Interpretacja indywidualna z dnia 17 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT2.4011.175.2024.1.ENB

Obowiązki banku jako płatnika związane z poborem zaliczek na podatek dochodowy od rent i emerytur zagranicznych z Holandii.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 marca 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika związanych z poborem zaliczek na podatek dochodowy od rent i emerytur zagranicznych z Holandii. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Bank (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Bank”) jest bankiem krajowym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2488) i wykonuje czynności bankowe wymienione w art. 5 ust. 1 tej ustawy. Bank świadczy m.in. na rzecz klientów będących osobami fizycznymi, mającymi miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce (dalej jako: „Klienci”, „Klient”) usługi prowadzenia rachunków bankowych w złotych polskich, jak i w walutach obcych. Na te rachunki wpływają m.in. przelewy z tytułu rent i emerytur zagranicznych z Holandii, które mogą stanowić dla Klienta, jako podatnika, przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Banku jako płatniku ciąży obowiązek ustalenia zasadności poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwot wpływających na rachunek Klienta, zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa PIT”). Zaliczki, o których mowa powyżej, za miesiące od stycznia do grudnia Bank ustala w sposób określony w art. 32 ust. 2-3 ustawy PIT, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty. Z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z Holandią (Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisana w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r., Dz.U. z 2003 r. poz. 2120, z 2022 r. poz. 906, dalej: Konwencja) wynika, że podatek pobrany w państwie przyznania świadczenia zalicza się na poczet podatku do zapłacenia w Polsce – jest to tzw. odliczenie proporcjonalne (art. 23 ust. 5 Konwencji). Zatem jeśli świadczeniobiorca (Klient Banku) przedstawi:

–dokument z instytucji zagranicznej informujący o wysokości podatku pobranego w państwie przyznania świadczenia lub

–dokument z placówki dyplomatycznej tego państwa w Polsce (ambasady, konsulatu) oraz oświadczenie Klienta informujące o wysokości podatku pobranego w państwie przyznania świadczenia lub

–Klient w inny sposób wykaże kwotę podatku pobranego w państwie przyznania świadczenia

wówczas Bank potrąci podatek pobrany zagranicą od zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Uwzględniając powyższe, w przypadku gdy podatek pobrany za granicą, jest wyższy od podatku obliczonego przez Bank, zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych wynosi 0,00 zł. Bank w takiej sytuacji nie pobierze zaliczki.

Pytanie

Czy opisany sposób wykonywania obowiązków płatnika w przypadku rent i emerytur zagranicznych z Holandii jest prawidłowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem przedstawiony sposób wykonywania obowiązków płatnika w przypadku rent i emerytur zagranicznych z Holandii jest prawidłowy.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy PIT: „Do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne – od wypłacanych przez nie emerytur i rent z zagranicy.” Z kolei zgodnie z art. 35 ust. 2 ustawy PIT: „Zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 2 albo 3, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.”

Analizując ów przepis należy zwrócić uwagę, że:

- pierwsza część ww. przepisu wskazuje jednoznacznie, iż wprowadza on normę regulującą sposób obliczania należnych zaliczek na podatek („Zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 2 albo 3, z tym że ...”);

- w końcowej części przepisu, w zwrocie: „...w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania...”) przepis jednoznacznie nakazuje stosowanie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a zatem – skoro umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje określoną metodę unikania podwójnego opodatkowania, to należy przyjąć, że taką metodę należy zastosować przy obliczaniu należnych zaliczek. Zauważyć tu również trzeba, że postanowienia Konwencji zawartej z Holandią, art. 23 ust. 5, wskazują na zastosowanie metody odliczenia proporcjonalnego („...Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach.”). Zatem odliczenie ma zostać dokonane „ ...od podatku”. Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 2 Konwencji „Za podatki od dochodu uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu lub od części dochodu, włączając podatki od zysku z przeniesienia własności majątku ruchomego lub nieruchomego, podatki od ogólnych kwot płac lub wynagrodzeń wypłacanych przez przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku.”. Czyli ww. przepis wyraźnie wskazuje, że podatek może być też rozumiany w odniesieniu do „części dochodu”. Zaliczki na podatek zgodnie z Ustawą PIT pobiera się od części dochodu (obliczanego na podstawie art. 32 ust. 2 albo 3 ustawy PIT) otrzymywanej w ciągu roku podatkowego, więc trzeba przyjąć w zgodzie z Konwencją, że „podatek” (od którego odlicza się podatek pobrany w Holandii) odnosi się także do zaliczki na podatek od wypłacanej części dochodu z tytułu otrzymywanego przez Klientów świadczenia z zagranicy, np. miesięcznej wypłaty emerytury. Dodatkowo trzeba zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 3 ust. 2 Konwencji określenie „podatek” będzie miało znaczenie, jakie przyjmuje się zgodnie z polskim ustawodawstwem podatkowym (art. 3 ust. 2 Konwencji). Wobec tego wskazać należy, że zgodnie z art. 3 pkt 3 lit a. Ordynacji podatkowej przez „podatki” rozumie się również „zaliczki na podatki”. Na takie rozumienie pojęcia podatku (tj. obejmujące także zaliczki na podatek) wskazuje także uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 grudnia 2009 r., II FPS 5/09, w której stwierdza się: „Art. 3 pkt 3 lit. a O.p. (...) stanowi, że jeśli w tej ustawie [tj. ustawie PIT] określona norma dotyczy podatku to należy ją stosować także do zaliczek na podatek. W związku z tym przyjąć należało, iż definicją podatku objęte są również zaliczki, będące w trakcie roku podatkowego świadczeniem głównym”. Ponadto wskazać trzeba, że zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy PIT: „Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.” Z kolei zgodnie z art. 27 ust. 9a ustawy: „W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.” Powyższe oznacza, że Bank jako płatnik jest zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od dokonywanej wypłaty emerytury (lub renty) zagranicznej zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 35 ust. 2 ustawy PIT. Natomiast z uwagi na to, że do emerytury (lub renty) z Holandii ma zastosowanie metoda unikania podwójnego opodatkowania, w postaci proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą), o której mowa w art. 27 ust. 9 i ust. 9a ustawy o PIT, oraz w art. 23 ust. 5 Konwencji, wówczas Bank wypłacając ww. świadczenia powinien stosownie do art. 35 ust. 2 ustawy PIT potrącać – od zaliczki na podatek ustalonej w Polsce od tej emerytury (lub renty) – podatek pobrany w Holandii od tego świadczenia. Odliczenie będzie miało miejsce, gdy Bank otrzyma od świadczeniobiorcy właściwy dokument o wysokości podatku pobranego w Holandii, czy też podatnik w inny sposób wykaże kwotę podatku pobranego w Holandii. Powyższe wnioski potwierdzone zostały w wydanych interpretacjach indywidualnych, np. z 5 kwietnia 2016 r., Izba Skarbowa w Katowicach, IBPB-2-2/4511-69/16/NG , z 6 lutego 2024 r., 0114-KDIP3-2.4011.1094.2023.1.JM.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a tej ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W opisie zdarzenia wskazali Państwo, że wykonują czynności bankowe wymienione w art. 5 ust. 1 ustawy Prawo bankowe. Świadczą Państwo m.in. na rzecz klientów będących osobami fizycznymi, mającymi miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce usługi prowadzenia rachunków bankowych w złotych polskich, jak i w walutach obcych. Na te rachunki wpływają m.in. przelewy z tytułu rent i emerytur zagranicznych z Holandii, które mogą stanowić dla Klienta, jako podatnika, przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Państwu jako płatniku ciąży obowiązek ustalenia zasadności poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od kwot wpływających na rachunek Klienta, zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaliczki, o których mowa w powyżej, za miesiące od stycznia do grudnia Bank ustala w sposób określony w art. 32 ust. 2-3 ustawy PIT, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty. Z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawartej przez Polskę z Holandią wynika, że podatek pobrany w państwie przyznania świadczenia zalicza się na poczet podatku do zapłacenia w Polsce – jest to tzw. odliczenie proporcjonalne (art. 23 ust. 5 Konwencji). Zatem jeśli świadczeniobiorca (Państwa Klient) przedstawi:

–dokument z instytucji zagranicznej informujący o wysokości podatku pobranego w państwie przyznania świadczenia lub

–dokument z placówki dyplomatycznej tego państwa w Polsce (ambasady, konsulatu) oraz oświadczenie Klienta informujące o wysokości podatku pobranego w państwie przyznania świadczenia lub

–Klient w inny sposób wykaże kwotę podatku pobranego w państwie przyznania świadczenia

wówczas potrącą Państwo podatek pobrany zagranicą od zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Uwzględniając powyższe, w przypadku gdy podatek pobrany za granicą, jest wyższy od podatku obliczonego przez Państwa, zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych wynosi 0,00 zł. W takiej sytuacji nie pobiorą Państwo zaliczki.

W kontekście Państwa wątpliwości wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne od wypłacanych przez nie emerytur i rent z zagranicy.

Na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy:

Zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 2 albo 3, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Jak wynika z art. 35 ust. 3 ustawy:

Podatnik przy odbiorze emerytury lub renty, o której mowa w ust. 2, może wpłacić płatnikowi ustaloną zaliczkę w złotych. Wpłatę tę uznaje się za zaliczkę potrąconą przez płatnika.

W myśl art. 38 ust. 1 ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 32-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W świetle ww. przepisów płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy są osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy. W tym przypadku dochodami, od których odprowadzane są zaliczki na podatek są wypłacane emerytury i renty zagraniczne, z uwzględnieniem właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przypadku emerytur i rent wypłacanych z Holandii zastosowanie znajduje Konwencja z dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania (Dz.U. z 2003 r., Nr 216, poz. 2120 ze zm.).

W myśl art. 18 ust. 1 tej Konwencji w brzmieniu mającym zastosowanie od 1 stycznia 2023 r.:

Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2, emerytury i renty oraz inne podobne świadczenia, jak również renty kapitałowe, powstałe w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie.

Na podstawie art. 18 ust. 2 Konwencji w brzmieniu mającym zastosowanie od 1 stycznia 2023 r.:

Wypłacone emerytury i renty oraz inne wypłaty realizowane zgodnie z przepisami prawa o ubezpieczeniach społecznych Umawiającego się Państwa osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w pierwszym wymienionym Państwie.

Zgodnie z art. 18 ust. 3 Konwencji w brzmieniu mającym zastosowanie od 1 stycznia 2023 r.:

Emerytura i renta, inne podobne świadczenie lub renta kapitałowa będą uważane za powstające w Umawiającym się Państwie, o ile składki lub wpłaty związane z taką emeryturą, rentą lub innym podobnym świadczeniem lub rentą kapitałową lub uprawnienia wynikające z takiej emerytury, renty lub innego podobnego świadczenia lub renty kapitałowej kwalifikują się do ulgi podatkowej w tym Państwie. Przeniesienie emerytury, renty, innego podobnego świadczenia lub renty kapitałowej z funduszu emerytalnego lub podmiotu prowadzącego działalność ubezpieczeniową w Umawiającym się Państwie do funduszu emerytalnego lub podmiotu prowadzącego działalność ubezpieczeniową w innym państwie nie będzie ograniczało w żaden sposób praw do opodatkowania pierwszego z Państw zgodnie z niniejszym artykułem.

Natomiast na podstawie art. 19 ust. 2 lit. a) tej Konwencji:

Jakakolwiek emerytura wypłacana przez lub pochodząca z funduszy utworzonych przez Umawiające się Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny, osobie fizycznej z tytułu świadczenia usług na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu lokalnego, może być opodatkowana w tym Państwie.

W sytuacji, gdy zgodnie z zapisami tej Konwencji emerytura lub renta wypłacana z Holandii może podlegać opodatkowaniu zarówno w Holandii, jak i w Polsce wówczas należy stosować metodę unikania podwójnego opodatkowania w postaci proporcjonalnego zaliczenia, o której mowa w art. 23 ust. 5 tej Konwencji.

Stosownie do tego przepisu – w brzmieniu mającym zastosowanie od 1 stycznia 2023 r.:

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który może być opodatkowany w Niderlandach zgodnie z postanowieniami konwencji (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez Niderlandy wyłącznie z tego powodu, że dany dochód jest także dochodem uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Niderlandach), Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu takiej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Niderlandach. Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód, który może być opodatkowany w Niderlandach.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych metoda unikania podwójnego opodatkowania w postaci proporcjonalnego zaliczenia została uregulowana w art. 27 ust. 9 i ust. 9a tej ustawy.

Zgodnie z tymi przepisami:

Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Powyższe oznacza, że bank jako płatnik – co do zasady – jest zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od dokonywanych wypłat emerytur/rent zagranicznych, zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionej przez Państwa sytuacji, należy jednak zwrócić uwagę na art. 35 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wprzypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Zgodnie z Konwencją polsko-holenderską w przypadku podwójnego opodatkowania rent i emerytur zastosowanie znajduje metoda unikania podwójnego opodatkowania, w postaci proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

W sytuacji zatem gdy Państwa Klient przedstawi dokumenty potwierdzające wysokość faktycznie pobranego w Holandii podatku (np. dokument z instytucji zagranicznej informujący o wysokości podatku pobranego w państwie przyznania świadczenia lub dokument z placówki dyplomatycznej tego państwa w Polsce (ambasady, konsulatu) oraz oświadczenie Klienta informujące o wysokości podatku pobranego w państwie przyznania świadczenia), lub też wykaże w inny sposób, np. przedstawiając inny niż wskazany przez Państwa dokument potwierdzający fakt pobrania podatku w Holandii oraz kwotę jaka została pobrana, wówczas stosownie do art. 35 ust. 2 ustawy, powinni Państwo z podatku ustalonego w Polsce od tej emerytury/renty potrącić podatek pobrany od tego świadczenia w Holandii. Jeśli podatek zapłacony za granicą przewyższy zaliczkę obliczoną w Polsce, wówczas nie będą Państwo zobowiązani do pobrania i odprowadzenia tej zaliczki.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują w jaki konkretnie sposób podatnik może udowodnić płatnikowi fakt pobrania podatku za granicą. Niemniej jednak mając na uwadze, że w ramach metody unikania podwójnego opodatkowania można odliczać jedynie podatek faktycznie zapłacony, uznać należy, że płatnik powinien mieć możliwość wiarygodnego ustalenia wysokości pobranego w Holandii podatku.

Jeżeli Klient nie przedstawi dokumentu/informacji potwierdzających zapłatę podatku w Holandii, jako płatnik będą Państwo zobowiązani potrącać podatek w pełnej wysokości, tj. 12% lub 32%.

Odniesienie się do podanych przez Państwa rozstrzygnięć

Podane przez Państwa interpretacje indywidualne dotyczą indywidualnych spraw odrębnych podmiotów. Niemniej jednak w toku rozważań nad sposobem rozstrzygnięcia wniosku organ miał na względzie także prezentowane w nich stanowiska i argumenty.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywałw dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.