogóle nie powstanie. W konsekwencji, w rozumieniu Spółki, nie powstaną obowiązki określone odpowiednio w art. 31 ust. 1, art. 39 ust. 1 oraz art. 42a ust.1 ustawy o PDOF.

Jednocześnie, Wnioskodawca podkreśla, że jako że spółka T, która pierwotnie pełniła funkcję płatnika zaliczek na PDOF w stosunku do pracowników (oraz byłych pracowników) Spółki w związku z zawartymi umowami zlecenia, nie pobierała w ustawowym terminie składek na ubezpieczenie społeczne z wynagrodzenia wypłacanego pracownikom (lub byłym pracownikom) Spółki, zawyżone zostały podstawy opodatkowania tych pracowników (oraz byłych pracowników) i odprowadzone zostały zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wyższej kwocie niż byłaby należna, gdyby składki na ubezpieczenia społeczne zostały odpowiednio uwzględnione. Tym samym, w przypadku uznania, że zapłata zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczanie zdrowotne przez Wnioskodawcę w części finansowanej przez pracownika stanowi przychód pracownika (z czym - jak wskazano powyżej - Wnioskodawca absolutnie się nie zgadza), w opinii Spółki, wynagrodzenie pracowników należne za korygowany okres podlegałoby ponownemu opodatkowaniu (podwójne opodatkowanie tego samego dochodu). Należy bowiem pokreślić, że wynagrodzenie pracowników (oraz byłych pracowników) podlegało opodatkowaniu w całości (tj. bez pomniejszenia o składki na ubezpieczenie społeczne za okres, w którym zostało otrzymane. Natomiast, pracownicy (oraz byli pracownicy) w momencie zapłaty przez Spółkę zaległych składek nie otrzymują faktycznie dodatkowej wypłaty ani nieodpłatnego świadczenia, stąd zdaniem Spółki, brak podstaw do objęcia przedmiotowych składek podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na potwierdzenie słuszności prezentowanego stanowiska Wnioskodawca przytoczył fragmenty wyroków sądowych, które zapadły w zbliżonych stanach faktycznych, tj.:

•  wyrok NSA z 27 kwietnia 2021 r. sygn. akt II FSK 3179/19: „trafnie Sąd pierwszej instancji uznał, iż płatnik uiszczając zaległe składki w części należnej od świadczenia wypłacanego zleceniobiorcy, nie dokonuje żadnego przysporzenia majątkowego zwiększającego majątek zleceniobiorcy (oni sami nie otrzymują też od płatnika nieodpłatnych świadczeń)”,
• wyrok WSA w Gliwicach z 3 marca 2021 r. sygn. akt I SA/GL 1619/20: „Skarżąca spółka, jako płatnik składek ubezpieczeniowych, uiszczając obecnie zaległe składki w części należnej od obecnych i byłych pracowników, nie dokona żadnego przysporzenia majątkowego zwiększającego ich majątek i nie otrzymają od płatnika nieodpłatnych świadczeń. Skoro w wyniku weryfikacji zawieranych umów, płatnik został zobowiązany do zapłaty zaległych składek, czyli do wykonania własnego obowiązku płatnika, nie ma obecnie podstaw do stwierdzenia przychodu u obecnych i byłych pracowników”,
• wyrok NSA z 27 października 2015 r. sygn. akt II FSK 1891/13: „Jedynie na marginesie wypada zauważyć, że wskutek zaniżonego poboru składek na ubezpieczenie społeczne, zawodnicy otrzymali wyższe wynagrodzenie, od którego płatnik dokonał odpowiedniego poboru zaliczek na podatek dochodowy. Rozpoznanie wobec tego wypłaty zaległych składek jako dochodu podatkowego pracownika, oznaczałoby w istocie domaganie się powtórnej daniny od opodatkowanych już kwot”.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, po stronie pracownika bądź byłego pracownika nie powstanie przychód z tytułu zapłaty przez Wnioskodawcę zaległych składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne w części finansowanej przez pracownika w związku z przeprowadzoną przez ZUS kontrolą, a w konsekwencji na Spółce nie będą w tym zakresie ciążyć obowiązki płatnika w tym w szczególności obowiązki określone odpowiednio w art. 31 ust. 1, art. 39 ust. 1 oraz art. 42a ust.1 ustawy o PDOF.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 1 grudnia 2021 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0113-KDIPT2-3.4011.817.2021.1.MS, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie obowiązków płatnika za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 2 grudnia 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

3 stycznia 2022 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Skarga wpłynęła do mnie 7 stycznia 2022 r.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego, według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny – wyrokiem z 26 maja 2022 r. sygn. akt I SA/Go 66/22 uchylił zaskarżoną interpretację.

4 lipca 2022 r. – wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W związku ze stanowiskiem aktualnie prezentowanym przez Ministerstwo Finansów, wyrażonym w interpretacji ogólnej z 30 marca 2023 r., nr DD3.8203.1.2023 – wycofałem ww. skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny – postanowieniem z 11 grudnia 2023 r. sygn. akt II FSK 902/22 umorzył postępowanie kasacyjne.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 11 grudnia 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi(t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Należy poinformować, że na dzień wniesienia wniosku obowiązywały przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).