Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 kwietnia 2024 r., sygn. II SA/Gd 1079/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz (spr.) Sędzia NSA Zbigniew Romała Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 kwietnia 2024 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 13 października 2023 r. nr SKO Gd/3072/23 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku na rzecz skarżącej A. W. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarga A. W., reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika, na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 13 października 2023 r. o nr SKO Gd/3072/23 utrzymującą w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta Starogard Gdański z dnia 15 marca 2023 r. w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną, została wniesiona w następującym stanie sprawy:

Wnioskiem z dnia 8 lutego 2023 r. o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną matką I. B. wystąpiła córka A. W. reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika. Z akt sprawy wynika, że niepełnosprawna legitymuje się orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Starogardzie Gdańskim z dnia [...] r., w którym to I. B. została uznana za osobę o znacznym stopniu niepełnosprawności, wymagającą stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji. W orzeczeniu wskazano, że niepełnosprawność istnieje od 78-go roku życia. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 8 sierpnia 2022 r., a orzeczenie zostało wydane do 31 października 2024 r.. Z akt sprawy wynika, że niepełnosprawna jest wdową, matka i ojciec nie żyją oraz że posiada trójkę dzieci. Dodatkowo matka skarżącej posiada orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 18 stycznia 2023 r, w którym ustalono, że jest ona trwale niezdolna do samodzielnej egzystencji. Przy dacie powstania niezdolności do samodzielnej egzystencji wskazano, że nie da się jej ustalić, jednak nie istniała ona 1 marca 2020 r..