Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 26 marca 2024 r., sygn. I SA/Ol 394/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Jolanta Strumiłło Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca) asesor WSA Anna Janowska Protokolant starszy referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 marca 2024 r. sprawy ze skargi G. R., R. R., P. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia 18 sierpnia 2023 r., nr SKO.53.738.2023 w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2022 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Skarga G.R., R.R. i P.R. (dalej: "podatnicy" "strony" lub "skarżący") dotyczy decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie (dalej: "Kolegium", "organ odwoławczy") utrzymującej w mocy decyzję Wójta Gminy W. (dalej: "Wójt Gminy", "organ I instancji") z 1 czerwca 2023 r. nr FF.3120.798.2023 w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2022 r.

Z przekazanych Sądowi wraz z tą skargą akt sprawy wynika, że 14 kwietnia 2021 r. na podstawie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego nr [...] (dalej: "akt notarialny") podatnicy nabyli nieruchomość zabudowaną o powierzchni 0,2632 ha oznaczoną geodezyjnie nr [...], położoną w obrębie geodezyjnym W., gmina W. (dalej: "nieruchomość"), a nabycia nieruchomości dokonali na zasadzie współwłasności łącznej w ramach spółki cywilnej A. (dalej: "spółka"). Z zapisów aktu notarialnego wynika, że przedmiotowa nieruchomość zabudowana jest dwupoziomowym budynkiem garażowym o powierzchni użytkowej 448,87 m2 oraz rozpoczętą budową budynku usługowo-handlowo-mieszkalnego i posiada dostęp do drogi publicznej.

Opisaną powyżej decyzją Wójt Gminy wymierzył podatnikom zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za 2022 r. w kwocie 13.453 zł, przyjmując za podstawę opodatkowania budynek związany z działalnością gospodarczą o powierzchni 449 m2 oraz grunty związane z działalnością gospodarczą o powierzchni 2.632m2.

W odwołaniu od powyższej decyzji strony wniosły o uchylenie tej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Zarzucili przy tym wydanie tej decyzji z naruszeniem art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1452 ze zm.; dalej "u.p.o.l.") poprzez niewłaściwe przyjęcie, że nieruchomość wykorzystywana jest na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej, a w konsekwencji ustalenie niewłaściwej wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości.