Interpretacja indywidualna z dnia 29 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.221.2021.2.KP

Możliwość skorzystania z tzw. ulgi na sponsoring.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Dnia 11 marca 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 26 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczypodatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 15 maja 2024 r. (wpływ 23 maja 2024 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą chce przekazywać środki finansowe na prowadzące działalność sportową stowarzyszenie (w rozumieniu ustawy Prawo o stowarzyszeniach), jednocześnie chce skorzystać z ulgi polegającej na odliczeniu od podstawy obliczenia podatku (podstawy opodatkowania) 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową stowarzyszenia, analogicznie do klubu sportowego według treści przepisu przytoczonego w punkcie powyżej, czyli zgodnie z art. 26ha ust. 1 punkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 26ha ust. 2 punkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stowarzyszenie, o którym mowa powyżej, jest związkiem sportowym, którego członkami są wyłącznie kluby sportowe, takie stowarzyszenie realizuje cele, takie jak poszczególne kluby tylko w większej skali. Taki związek sportowy (stowarzyszenie) faktycznie jest koordynatorem działań klubów sportowych, czyli swoich członków.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazał Pan, że użyte w opisie sprawy określenie „Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą” odnosi się do Pana.

Pytanie

Czy przedsiębiorca, który przekazałby środki finansowe na prowadzące działalność sportową stowarzyszenie (w rozumieniu ustawy Prawo o stowarzyszeniach), może skorzystać z ulgi polegającej na odliczeniu od podstawy obliczenia podatku (podstawy opodatkowania) 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową stowarzyszenia, analogicznie do klubu sportowego według treści przepisu przytoczonego powyżej, czyli według art. 26ha ust. 1 punkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz według art. 26ha ust. 2 punkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Przedsiębiorca prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą powinien mieć możliwość skorzystania z ulgi polegającej na odliczeniu od podstawy opodatkowania 50% kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność sportową stowarzyszenia sportowego, ponieważ takie stowarzyszenie jest związkiem sportowym, którego członkami są wyłącznie kluby sportowe. Takie stowarzyszenie realizuje cele, takie jak poszczególne kluby tylko w większej skali. Taki związek sportowy (stowarzyszenie) faktycznie jest koordynatorem działań klubów sportowych, czyli swoich członków.

Możliwość skorzystania z ulgi odnosząca się do kosztów poniesionych na rzecz klubów sportowych według treści przepisu przytoczonego w punkcie powyżej, czyli zgodnie z art. 26ha ust. 1 punkt i) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 26ha ust. 2 punkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powinna być analogicznie stosowana do kosztów poniesionych na rzecz ww. stowarzyszeń.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

W myśl tego przepisu – podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.

Stąd, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu podkreślam, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tych przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważam też, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodów), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, mimo że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z ugruntowanym poglądem – do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, przez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego.

Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym przez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także przez rozpowszechnianie logo firmy. Dlatego można wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od tego stosunku prawnego. W tym miejscu zaznaczam, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia będzie wynikać z reguły ogólnej zawartej w art. 353¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring jest uznawany za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju – z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w tym przepisie – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar, czy usługę.

Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

Skoro w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo, czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń.

Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo-skutkowy z przychodami, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą i chce Pan przekazywać środki finansowe na prowadzące działalność sportową stowarzyszenie (dalej: Stowarzyszenie), które działa na podstawie przepisów ustawy – Prawo o stowarzyszeniach. Stowarzyszenie jest związkiem sportowym, którego członkami są kluby sportowe. Stowarzyszenie jest koordynatorem działań klubów sportowych.

Pana wątpliwości dotyczy możliwości skorzystania z ulgi w postaci odliczenia od podstawy obliczenia podatku 50% kosztów poniesionych na działalność sportową Stowarzyszenia.

Zgodnie z art. 26ha ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 26ha ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 26ha ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

 W myśl art. 26ha ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 26ha ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 26ha ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W celu skorzystania z preferencji podatkowej wynikającej z art. 26ha ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą powinien ponieść koszty np. na działalność sportową, w tym na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, na realizację celów wskazanych w art. 28 ust. 2 tej ustawy.

Stosownie do art. 353¹ Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 2010 r. o sporcie (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1599 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o sporcie:

Stosownie do art. 3 ust. 2 ustawy o sporcie:

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie:

W myśl art. 28 ust. 2 ustawy o sporcie:

Na podstawie powołanych przepisów jasno wynika, że najważniejszym warunkiem do skorzystania z omawianej ulgi jest poniesienie wydatków na działalność sportową, w tym na finansowanie klubu sportowego, o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie.

Jak Pan wskazał w opisie sprawy, zamierza Pan przekazać środki finansowe na działalność Stowarzyszenia działającego na podstawie przepisów – Prawo o stowarzyszeniach. Zatem Stowarzyszenie to nie spełnia definicji klubu sportowego, o którym mowa w ww. regulacji. Tym samym nie będzie mógł Pan skorzystać z tzw. ulgi sponsoringowej, o której mowa w art. 26ha ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowanie: nie może Pan skorzystać z ulgi polegającej na odliczeniu od podstawy obliczenia podatku (podstawy opodatkowania) 50% kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 26ha ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).