Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 24 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Gd 13/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Asesor WSA Jakub Chojnacki (spr.) po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2024 r. w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 9 listopada 2023 r., nr SKO Gd/4093/23 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Pani K. D. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Burmistrz Nowego Dworu Gdańskiego decyzją z 22 maja 2023 r. odmówił skarżącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną matką.

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji stwierdził, że czynności opiekuńczo - pielęgnacyjne podejmowane przez skarżącą w ramach bezpośredniej opieki nad matką nie są na tyle absorbujące czasowo, by można było wykluczyć podjęcie pracy zarobkowej. Nie wymagają całodobowej opieki obejmującej pomoc w codziennym funkcjonowaniu i zabezpieczeniu wszystkich potrzeb życiowych. Niesienie pomocy i wspieranie niepełnosprawnego członka rodziny nie jest wystarczającą przesłanką do przyznania świadczenia. Wskazane przez skarżącą czynności w większości wykonywane są w pewnych odstępach czasu, nie zajmują jej czasu stale. Przy właściwej organizacji dnia skarżąca mogłaby podjąć zatrudnienie. Ponadto, w ocenie organu nie została spełniona przesłanka art. 17 ust. 1b pkt 1 i 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych, ponieważ niepełnosprawność mamy powstała w wieku 67 lat.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w wyniku rozpoznania odwołania, utrzymało w mocy decyzję Burmistrza.

Organ drugiej instancji wskazał, że materiał dowodowy sprawy został uzupełniony o przeprowadzony wywiad środowiskowy, w którego protokole odnotowano, że L. D. (podopieczna) ma 70 lat, jest wdową. Mieszka na parterze i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z córką K. i jej rodziną. Cierpi na nowotwór jelita grubego - w tym zakresie uszczegółowiono, że w sierpniu 2020 r. przeszła z tego powodu zabieg. Ponadto leczy się na przepuklinę, serce, nadciśnienie, cukrzycę, cholesterol i posiada guzy tarczycy. Narzeka na ból palców, dłoni, pojawiają się kłopoty z pamięcią. Chora porusza się samodzielnie. Robi to na spokojnie, powoli. Nie korzysta z żadnego sprzętu ortopedycznego, nie odbywa też żadnej rehabilitacji. Skarżąca uważa, że stan zdrowia jej matki systematycznie pogarsza się, dlatego wskazana jest opieka drugiej osoby, opieka lekarska, okresowe badania kontrolne, stosowanie diety i przyjmowanie leków stałych - 2 x dziennie. Ustalono również, że podopieczna samodzielnie spożywa posiłki i leki, wstaje, siada, przemieszcza się z łóżka na krzesło i odwrotnie. Myje sama twarz, zęby, czesze się, korzysta z wc, przy tym kontroluje potrzeby fizjologiczne. Samodzielnie też bierze prysznic i myje głowę. Ubiera się i rozbiera. Również samodzielnie porusza się po powierzchniach płaskich, korzysta ze schodów podpierając się poręczy. Wychodzi też posiedzieć przed dom i do pobliskiej przychodni. Nie wychodzi do sklepów. Podopieczna potrzebuje pomocy córki w przygotowaniu i podaniu posiłków, w ewentualnych wyjazdach do lekarzy specjalistów lub na badania poza miejsce zamieszkania, w załatwianiu spraw urzędowych czy innych czynnościach typu pranie, sprzątanie, zakupy itp. Pozostałe dzieci podopiecznej mieszkają oddzielnie i pracują zawodowo. Pod ewentualną nieobecność córki rodzic pozostaje pod opieką zięcia. We wnioskach z przeprowadzonego wywiadu i poczynionych tam ustaleń, pracownik socjalny zawarł, że analizując sytuację w rodzinie można stwierdzić, że czynności opiekuńczo - pielęgnacyjne podejmowane przez klientkę w ramach bezpośredniej opieki nad matką nie są na tyle absorbujące czasowo, by można było wykluczyć podjęcie pracy zarobkowej. Nie wymagają całodobowej opieki obejmującej pomoc w codziennym funkcjonowaniu i zabezpieczeniu wszystkich potrzeb życiowych. Wskazane przez klientkę czynności w większości wykonywane są w pewnych odstępach czasu. Nie zajmują jej czasu stale. Przy właściwej organizacji dnia, skarżąca mogłaby podjąć zatrudnienie.