Wyrok WSA w Krakowie z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. III SA/Kr 1609/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Zawadzka (spr.) Sędziowie WSA Renata Czeluśniak WSA Ewa Michna po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi M. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 31 sierpnia 2023 r. nr SKO-NP-4115-316/23 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 31 sierpnia 2023 r. nr SKO-NP-4115-316/23 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy K. z dnia 26 lipca 2023 r. nr OPS-SRFA-5222-17/23 o odmowie przyznania M. G. (zwanej dalej skarżącą) świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad matką C. G.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z dnia 26 lipca 2023 r. organ I instancji odmówił przyznania skarżącej świadczenie pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad matką, legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. W uzasadnieniu swojej decyzji organ powołał treść art. 17 ust. 1, ust. 1a, ust. 1b i ust. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz wskazał, że matka skarżącej (ur. w 1938 r.) jest osobą niepełnosprawną zaliczoną do pierwszej grupy inwalidzkiej na stałe, co potwierdza orzeczenie Obwodowej Komisji Lekarskiej ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia w Nowym Sączu z dnia 27 marca 1996 r. Zgodnie z tym orzeczeniem inwalidztwo pierwszej grupy istnieje od 1 marca 1996 r., czyli powstało w 58 roku życia matki skarżącej. Organ uznał zatem, że zachodzi negatywna przesłanka przyznania wnioskowanego świadczenia pielęgnacyjnego, o której mowa w art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, zaznaczając jednocześnie, że znane jest mu stanowisko Trybunału Konstytucyjnego wyrażone w wyroku z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13, zgodnie z którym art. 17 ust. 1b w/w ustawy jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, jednak zdaniem organu, sam fakt wydania tego wyroku nie przesądza o braku możliwości stosowania przez organy i sądy przepisu art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych, gdyż stanowił on wskazówkę dla ustawodawcy, który winien wyeliminować z obrotu prawnego przepis dotknięty wadą niekonstytucyjności, a ustawodawca nie podjął takiego działania, zatem przepis ten w dalszym ciągu obowiązuje.