Interpretacja indywidualna z dnia 15 maja 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.129.2024.2.MST

Brak obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem pracowników Spółki w programie o charakterze motywacyjnym.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie braku obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w opisanych okolicznościach faktycznych jest prawidłowe, przy czym dla kwestii braku powstania tych obowiązków decydujące jest to, że nie mają Państwo statusu podmiotu udzielającego świadczeń z Programu dla jego uczestników (Państwa pracowników).

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem Państwa pracowników w programie o charakterze motywacyjnym. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 30 kwietnia 2024 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawcą jest X Sp. z o.o. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem i jego obsługą. Wnioskodawca jest pracodawcą zatrudniającym w Polsce pracowników na podstawie umowy o pracę. Pracownicy ci podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Pracownicy Wnioskodawcy między innymi obsługują pod względem programistycznym spółkę Y z siedzibą w Norwegii (dalej: Y). Wnioskodawca nie jest powiązany kapitałowo ze spółką Y, a jedynie prowadzi z nią współpracę gospodarczą.

Y prowadzi program motywacyjny dla pracowników spółek współpracujących z Y, w tym pracowników Wnioskodawcy. W ramach programu motywacyjnego określeni według własnego uznania przez Y pracownicy Wnioskodawcy otrzymali akcje Y za symboliczną cenę jednej akcji (zwykle ok. (...) NOK). Zaistniał więc stan faktyczny, w którym pracownicy Wnioskodawcy byli właścicielami ww. akcji. Następnie dochodziło do transakcji sprzedaży tych akcji już po cenie rynkowej. W związku z powyższym pracownicy Wnioskodawcy otrzymali dochód ze sprzedaży tych akcji. Dochód ten odpowiadał różnicy pomiędzy rynkową ceną sprzedaży a ww. symboliczną ceną nabycia (wynoszącą zwykle ok. 0,1 NOK za jedną akcję). Nabycie tych akcji występowało w różnych okresach czasu, natomiast zbycie miało miejsce jedynie w roku 2023.

Operacja nabycia i sprzedaży akcji była faktycznie wykonywana przez Y, który działał w imieniu i na rzecz pracowników Wnioskodawcy. Dochód uzyskany ze sprzedaży akcji został wypłacony w ten sposób, że łączna kwota całego dochodu z akcji nabytych przez wszystkich pracowników Wnioskodawcy została wypłacona przez Y na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Następnie Wnioskodawca rozdysponował środki do upoważnionych pracowników. Powodem zlecenia transferu środków Wnioskodawcy był brak posiadania przez Y danych pracowników Wnioskodawcy, w szczególności numerów ich rachunków bankowych. Transfer środków pomiędzy Y a pracownikami Wnioskodawcy, dokonany przez Wnioskodawcę, odbywał się na podstawie zawartego pomiędzy Wnioskodawcą i Y porozumienia.

Uzupełnienie wniosku

Informacja, zgodnie z którą Y prowadzi program motywacyjny dla pracowników spółek z nią współpracujących (a więc również dla pracowników Wnioskodawcy) oznacza, że to Y jest organizatorem tego Programu.

Świadczenia, które pracownicy uzyskali w ramach opisanego programu motywacyjnego (tj. umożliwienie im nabycia akcji po symbolicznej cenie i sprzedaż tych akcji po cenie rynkowej) pochodziły od Y (spółka norweska przyznała im te świadczenia, działając we własnym imieniu). W związku z tym nie stanowiły one elementu wynagrodzenia za pracę.

Wnioskodawca nie uczestniczył w programie motywacyjnym, ani nie wspierał jego realizacji, prócz pośrednictwa w wypłacie pracownikom środków za sprzedaż akcji przez Y. Wnioskodawca nie miał wpływu na powstanie Programu Y, ani na objęcie nim pracowników.

Pytanie

Czy przychód uzyskany przez pracowników Wnioskodawcy stanowi przychód z kapitałów pieniężnych podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej w momencie zbycia akcji i będzie on musiał zostać rozliczony na zasadzie samoopodatkowania, czy też przychód uzyskany przez pracowników Wnioskodawcy stanowi przychód ze stosunku pracy i Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty zaliczki na podatek dochodowy z jego tytułu?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód pracowników Wnioskodawcy powstający w związku z uczestnictwem w programie motywacyjnym Y nie stanowi przychodu ze stosunku pracy i w związku z tym Wnioskodawca nie jest zobowiązany z jego tytułu do zapłaty zaliczki na podatek dochodowy. Świadczy o tym szereg dowodów: (1) program motywacyjny, w którym uczestniczyli pracownicy Wnioskodawcy, nie był wskazany w zawartej z nimi umowie o pracę; (2) program motywacyjny, w którym uczestniczyli pracownicy Wnioskodawcy, nie stanowił żadnego rodzaju bonusu przyznawanego przez Wnioskodawcę swoim pracownikom; (3) Wnioskodawca w żadnym momencie nie był właścicielem akcji, które otrzymali jego pracownicy, ani również nie był właścicielem środków, które przekazał on na zlecenie Y swoim pracownikom z tytułu sprzedaży tych akcji. W związku z powyższym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty zaliczki na podatek dochodowy z tytułu przychodu uzyskanego przez swoich pracowników w związku z ich uczestnictwem w programie motywacyjnym Y.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód pracowników Wnioskodawcy powstający w związku z uczestnictwem w programie motywacyjnym Y stanowi przychód z kapitałów pieniężnych podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej w momencie zbycia akcji i będzie on musiał zostać rozliczony na zasadzie samoopodatkowania, tj. po zakończeniu roku podatkowego podatnik (pracownik Wnioskodawcy) jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, składanym do końca kwietnia roku następnego po roku podatkowym (PIT-38), wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym m.in. z odpłatnego zbycia papierów wartościowych (akcji) i obliczyć należny podatek dochodowy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do opisanego powyżej stanu faktycznego nie mogą mieć zastosowania przepisy dotyczące programu motywacyjnego wskazane w art. 24 ust. 11 Ustawy o PIT, ponieważ ani Wnioskodawca nie jest powiązany kapitałowo z Y, ani Wnioskodawca nie otrzymuje od Y świadczeń lub innych należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13 Ustawy o PIT.

W związku z powyższym przedmiotową sytuację należy opisać w ten sposób, że pracownicy Wnioskodawcy uczestniczą w programie motywacyjnym organizowanym przez stronę trzecią, która nie jest w żaden sposób powiązana (w znaczeniu: powiązanie z tą stroną trzecią nie ma znaczenia dla ustalania obowiązku podatkowego) zarówno z pracownikami, jak i z Wnioskodawcą. W związku z tym przychód uzyskany przez pracowników Wnioskodawcy ze zbycia akcji Y stanowi przychód z kapitałów pieniężnych i zgodnie z art. 30b ustawy PIT pracownicy Wnioskodawcy są zobowiązani do zapłaty podatku dochodowego w wysokości 19% od uzyskanego dochodu. Do obliczenia, a następnie zapłaty ww. podatku dochodowego, pracownicy zobowiązani są po zakończeniu roku podatkowego, zgodnie z art. 30b ust. 6 ustawy o PIT.

Dla kwalifikacji podatkowej nie ma znaczenia okoliczność, że przychód ze sprzedaży akcji został wypłacony pracownikom Wnioskodawcy za pośrednictwem konta Wnioskodawcy. Ta okoliczność ma jedynie charakter techniczny, ponieważ nie wynika z umowy pracownika z jego pracodawcą, ani też nie jest dodatkowym dobrowolnym świadczeniem otrzymanym od pracodawcy. Pracownicy Wnioskodawcy otrzymali możliwość nabycia akcji, a następnie przychód z ich sprzedaży od strony trzeciej. Wnioskodawca rozdysponował środki do swoich pracowników jedynie na zlecenie Y, na podstawie zawartego pomiędzy Wnioskodawcą i Y porozumienia. Z tego powodu przesłanie przez Wnioskodawcę swoim pracownikom tych środków nie stanowi świadczenia pracowniczego i na Wnioskodawcy nie będą ciążyły żadne obowiązki płatnika z tytułu uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w programie motywacyjnym Y. W szczególności Wnioskodawca nie jest zobowiązany z tego tytułu do zapłaty zaliczki na podatek dochodowy wskazanej w art. 32 ustawy PIT.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przychód pracowników Wnioskodawcy powstający w związku z uczestnictwem w programie motywacyjnym Y stanowi przychód z kapitałów pieniężnych podlegający opodatkowaniu z zastosowaniem 19% stawki podatkowej w momencie zbycia akcji i będzie on musiał zostać rozliczony na zasadzie samoopodatkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 poz. 2383 ze zm.):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W świetle art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 poz. 2647 ze zm.):

Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych (…).

Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

•tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

•obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych spoczywa na podatnikach. W odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została jednak wyłączona przez ustawodawcę poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 32, 33, 34, 35, 41 i 42e. Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. na:

–zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej – w odniesieniu do uzyskiwanych od tych zakładów pracy przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, a także wypłacanych przez nie zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego oraz wypłat z nadwyżki bilansowej (art. 32);

–osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych na rzecz osób określonych w art. 3 ust. 1 świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 (art. 41 ust. 1);

–osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art.29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4).

Ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

•określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

•określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach spoczywają obowiązki płatnika podatku.

Ponadto ustawodawca uregulował również sytuacje, w których podmioty wypłacające należności lub realizujące świadczenia na rzecz podatników:

•nie mają obowiązku obliczenia i poboru podatku jako płatnicy, ale

•mają obowiązki o charakterze informacyjnym.

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił:

•stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1);

•kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (art. 10 ust. 1 pkt 7).

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się, w myśl art. 12 ust. 1 ustawy:

wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników – czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Do kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca zaliczył m.in.:

•dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału (art. 17 ust. 1 pkt 4),

•przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych (art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a).

W analizowanym przypadku Spółka rozważa, czy spoczywają na niej obowiązki płatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z udziałem jej pracowników w programie o charakterze motywacyjnym organizowanym przez Y – spółkę norweską, z którą Spółka prowadzi współpracę gospodarczą.

W pierwszej kolejności należy przeanalizować, czy pracownicy Wnioskodawcy otrzymują opisane świadczenia od Wnioskodawcy czy od innego podmiotu (Y). Obowiązki płatnika po stronie Spółki mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielania przez nią świadczeń na rzecz pracowników.

Świadczeniami, do których odnosi się Wnioskodawca, uzyskiwanymi przez pracowników w związku z ich uczestnictwem w Programie, są:

1)umożliwienie im nabycia akcji po symbolicznej cenie;

2)sprzedaż tych akcji po cenie rynkowej.

Jak wskazano w opisie sprawy:

–Pracownicy Wnioskodawcy zostali objęci programem motywacyjnym skierowanym do pracowników spółek współpracujących z Y;

–Spółką organizującą i prowadzącą Program jest spółka norweska – Y;

–Świadczenia, które pracownicy uzyskali w ramach opisanego programu motywacyjnego, tj. umożliwienie im nabycia akcji po symbolicznej cenie i sprzedaż tych akcji po cenie rynkowej, pochodziły od Y;

–Świadczenia te nie stanowiły elementu wynagrodzenia za pracę pracowników Wnioskodawcy;

–Wytypowanie pracowników Wnioskodawcy uprawnionych do otrzymania akcji Y za symboliczną cenę nastąpiło według własnego uznania tej Spółki;

–Wnioskodawca pośredniczył w wypłacie pracownikom środków za sprzedaż akcji przez Y;

–Wnioskodawca nie uczestniczył w programie motywacyjnym, ani nie wspierał jego realizacji, prócz pośrednictwa w wypłacie pracownikom ww. środków;

–Wnioskodawca nie miał wpływu na powstanie Programu, ani na objęcie nim pracowników.

W takiej sytuacji świadczenia pracowników związane z uczestnictwem w Planie nie były przez nich uzyskiwane od Wnioskodawcy – Wnioskodawca nie był podmiotem udzielającym tych świadczeń, a jedynie podmiotem pośredniczącym w wypłacie środków za sprzedaż akcji pomiędzy spółką norweską a pracownikami.

Skoro Wnioskodawca nie był podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz pracowników, nie powstały po jego stronie obowiązki płatnika określone w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w innych przepisach tej ustawy. Brak obowiązków Spółki jako płatnika jest przy tym niezależny od kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń po stronie uczestników Programu (jej pracowników) jako podatników.

Należy jednak wskazać, że Wnioskodawca prawidłowo zakwalifikował opisane we wniosku przychody pracowników ze sprzedaży akcji spółki norweskiej do przychodów z kapitałów pieniężnych z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegających opodatkowaniu na zasadach wynikających z art. 30b ww. ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Państwa stanu faktycznego i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).