Interpretacja indywidualna z dnia 17 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.257.2024.2.MAP

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem aparatów słuchowych oraz kosztów ich utrzymania.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 15 marca 2024 r. wpłynął Pani wniosek z 15 marca 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z zakupem aparatów słuchowych oraz kosztów ich utrzymania. Uzupełniła go Pani pismem z 29 kwietnia 2024 r. (wpływ 10 marca 2024 r.).

Opis zdarzenia przyszłego przedstawiony w uzupełnieniu wniosku

Cierpi Pani na obustronny niedosłuch, którego pierwsze lekkie objawy zaobserwowała około 20 lat temu. 10 lat temu, tuż po porodzie i prawdopodobnie w związku z nim, nastąpiło u Pani znaczne pogorszenie słuchu, pojawiły się też silne szumy uszne. Wówczas po raz pierwszy zdecydowała się Pani na diagnostykę audiologiczną. Lekarz otolaryngolog na podstawie przeprowadzonych badań stwierdził obustronny niedosłuch (głuchota czuciowo-nerwowa obustronna) i zalecił aparatowanie słuchu oraz leki, które miały pomóc zminimalizować szumy uszne. Po kilku tygodniach rzeczywiście szumy osłabły, pozostał obustronny niedosłuch stopnia lekkiego ucha lewego i stopnia średniego ucha prawego. Wtedy nie zdecydowała się Pani na noszenie aparatów słuchowych, ponieważ mimo pewnych trudności w rozumieniu mowy, ubytek słuchu pozwalał Pani skutecznie pracować. W tamtym czasie pracowała Pani na etacie, w jednej firmie, w znanym Pani środowisku i ze stałym zespołem współpracowników.

W 2015 r. zmieniła się Pani sytuacja zawodowa. W kwietniu 2015 r. założyła Pani działalność gospodarczą i zaczęła świadczyć usługi doradcze. Z roku na rok obserwowała Pani rosnące trudności w rozumieniu mowy. Początkowo sporadyczne, w wyjątkowo niesprzyjających warunkach (zła akustyka, wiele osób, hałas w tle), z upływem lat coraz częstsze i bardziej dotkliwe.

W 2022 r. rozpoczęła Pani diagnostykę w (...). Po konsultacji u prof. …, przeprowadzonych testach słuchu i zleconych przez niego badaniach obrazowych, trafiła Pani pod koniec 2023 r. na Oddział Otolaryngologiczny … w … na kompleksowe badania w kierunku możliwości wszczepienia implantów. Prof. … kierując Panią na te badania uprzedzał, że w Pani przypadku implant nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ aktualny trwały ubytek słuchu, kwalifikowany jako lekki do umiarkowanego, powinien być protezowany aparatami słuchowymi. To stanowisko potwierdzili specjaliści, decydując o wstrzymaniu decyzji o wszczepieniu implantów. Zgodnie z zaleceniami rozpoczęła Pani testowanie aparatów. Po kilku próbach (każda to kilka dni noszenia aparatów w celu oceny ich działania, przy czym ocena dotyczyła przede wszystkim sytuacji zawodowych) znalazła Pani model, który spełnia Pani oczekiwania i przywraca możliwość rozumienia mowy praktycznie we wszystkich sytuacjach związanych ze świadczoną przez Panią działalnością gospodarczą.

Aktualnie głównym źródłem Pani przychodów jest świadczenie usług doradczych oraz zarządzanie projektami. Posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wybrała Pani formę opodatkowania wg zasad ogólnych. Prowadzi Pani podatkową księgę przychodów i rozchodów (PKPiR).

W marcu 2024 r. podpisała Pani nowy kontrakt, którego realizacja wymaga od Pani przeprowadzania konsultacji z licznymi przedstawicielami kadry zarządczej, a także z personelem placówek w terenie, uczestniczenia w wieloosobowych spotkaniach (w tym on-line), udziału w konferencjach. Ze względu na poufność pozyskiwanych przez Panią danych, Pani rozmówcy nawet w rozmowach w cztery oczy często ściszają głos w obawie, że zostaną usłyszani przez osoby przebywające w sąsiednich pomieszczeniach, bądź na korytarzu. Część rozmów prowadzonych w ramach świadczonej przez Panią działalności odbywa się w języku angielskim, co przy problemach z prawidłowym rozpoznawaniem mowy jest szczególnie uciążliwe. Problemy z rozpoznawaniem mowy, szczególnie w trudnych warunkach akustycznych, w grupie osób i/lub podczas rozmów prowadzonych w obcym języku, uniemożliwiają Pani efektywną realizację powierzonych zadań. Brak protezowania słuchu oznacza dla Pani wysokie ryzyko utraty źródła przychodów.

Istotną okolicznością jest specyfika ubytku słuchu, na który Pani cierpi: obejmuje ten zakres częstotliwości i głośności, który jest krytyczny dla prawidłowego rozumienia mowy. Przeprowadzone testy rozumienia mowy wykazały, że prawidłowo słyszy Pani wyłącznie bardzo głośną mowę, słowa wypowiadane z normalną dla rozmów biznesowych głośnością są dla Pani w dużym zakresie niezrozumiałe, a mowa cicha praktycznie pozostaje poza Pani zasięgiem. Po przeprowadzeniu wspomnianych wyżej testów aparatów słuchowych trzech różnych marek oraz różnych modeli tych marek, znalazła Pani model aparatu, który praktycznie całkowicie niweluje problemy z rozumieniem mowy, także cichej, w grupie, przetworzonej przez urządzenia elektroniczne, czy artykułowanej przez osobny o złej dykcji. Ze względu na właśnie rozpoczęty nowy kontrakt, aparaty były Pani potrzebne od zaraz. Przed podpisaniem kontraktu odbyła Pani dwutygodniowy okres bezpłatnej współpracy. Ten czas wykorzystała Pani m.in. na sprawdzenie, czy jest w stanie pracować w nowym środowisku bez protezowania słuchu. Początkowo planowała Pani tydzień współpracy bez aparatów i tydzień z aparatami, jednak po dwóch pierwszych dniach skróciła Pani czas bez protez do minimum i w pierwszym możliwym terminie skorzystała z możliwości wypożyczenia jednego z modeli marki wybranej we wcześniejszych testach. Podczas reszty okresu próbnego sprawdziła Pani dwa modele aparatów, z czego drugi spełnił wszystkie Pani oczekiwania.

Podsumowując, już pierwsze dni testowej współpracy z nowym kontrahentem wykazały, że bez protezowania słuchu nie zdoła Pani wywiązać się z podjętych zobowiązań. Jednocześnie zakup aparatów jest uzasadniony biznesowo: inwestycja zwróci się bardzo szybko, jeżeli będzie Pani mogła skutecznie realizować kontrakt. Opisane we wniosku aparaty słuchowe umożliwiają Pani i wykonywanie obowiązków związanych z działalnością gospodarczą, jak również umożliwiają prawidłową komunikację z otoczeniem w ramach prowadzonej działalności.

W związku z tym 14 marca 2024 r. w firmie … kupiła Pani dwa fabrycznie nowe aparaty (prawe i lewe ucho) oraz przedłużoną gwarancję do każdego z nich, na dowód czego posiada Pani faktury VAT. Zakup został rozłożony na raty. Część wydatków na aparaty słuchowe została zrefundowana przez NFZ, resztę kwoty pokrywa Pani z własnych środków - i tę część sfinansowaną z własnych środków zaliczyła Pani w koszty uzyskania przychodów. Nie uwzględnia Pani zakupu aparatów w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne.

Do kosztów uzyskania przychodów zalicza Pani również koszt usługi przedłużonej gwarancji oraz koszty akcesoriów dodatkowych: ładowarki, filtrów zapobiegających zanieczyszczeniu aparatów, urządzenia zapewniającego bezprzewodowe przekazywanie dźwięku z telefonu i innych źródeł (np. laptopa, komputera podczas konferencji on-line).

Usługa przedłużonej gwarancji zapewnia serwis, czyszczenie, ewentualne naprawy, a także dostarczenie zastępczego aparatu na czas naprawy. Producent w ramach podstawowej gwarancji zapewnia ww. usługi na 3 lata. Wykupienie gwarancji przedłużonej o kolejne 2 lata jest w Pani przypadku uzasadnione ekonomicznie, ponieważ zapewnia prawidłowe i nieprzerwane działanie aparatów słuchowych przez dłuższy okres, a więc odsuwa w czasie konieczność zakupu nowych i gwarantuje, że przez co najmniej 5 lat będzie Pani w stanie świadczyć usługi, które są Pani źródłem przychodów.

Związek wydatków na akcesoria z uzyskaniem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów: akcesoria do aparatów słuchowych dzielą się na dwie grupy. Pierwsza z nich to akcesoria zapewniające prawidłowe działanie aparatów (ładowarka, filtry) - bez nich aparaty nie będą działać prawidłowo, więc nie spełnią swojej roli. Używanie ich jest w Pani przypadku warunkiem koniecznym do zachowania źródła przychodów.

Do drugiej grupy zalicza Pani akcesoria usprawniające działanie aparatów słuchowych – koszt zakupu urządzenia zapewniającego bezprzewodowe przekazywanie dźwięku. Takie akcesoria są uzupełnieniem aparatów i zastępują słuchawki, z których korzystanie łącznie z aparatami słuchowymi jest niemożliwe, bądź mocno utrudnione. W tym kontekście również te wydatki pozwalają zachować i zabezpieczyć źródło przychodów.

Koszty uzyskania przychodów rozlicza Pani metodą uproszczoną (kasową). Aparatów słuchowych opisanych we wniosku używa Pani od 2 kwietnia 2024 r. Tego dnia zostały przekazane do używania jako kompletne i zdatne do użytku. Zostały przeze Panią nabyte, stanowią Pani własność, ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok. W miesiącu oddania do używania wprowadziła Pani aparaty do ewidencji środków trwałych. Do ewidencji wpisała Pani każdy z aparatów (na prawe i lewe ucho), jako odrębny środek trwały. Dokonała Pani jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania. Suma jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym (obejmująca sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłat na poczet nabycia środków trwałych) nie przekroczy kwoty 100 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku odpowiedziała Pani na pytania zawarte w wezwaniu:

a)Czy posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Tak.

b)Jaki rodzaj dokumentacji podatkowej prowadzi Pani dla celów działalności gospodarczej?

Prowadzi Pani podatkową księgę przychodowi rozchodów(PKPiR).

c)Jakie konkretnie wydatki dotyczące utrzymania aparatów oraz niezbędnych akcesoriów zamierza Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Do kosztów uzyskania przychodów zamierza Pani zaliczyć:

·koszt usługi przedłużonej gwarancji dla każdego z zakupionych aparatów (na prawe i lewe ucho). W ramach tej usługi aparaty objęte są wydłużonym do 5 lat okresem gwarancji (plus 2 lata w stosunku do 3-letniego okresu gwarancji producenta);

·koszty akcesoriów dodatkowych: ładowarki, filtrów zapobiegających zanieczyszczeniu aparatów, urządzenia zapewniającego bezprzewodowe przekazywanie dźwięku z telefonu i innych źródeł (np. laptopa, komputera podczas konferencji on-line).

d)Jaki jest związek wydatków na zakup i utrzymanie aparatów słuchowych oraz niezbędnych akcesoriów z uzyskaniem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów?

Wydatki na zakup: aparaty słuchowe umożliwiają Pani prawidłowe rozumienie mowy, co jest niezbędne w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, która polega na świadczeniu usług doradczych. Związek aparatów (czyli protezowania słuchu) z zachowaniem i zabezpieczeniem obecnego źródła przychodów, został obszernie opisany we wniosku, i może go Pani podsumować w następujący sposób: źródłem Pani przychodów jest świadczenie usług doradczych oraz zarządzanie projektami. Pani praca w znacznej mierze bazuje na rozmowach, dlatego szczególnie ważna jest dla Pani zdolność prawidłowego rozpoznawania mowy (czyli mówiąc językiem potocznym: dobre rozumienie mowy) w różnych, często trudnych warunkach akustycznych. Aparaty słuchowe umożliwiają Pani skuteczne rozumienie mowy w warunkach, które na co dzień spotyka podczas wykonywania obowiązków służbowych: rozumienie osób mówiących cicho, niewyraźnie, z wadami wymowy oraz rozumienie języka obcego.

Wydatki na utrzymanie, to koszt usługi przedłużonej gwarancji, która zapewnia serwis, czyszczenie, ewentualne naprawy, a także dostarczenie zastępczego aparatu na czas naprawy. Producent w ramach podstawowej gwarancji zapewnia ww. usługi na 3 lata. Wykupienie gwarancji przedłużonej o kolejne 2 lata jest w Pani przypadku uzasadnione ekonomicznie, ponieważ zapewnia prawidłowe i nieprzerwane działanie aparatów słuchowych przez dłuższy okres, a więc odsuwa w czasie konieczność zakupu nowych i gwarantuje, że przez co najmniej 5 lat będzie Pani w stanie świadczyć usługi, które są Pani źródłem przychodów.

Wydatki na akcesoria: akcesoria do aparatów słuchowych dzielą się na dwie grupy. Pierwsza z nich to akcesoria zapewniające prawidłowe działanie aparatów (ładowarka, filtry) - bez nich aparaty nie będą działać prawidłowo, więc nie spełnią swojej roli. Używanie ich jest w moim przypadku warunkiem koniecznym do zachowania źródła przychodów.

Do drugiej grupy zalicza Pani akcesoria usprawniające działanie aparatów słuchowych - koszt zakupu urządzenia zapewniającego bezprzewodowe przekazywanie dźwięku. Takie akcesoria są uzupełnieniem aparatów i zastępują słuchawki, z których korzystanie łącznie z aparatami słuchowymi jest niemożliwe, bądź mocno utrudnione. W tym kontekście również te wydatki pozwalają zachować i zabezpieczyć źródło przychodów.

e)Czy opisane we wniosku aparaty słuchowe umożliwiają wykonywanie obowiązków związanych z działalnością gospodarczą, jak również umożliwiają prawidłową komunikację z otoczeniem w ramach prowadzonej działalności?

Tak, opisane we wniosku aparaty słuchowe umożliwiają wykonywanie obowiązków związanych z działalnością gospodarczą, jak również umożliwiają prawidłową komunikację z otoczeniem w ramach prowadzonej działalności.

f)Jaką metodą rozliczane są przez Panią w ramach działalności gospodarczej koszty uzyskania przychodów: metodą uproszczoną (tj. wdacie poniesienia kosztu), czy metodą memoriałową?

Metodą uproszczoną (kasową).

g)Od kiedy używa Pani wskazane we wniosku aparaty słuchowe?

Wskazanych we wniosku aparatów słuchowych używa Pani od 2 kwietnia 2024 r.

h)Czy aparaty słuchowe, o których mowa we wniosku, spełniały/będą spełniały definicję środka trwałego, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dniu przyjęcia do używania?

Tak, ponieważ stanowią Pani własność, zostały przez Panią nabyte, w dniu przyjęcia do używania były kompletne i zdatne do użytku, a ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok. Poza tym są wykorzystywane przez Panią na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

i)Czy przedmiotowe aparaty słuchowe stanowią/będą stanowić w Pani działalności gospodarczej składnik majątku, o którym mowa wart. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Tak, jako środki trwałe podlegające ujęciu w ewidencji środków trwałych.

j)Czy wskazane we wniosku aparaty słuchowe wprowadzi Pani do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w terminie określonym w art. 22d ust. 2 ww. ustawy, tj. najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania?

Tak, aparaty zostały przekazane do używania 2 kwietnia 2024 r. i wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w tym samym miesiącu.

k)Czy jako środek trwały wpisze Pani do ewidencji, jako jeden środek trwały, aparaty słuchowe na prawe i lewe ucho, czy też każdy z tych aparatów, jako odrębny środek trwały?

Do ewidencji wpisała Pani każdy z aparatów (na prawe i lewe ucho) jako odrębny środek trwały.

l)Kiedy dokona Pani pierwszego odpisu amortyzacyjnego? oraz

m)Jaka metodę amortyzacji zamierza Pani zastosować do amortyzacji wskazanych we wniosku aparatów słuchowych? Jeśli zamierza Pani dokonać jednorazowej amortyzacji aparatów słuchowych prosimy o wskazanie, czy suma jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym (obejmująca sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłat na poczet nabycia środków trwałych) nie przekroczy kwoty 100 000 zł, wskazanej w art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Dokonała Pani jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania. Suma jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym (obejmująca sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłat na poczet nabycia środków trwałych) nie przekroczy kwoty 100 000 zł.

Pytania (pytanie Nr 3 zostało ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

1.Czy zakup aparatów słuchowych (w zakresie nie refundowanym przez NFZ) może Pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2.Czy do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej może Pani zaliczyć koszty utrzymania aparatów słuchowych, takie jak: części zamienne, serwis, czyszczenie, a także niezbędne akcesoria (ładowarka i inne akcesoria dodatkowe), zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

3.Czy może Pani zastosować jednorazową amortyzację zakupionych przez Panią aparatów słuchowych?

Pani stanowisko w sprawie (w odniesieniu do pytania Nr 3 ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

Ad. 1.

Zajmuje Pani stanowisko, że zakup aparatów słuchowych (w zakresie nie refundowanym przez NFZ) może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 2.

Uważa Pani także, że do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej może zaliczyć koszty utrzymania aparatów słuchowych, takie jak: części zamienne, serwis, czyszczenie, a także niezbędne akcesoria (ładowarka i inne akcesoria dodatkowe), zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad. 3.

W Pani ocenie, może Pani zastosować jednorazową amortyzację zakupionych aparatów słuchowych, ponieważ spełniają one warunki wymienione w art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż:

a)są fabrycznie nowe i jako takie zostały oddane do używania;

b)zaliczają się do środków trwałych z grupy 8;

c)wartość początkowa każdego z nich wynosi ponad 10 000 zł.

Suma odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 100 000 zł.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Oznacza to, że zaliczenie wydatków do kosztów podatkowych jest możliwe, jeżeli zostaną spełnione kryteria wynikające z tego przepisu.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego między poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy - oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Zatem warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Tym samym - możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia jego przychodów.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych wydatków, należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Z przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wskazuję również, że sam fakt nieobjęcia ustawowym wykazem wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztów. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. To podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Należy zatem podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością, w tym okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Przy czym, związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Co warte podkreślenia w kontekście niniejszej sprawy, jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Wskazane we wniosku wydatki nie zostały wprost wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów. Jednak fakt, że dany wydatek nie został ujęty w art. 23 ust. 1 tej ustawy, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w tym przepisie, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z wyrokiem NSA z 4 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 3526/16: „Niezmiennie trzeba mieć na uwadze zasadniczy kwalifikator, jakim jest wpływ wydatku na wielkość osiągniętego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wystąpienie tego wpływu (związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem) należy oceniać (badać) ad casum.”

W konsekwencji, kwestia kwalifikacji poniesionych wydatków do kosztów uzależniona jest od wykazania przez podatnika związku przyczynowo-skutkowego, czyli udowodnienia, że wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła tego przychodu.

Do wskazanego związku przyczynowo-skutkowego NSA odniósł się także w wyroku z 8 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 1859/15, gdzie stwierdził, że: „Kryterium celowości nie wyznacza wsposobu ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszy uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekomendowaniu otwartego ciągu zdarzeń, tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo-przyczynowy.”

W doktrynie wskazuje się, że zwrot „w celu uzyskania przychodu” nie powinien być interpretowany zbyt szeroko. Możność uzyskania przychodu przez dokonanie danego wydatku powinna być oceniana z uwzględnieniem zasad doświadczenia życiowego i praktyki obrotu gospodarczego. Nie jest bowiem wykluczone, że dany wydatek teoretycznie może się przyczynić do uzyskania przychodu, niemniej jednak faktycznie jest on obojętny dla uzyskiwania przychodu. W praktyce występują bowiem sytuacje, w których podatnicy zaliczają do kosztów uzyskania przychodów wydatki, które przeznaczone są na realizację ich potrzeb osobistych, a ich możność przyczynienia się do powstania przychodu jest czysto teoretyczna.

Skoro zatem jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo-skutkowy powinien mieć charakter obiektywny.

Z opisu sprawy wynika, że cierpi Pani na obustronny niedosłuch, którego pierwsze lekkie objawy zaobserwowała około 20 lat temu. W kwietniu 2015 r. założyła Pani działalność gospodarczą i zaczęła świadczyć usługi doradcze. W 2022 r. rozpoczęła Pani diagnostykę w (...). Kierując Panią na badania uprzedzano Panią, że w Pani przypadku implant nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ aktualny trwały ubytek słuchu, kwalifikowany jako lekki do umiarkowanego, powinien być protezowany aparatami słuchowymi. Aktualnie głównym źródłem Pani przychodów jest świadczenie usług doradczych oraz zarządzanie projektami. W marcu 2024 r. podpisała Pani nowy kontrakt, którego realizacja wymaga od Pani przeprowadzania konsultacji z licznymi przedstawicielami kadry zarządczej, a także z personelem placówek w terenie, uczestniczenia w wieloosobowych spotkaniach (w tym on-line), udziału w konferencjach. Ze względu na poufność pozyskiwanych przez Panią danych, Pani rozmówcy nawet w rozmowach w cztery oczy często ściszają głos w obawie, że zostaną usłyszani przez osoby przebywające w sąsiednich pomieszczeniach, bądź na korytarzu. Część rozmów prowadzonych w ramach świadczonej przez Panią działalności odbywa się w języku angielskim, co przy problemach z prawidłowym rozpoznawaniem mowy jest szczególnie uciążliwe. Problemy z rozpoznawaniem mowy, szczególnie w trudnych warunkach akustycznych, w grupie osób i/lub podczas rozmów prowadzonych w obcym języku, uniemożliwiają Pani efektywną realizację powierzonych zadań. Brak protezowania słuchu oznacza dla Pani wysokie ryzyko utraty źródła przychodów. W związku z tym 14 marca 2024 r. w firmie kupiła Pani dwa fabrycznie nowe aparaty (prawe i lewe ucho) oraz przedłużoną gwarancję do każdego z nich, na dowód czego posiada Pani faktury VAT. Zakup został rozłożony na raty. Część wydatków na aparaty słuchowe została zrefundowana przez NFZ, resztę kwoty pokrywa Pani z własnych środków - i tę część sfinansowaną z własnych środków zaliczyła Pani w koszty uzyskania przychodów. Nie uwzględnia Pani zakupu aparatów w ramach ulgi na cele rehabilitacyjne. Opisane we wniosku aparaty słuchowe umożliwiają Pani i wykonywanie obowiązków związanych z działalnością gospodarczą, jak również umożliwiają prawidłową komunikację z otoczeniem w ramach prowadzonej działalności. Do kosztów uzyskania przychodów zalicza Pani również koszt usługi przedłużonej gwarancji oraz koszty akcesoriów dodatkowych: ładowarki, filtrów zapobiegających zanieczyszczeniu aparatów, urządzenia zapewniającego bezprzewodowe przekazywanie dźwięku z telefonu i innych źródeł (np. laptopa, komputera podczas konferencji online). Usługa przedłużonej gwarancji zapewnia serwis, czyszczenie, ewentualne naprawy, a także dostarczenie zastępczego aparatu na czas naprawy. Producent w ramach podstawowej gwarancji zapewnia ww. usługi na 3 lata. Wykupienie gwarancji przedłużonej o kolejne 2 lata jest w Pani przypadku uzasadnione ekonomicznie, ponieważ zapewnia prawidłowe i nieprzerwane działanie aparatów słuchowych przez dłuższy okres, a więc odsuwa w czasie konieczność zakupu nowych i gwarantuje, że przez co najmniej 5 lat będzie Pani w stanie świadczyć usługi, które są Pani źródłem przychodów. Ponadto we wniosku wskazała Pani na związek wydatków na akcesoria z uzyskaniem, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów: akcesoria do aparatów słuchowych dzielą się na dwie grupy. Pierwsza z nich to akcesoria zapewniające prawidłowe działanie aparatów (ładowarka, filtry) - bez nich aparaty nie będą działać prawidłowo, więc nie spełnią swojej roli. Używanie ich jest w Pani przypadku warunkiem koniecznym do zachowania źródła przychodów. Do drugiej grupy zalicza Pani akcesoria usprawniające działanie aparatów słuchowych - koszt zakupu urządzenia zapewniającego bezprzewodowe przekazywanie dźwięku. Takie akcesoria są uzupełnieniem aparatów i zastępują słuchawki, z których korzystanie łącznie z aparatami słuchowymi jest niemożliwe bądź mocno utrudnione. W tym kontekście również te wydatki pozwalają zachować i zabezpieczyć źródło przychodów. Aparatów słuchowych opisanych we wniosku używa Pani od 2 kwietnia 2024 r. Tego dnia zostały przekazane do używania jako kompletne i zdatne do użytku. Zostały przeze Panią nabyte, stanowią Pani własność, ich przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok. W miesiącu oddania do używania wprowadziła Pani aparaty do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Do ewidencji wpisała Pani każdy z aparatów (na prawe i lewe ucho), jako odrębny środek trwały. Dokonała Pani jednorazowej amortyzacji w miesiącu oddania do używania. Suma jednorazowych odpisów amortyzacyjnych w roku podatkowym (obejmująca sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłat na poczet nabycia środków trwałych) nie przekroczy kwoty 100 000 zł.

Istotne elementy zawarła Pani w swoim stanowisku, gdzie wskazano, że w Pani ocenie może Pani zastosować jednorazową amortyzację zakupionych aparatów słuchowych, ponieważ spełniają one warunki wymienione w art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż:

·są fabrycznie nowe i jako takie zostały oddane do używania;

·zaliczają się do środków trwałych z grupy 8;

·wartość początkowa każdego z nich wynosi ponad 10 000 zł.

Zatem, na podstawie opisanego zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prawa, stwierdzam, że wydatki poniesione na zakup aparatów słuchowych (w zakresie nierefundowanym przez NFZ) oraz koszty ich utrzymania mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej. Wydatki te pozostają w związku przyczynowym z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zakup aparatów słuchowych jest związany z prowadzoną przez Panią działalnością gospodarczą, a zastosowanie aparatów słuchowych przekłada się na utrzymania i zabezpieczenie przychodów w Pani działalności gospodarczej. Opisane we wniosku aparaty słuchowe umożliwiają Pani i wykonywanie obowiązków związanych z działalnością gospodarczą, jak również umożliwiają prawidłową komunikację z otoczeniem w ramach prowadzonej działalności.

Reasumując – wydatki na zakup aparatów słuchowych oraz koszty utrzymania aparatów słuchowych, takie jak: części zamienne, serwis, czyszczenie, a także niezbędne akcesoria (ładowarka i inne akcesoria dodatkowe), mające związek przyczynowo−skutkowy z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Panią pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, Pani stanowisko w odniesieniu do pytań Nr 1 i Nr 2 jest prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do kwestii amortyzacji ww. aparatów słuchowych, należy wskazać, że w myśl art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Problematyka amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 22a ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie do art. 22f ust. 1 ww. ustawy:

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy:

Na podstawie art. 22h ust. 2 ww. ustawy:

Jedną z metod amortyzacji przewidzianą przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tzw. jednorazowa amortyzacja.

Jak stanowi art. 22k ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy:

Z kolei, stosownie do art. 22k ust. 9 ww. ustawy:

W myśl art. 22k ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 ww. ustawy).

W świetle wyżej cytowanych przepisów, z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

·mali podatnicy lub

·podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej.

Określenie „mały podatnik” zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2 000 000 euro, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku również przychodu ze sprzedaży u zmarłego przedsiębiorcy; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (niespełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jednocześnie, wskazać należy, że stosownie do art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22 ust. 1s ww. ustawy: 

Zgodnie z art. 22k ust. 15 ustawy o podatku dochodowym:

Przepis art. 22k ust. 16 ww. ustawy stanowi, że:

W przypadku, o którym mowa w ust. 15 pkt 2, kwotę jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, o której mowa w ust. 14, pomniejsza się o kwotę odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez podatnika od środków trwałych, o których mowa w ust. 14 (art. 22k ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 22k ust. 18 cytowanej ustawy:

Stosownie do art. 22k ust. 20 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 22k ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wobec powyższego należy uznać, że podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych, z wyłączeniem samochodów osobowych. Ponadto, podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych, zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł.

Zatem, podatnik może w odniesieniu do każdego środka trwałego, spełniającego powyższe warunki, dokonać wyboru jednej z dwóch obowiązujących preferencji, tj. określonej w ust. 7 albo w ust. 14 art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc powyższe uregulowania prawne do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że jeżeli spełnia Pani warunki statusu małego podatnika, określone w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przedmiotowe aparaty słuchowe spełniają przesłanki zawarte w art. 22k ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. - jak wskazano we wniosku - są fabrycznie nowe, zostały prawidłowo zaliczone do grupy 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, zostały nabyte oraz zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w 2024 r., to ma Pani prawo dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł.

Zatem, Pani stanowisko w odniesieniu do pytania Nr 3 jest prawidłowe.

Pamiętać przy tym należy, że to na Pani, jako podmiocie odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodu, ciąży obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego poniesionego wydatku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, jak również obowiązek właściwego jego udokumentowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji indywidualnej. Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.), nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie sprawy objętej pytaniami. A zatem, nie odnosi się do innych kwestii zawartych w opisie sprawy oraz Pani stanowisku, które nie były przedmiotem zapytania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).