Interpretacja indywidualna z dnia 29 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.409.2020.10.AW

W zakresie ustalenia, czy niezależnie od stawek amortyzacji podatkowej stosowanych w trakcie poprzednich lat podatkowych, Spółka jest uprawniona do zastosowania w odniesieniu do poprzednich lat podatkowych stawki amortyzacji podatkowej obniżonej do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) dla wybranych lub wszystkich środków trwałych (tzn. takich, które już podlegają amortyzacji podatkowej), dla których przyjęto metodę amortyzacji liniowej, zgodnie z zasadami określonymi w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja indywidualna po wyroku Sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 6 października 2020 r. (data wpływu tego samego dnia za pośrednictwem platformy e-PUAP) – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 25 marca 2021 r. sygn. akt I SA/Go 32/21 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 16 lutego 2024 r. sygn. akt II FSK 708/21; i

2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy niezależnie od stawek amortyzacji podatkowej stosowanych w trakcie poprzednich lat podatkowych, Spółka jest uprawniona do zastosowania w odniesieniu do poprzednich lat podatkowych stawki amortyzacji podatkowej obniżonej do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) dla wybranych lub wszystkich środków trwałych (tzn. takich, które już podlegają amortyzacji podatkowej), dla których przyjęto metodę amortyzacji liniowej, zgodnie z zasadami określonymi w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 6 października 2020 r. do Organu wpłynął, za pośrednictwem platformy e-PUAP, Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy niezależnie od stawek amortyzacji podatkowej stosowanych w trakcie poprzednich lat podatkowych, Spółka jest uprawniona do zastosowania w odniesieniu do poprzednich lat podatkowych stawki amortyzacji podatkowej obniżonej do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) dla wybranych lub wszystkich środków trwałych (tzn. takich, które już podlegają amortyzacji podatkowej), dla których przyjęto metodę amortyzacji liniowej, zgodnie z zasadami określonymi w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z o.o. (dalej także: „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i prowadzi działalność w zakresie (…).

Spółka prowadzi działalność na terenie K. Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia nr (…) z dnia (…) (dalej: „Zezwolenie”).

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wprowadzała do swojej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Ewidencja”) środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne związane z prowadzeniem tej działalności, podlegające amortyzacji. W stosunku do środków trwałych i wartości niematerialnych obecnie ujętych w Ewidencji dla celów podatkowych, Spółka zasadniczo dokonywała i dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową, zachowując limity stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Wykaz”). Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż w przeszłości w oparciu o art. 16i ust. 4 oraz ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonywał obniżania oraz podwyższania stawek amortyzacyjnych w stosunku do wybranych lub wszystkich środków trwałych. Także i obecnie Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych według obniżonych stawek amortyzacyjnych.

Dodatkowo, biorąc pod uwagę istniejącą sytuację ekonomiczną, Wnioskodawca rozważa również możliwość obniżenia stawek amortyzacyjnych dla wybranych lub wszystkich środków trwałych w odniesieniu do poprzednich lat podatkowych (w szczególności w odniesieniu do roku 2017 oraz 2018, w trakcie których Spółka stosowała stawki wynikające z Wykazu) z zachowaniem zasad wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Obniżenia stawek, o którym mowa powyżej, Wnioskodawca zamierza dokonać z uwzględnieniem okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych. Stosując obniżone stawki amortyzacyjne, Wnioskodawca nadal będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych, tj. Wnioskodawca rozważa możliwość stosowania stawek amortyzacyjnych większych niż 0%, ale nie przewyższających stawek amortyzacyjnych, które zostały określone w Wykazie.

Pytanie

Czy niezależnie od stawek amortyzacji podatkowej stosowanych w trakcie poprzednich lat podatkowych, Spółka jest uprawniona do zastosowania w odniesieniu do poprzednich lat podatkowych stawki amortyzacji podatkowej obniżonej do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) dla wybranych lub wszystkich środków trwałych (tzn. takich, które już podlegają amortyzacji podatkowej), dla których przyjęto metodę amortyzacji liniowej, zgodnie z zasadami określonymi w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od stawek amortyzacji podatkowej stosowanych w trakcie poprzednich lat podatkowych. Spółka jest uprawniona do zastosowania w odniesieniu do poprzednich lat podatkowych stawki amortyzacji podatkowej obniżonej do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) dla wybranych lub wszystkich środków trwałych (tzn. takich, które już podlegają amortyzacji podatkowej), dla których przyjęto metodę amortyzacji liniowej, zgodnie z zasadami określonymi w art. 16i ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej „ustawa o PDOP”).

Amortyzacja podatkowa to forma obciążania w czasie kosztów podatkowych wartością wykorzystywanych w działalności gospodarczej środków trwałych o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych w odniesieniu do środków trwałych zostały uregulowane w przepisach art. 16a-16m ustawy o PDOP.

Zgodnie z treścią art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

- maszyny, urządzenia i środki transportu,

- inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na mocy art. 16f ust. 1 ustawy o PDOP, podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Z kolei, w świetle art. 16i ust. 1 ustawy o PDOP, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie oraz zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Powyższe oznacza, że podstawą odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środka trwałego, natomiast ich wysokość uzależniona jest od przewidywanego okresu używania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki amortyzacyjne dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych dotyczy jedynie stawek podanych w Wykazie, a zatem dotyczy wyłącznie amortyzacji liniowej, a podatnicy są uprawnieni do stosowania stawek nie wyższych niż te wskazane w Wykazie oraz nie niższych niż stawka 0%.

Wnioskodawca wskazuje, że tożsame stanowisko zostało wielokrotnie przedstawione przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, Spółka chciałaby zwrócić uwagę m.in. na:

- interpretację indywidualną Znak: 0114-KDIP2-1.4010.487.2019.1.KS wydaną w dniu 21 stycznia 2020 r. w treści której Organ stwierdził, że: „Wnioskodawca będzie mógł obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji, dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji” (interpretacja dotyczy przedsiębiorcy działającego na podstawie Decyzji o Wsparciu - dopisek Wnioskodawcy), oraz

- interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB2-3.4010.260.2019.1.KK wydaną w dniu 16 sierpnia 2019 r., w której to Organ potwierdził następujące stanowisko Wnioskodawcy: „(...) obniżenie stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, mogło/może zostać dokonane do dowolnej wysokości (np. nawet do poziomu 0,1%)”.

Odnosząc się do momentu, od którego podatnicy mogą obniżać stawki amortyzacyjne, zdaniem Wnioskodawcy, z brzmienia art. 16i ust. 5 zdanie 2 ustawy o PDOP wynika, że podatnicy mogą zmieniać (obniżać) stawki amortyzacyjne:

- albo począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do Ewidencji,

- albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, po roku podatkowym w którym nastąpiło wprowadzenie środka trwałego do Ewidencji.

Zdaniem Wnioskodawcy, w powołanym przepisie ustawodawca wyznaczył „punkty w czasie”, od których można dokonywać zmiany stawek amortyzacyjnych, a tym samym momenty, od których zmiana stawek amortyzacyjnych zaczyna odnosić skutki prawne. Powyższy przepis nie wskazuje natomiast okresów, których zmiana stawek amortyzacji miałaby dotyczyć. Zdaniem Spółki, możliwość zmiany (obniżenia) stawek amortyzacyjnych dotyczy przyszłych, jak i przeszłych rozliczeń podatkowych, w tym rozliczeń za wszystkie lata podatkowe wstecz, które nie uległy jeszcze przedawnieniu. Innymi słowy, podatnik ma prawo do zmiany (obniżenia) stawki amortyzacyjnej stosowanej za poprzednie lata podatkowe z uwzględnieniem okresu przedawnienia, o którym mowa w art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.).

W opinii Wnioskodawcy, przepis art. 16i ust. 5 zd. 2 ustawy o PDOP wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje w jakichkolwiek regulacjach obowiązujących na gruncie ustawy o PDOP, że zmiana wysokości stawek amortyzacyjnych musi następować każdorazowo od pierwszego miesiąca roku podatkowego następnego po roku bieżącym. W obowiązujących przepisach ustawy o PDOP dotyczących amortyzacji ustawodawca nie odnosi się również w żaden sposób do „okresów”, czyli przedziałów czasu, których taka zmiana mogłaby dotyczyć. W konsekwencji powyższego, w ocenie Spółki, zmiany stawek amortyzacyjnych można dokonać zarówno „na bieżąco” (tzn. korygując stawki w odniesieniu do przyszłych okresów), jak i „wstecz” (tzn. za okresy wcześniejsze), z uwzględnieniem terminu przedawnienia. Wnioskodawca chciałby raz jeszcze podkreślić, że przepisy podatkowe nie zabraniają dokonywania zmian stawek amortyzacyjnych za lata wcześniejsze.

W tym miejscu Spółka chciałaby wskazać, że w procesie wykładni przepisów prawa podatkowego pierwszeństwo należy przyznać wykładni językowej (literalnej). Fakt ten jest wyraźnie podkreślany przez doktrynę prawa podatkowego. Założenie precyzji i racjonalności przepisów prawa podatkowego, dyrektywa pierwszeństwa wykładni językowej oraz zakaz dokonywania wykładni rozszerzającej przepisów prawa podatkowego zwiększającej zakres obciążeń podatkowych podatnika (tzn. wykładni na niekorzyść podatnika) stanowią fundamentalne zasady prawa podatkowego, które znajdują potwierdzenie w poglądach doktryny oraz licznych orzeczeniach sądów administracyjnych.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Spółki, gdyby ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie zakazu dokonywania zmian stawek amortyzacyjnych za lata wcześniejsze, to powinien uczynić to w sposób niebudzący wątpliwości zamieszczając odpowiedni przepis w ustawie. Zakazu takiego nie można natomiast domniemywać. Zdaniem Wnioskodawcy, wykładania językowa art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP wskazuje jedynie, że „punktem w czasie”, w którym mogą zostać obniżone stawki amortyzacyjne jest miesiąc wprowadzenia środka trwałego do ewidencji albo pierwszy miesiąc jakiegokolwiek następującego po nim roku podatkowego. Omawiany przepis posługuje się konstrukcją językową „Zmiany stawki dokonuje się począwszy od (...) albo od (...).”, która wyraźnie wskazuje „na punkty w czasie”, od których można dokonać zmiany stawek amortyzacyjnych, a tym samym momenty, od których zmiana stawek zaczyna odnosić skutki prawne. Jak już zostało to wskazane, przepis ten nie odnosi się natomiast w żadnym zakresie do tego czy zmiany stawek amortyzacyjnych można dokonać tylko na przyszłość (tj. tylko na przyszłe okresy rozliczeniowe).

Zdaniem Wnioskodawcy, na uwagę zasługuje również treść uzasadnienia projektu nowelizacji ustawy o PDOP, w szczególności dotycząca nowelizacji art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP (druk sejmowy nr 411 z dnia 17 kwietnia 2002 r.; dalej: „Uzasadnienie”).

Zgodnie z Uzasadnieniem prawodawca wskazuje, że do ustawy o PDOP „wprowadzono też możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania”.

Nie ulega zatem wątpliwości, że treść Uzasadnienia potwierdza możliwość obniżania przez podatników stawek amortyzacyjnych w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez nich momencie. Równocześnie, treść Uzasadnienia wskazuje, że ustawodawca przewidział możliwość obniżania stawek amortyzacyjnych m.in. w okresach ponoszenia strat podatkowych. Określanie na początku roku podatkowego wysokości, czy też możliwości wystąpienia straty podatkowej jest obarczone wysokim ryzykiem błędu, ponieważ w praktyce podatnik może opierać się wówczas wyłącznie na prognozach rynkowych. Żaden przedsiębiorca nie jest w stanie z całą pewnością przewidzieć czy w danym roku podatkowym odnotuje stratę, w szczególności, nie jest w stanie przewidzieć tego w pierwszym miesiącu danego roku podatkowego. Skoro ustawodawca daje możliwość obniżania stawek amortyzacyjnych w okresie ponoszenia straty podatkowej to zdaniem Wnioskodawcy, uwzględnił również okoliczność, że o wystąpieniu takiej straty podatnicy dowiedzą się znacznie później niż w pierwszym miesiącu danego roku podatkowego (a w praktyce, nawet już po zakończeniu danego roku podatkowego). Powyższe, prowadzi zdaniem Spółki do wniosku, iż ustawodawca przewidział, że zmiana stawek amortyzacyjnych będzie dokonywana również za lata wcześniejsze, w szczególności w sytuacji, gdy podatnicy dokonując zamknięcia danego roku podatkowego ustalą, że wykazują za ten rok stratę, w konsekwencji czego w pierwszym miesiącu kolejnego roku podatkowego będą dokonywać zmiany (obniżenia) stawek amortyzacyjnych stosowanych przez nich w zamykanym roku podatkowym. Powyższe oznacza, że Spółka może zmienić stosowane stawki amortyzacyjne ze skutkiem od pierwszego miesiąca danego roku podatkowego na podstawie decyzji, która może zostać podjęta przez Spółkę zarówno w trakcie trwania tego roku podatkowego, jak też po jego zakończeniu.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, ma on prawo do obniżenia stawek amortyzacji podatkowej stosowanych w poprzednich latach podatkowych, z uwzględnieniem okresu przedawnienia zobowiązań podatkowych, do dowolnej wysokości (nawet bliskiej zeru) dla wybranych lub wszystkich środków trwałych, dla których przyjęto metodę amortyzacji liniowej.

Interpretacja indywidualna

W dniu 26 listopada 2020 r. rozpatrzyłem Państwa wniosek i wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-1.4010.409.2020.1.AW, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 2 grudnia 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 23 grudnia 2020 r., które wpłynęło 28 grudnia 2020 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim.

Formułując zarzuty skargi wnieśli Państwo o:

1. uchylenie Interpretacji w całości oraz

2. zasądzenie od Organu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

Pismem z 26 stycznia 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.409.2020.2.AW udzieliłem odpowiedzi na Państwa skargę.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uchylił interpretację indywidualną– wyrokiem z 25 marca 2021 r. sygn. akt I SA/Go 32/21.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 16 lutego 2024 r. sygn. akt II FSK 708/21 oddalił ww. skargę kasacyjną Organu.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim wpłynął do Organu 18 kwietnia 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w ww. wyroku;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej - stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku - jest prawidłowe.

- odstępuję od uzasadnienia prawnego oceny Państwa stanowiska.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. w 2020 r.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem Państwa wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 3 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym: