Potrącenia z zasiłków z ubezpieczenia społecznego – jak je przeprowadzać

Potrąceń z zasiłków z ubezpieczenia społecznego (w tym świadczenia rehabilitacyjnego) należy dokonywać na zasadach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, czyli w tzw. ustawie emerytalnej. Przy ich realizacji należy przestrzegać górnej granicy potrącenia oraz kwoty wolnej od potrąceń. Kwoty wolne od potrąceń z zasiłków zmieniają się wraz ze wzrostem najniższej emerytury, tj. od 1 marca każdego roku kalendarzowego. 

Kwoty wolne od potraceń z zasiłków różnią się od tych, które stosuje się przy potrąceniach z wynagrodzeń.

W sytuacji gdy w danym miesiącu obok zasiłku pracownikowi wypłacana jest pensja oraz/lub inne należności ze stosunku pracy (w tym wynagrodzenie chorobowe), pracodawca powinien wyliczyć kwotę potrącenia odrębnie z zasiłku i osobno z pozostałych świadczeń.

Zasady dokonywania potrąceń z zasiłków

Dokonywanie potrąceń z zasiłków z ubezpieczenia społecznego powinno następować według schematu przewidującego 4 etapy:

Etap 1. Wyznaczenie maksymalnej dopuszczalnej kwoty potrącenia stanowiącej określony procent zasiłku brutto.

Etap 2. Obliczenie zaliczki podatkowej od źródła przychodu, jakim jest zasiłek z ubezpieczenia społecznego.

Etap 3. Zastosowanie właściwej kwoty wolnej od potrąceń.

Etap 4. Ustalenie kwoty faktycznego potrącenia poprzez odjęcie od zasiłku brutto zaliczki na podatek oraz kwoty potrącenia, nie wyższej niż kwota skalkulowana w etapie 1, z uwzględnieniem zastrzeżenia, że kwota zasiłku do wypłaty (czyli po pomniejszeniu o zaliczkę podatkową i potrącenia) nie może być niższa niż kwota wolna od potrąceń.

Ustalanie maksymalnej kwoty potrącenia

Wysokość zasiłków z ubezpieczenia społecznego bądź świadczenia rehabilitacyjnego podlegającego potrąceniom ustalamy jako odpowiedni (wskazany w przepisach) procent kwoty brutto, czyli przed odliczeniem miesięcznej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.