Interpretacja indywidualna z dnia 22 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.91.2024.3.BS

Czy przychód podatkowy z tytułu zrealizowanych nadwykonań powstaje w dacie otrzymania od NFZ zapłaty za nadwykonania i wówczas Wnioskodawca nalicza podatek od osób prawnych w miesiącu uzyskania tego przychodu (co nie wiąże się z powstaniem zaległości podatkowej za rok 2023, od której konieczne jest naliczenie odsetek).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy przychód podatkowy z tytułu zrealizowanych nadwykonań powstaje w dacie otrzymania od NFZ zapłaty za nadwykonania i wówczas Wnioskodawca nalicza podatek od osób prawnych w miesiącu uzyskania tego przychodu (co nie wiąże się z powstaniem zaległości podatkowej za rok 2023, od której konieczne jest naliczenie odsetek).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 10 kwietnia 2024 r. (data wpływu 10 kwietnia 2024 r.) oraz pismem z 17 kwietnia 2024 r. (data wpływu 17 kwietnia 2024 r.)

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Narodowy Fundusz Zdrowia umożliwia całkowite rozliczenie Świadczeniodawcy ze świadczeń wykonanych w 2023 r. z dużym opóźnieniem. Ostatnie faktury dotyczące 2023 r. zostały wystawione (...) 2024 r.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 10 kwietnia 2024 r. wskazali Państwo m.in., że:

Rodzaj prowadzonej przez A Sp. z o.o. (dalej: „A”, „firma” lub „Świadczeniodawca”) działalności według klasyfikacji PKD to Praktyka lekarska dentystyczna (86.23.Z).

Rozliczenie z NFZ odbywa się na zasadzie przekazania do NFZ raportów z wykonanych świadczeń za dany miesiąc, na podstawie, których NFZ przygotowuje stosowne rozliczenia, które stanowią podstawę wystawienia faktur przez A na rzecz NFZ.

Kontrakt z NFZ przewiduje określoną liczbę punktów na wykonane świadczenia. W przypadku wykonania świadczeń ponad limit punktowy, co kwartał istnieje możliwość złożenia wniosku w NFZ o wypłatę z tytułu wykonania świadczeń ponad limitowych. NFZ przygotowuje wówczas umowę o wynagrodzeniu/ugodę, którą Świadczeniodawca może zaakceptować lub zakwestionować, co przedłuża wówczas proces wypłaty nadwykonań (w niektórych przypadkach jest to konieczne, aby uzyskać pokrycie wszystkich wykonanych świadczeń ponad limitowych). Z tego też powodu, po podpisaniu wyżej wymienionej umowy/ugody następuje ponowne rozliczenie danego kwartału, a co za tym idzie wystawienie faktur przez A na rzecz NFZ z opóźnieniem. Skutkiem powyższego jest powstanie obowiązku zapłaty podatku od osób prawnych za miesiąc, za który termin zapłaty podatku już minął, co wiąże się z koniecznością zapłaty przez A na rzecz Urzędu Skarbowego odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.

Wyżej wymienione odsetki dotyczą 2023 r.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 17 kwietnia 2024 r. wskazali Państwo, że:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczeń stomatologicznych, na podstawie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej – leczenie stomatologiczne, zawieranych z oddziałem Narodowego Funduszu Zdrowia.

Umowy łączące A oraz NFZ obejmują zakres świadczeń ogólnostomatologicznych, świadczeń ogólnostomatologicznych dla dzieci i młodzieży do ukończenia 18 roku życia oraz świadczeń ogólnostomatologicznych udzielanych uczniom do 18 roku życia.

Podstawę prawną zawieranych umów stanowi ustawa z dnia 27 sierpnia 2014 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (dalej: uoŚOZ”) oraz przepisów wykonawczych, w tym Rozporządzeń Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 320 z późn. zm.).

Wnioskodawca zobowiązany jest wykonywać świadczenia zdrowotne na rzecz pacjentów, w zamian za wynagrodzenie do wysokości limitów określonych w Umowach w poszczególnych zakresach świadczonych usług.

Wynagrodzenie wyliczane jest jako iloczyn wykonanych świadczeń (jednostek rozliczeniowych) i ustalonej ceny pojedynczej jednostki rozliczeniowej. Odział NFZ zawierając z Wnioskodawcą Umowy zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia za wykonane świadczenia, nie przekraczając wartości wymienionych w Umowach.

Umowy przewidują maksymalną ilość jednostek rozliczeniowych objętych daną Umową bez względu na ilość udzielonych świadczeń. Umowy zawierają roczne okresy rozliczeniowe podzielone na miesięczne okresy sprawozdawcze w poszczególnych zakresach. Na podstawie art. 132 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, zgodnie z którym świadczenia opieki zdrowotnej udzielone świadczeniobiorcom w okresie obowiązywania umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej ponad kwotę zobowiązania, o której mowa w art. 136 ust. 1 pkt 5, nie stanowią zobowiązania Funduszu wynikającego z umowy. A zatem, z ww. przepisów aktualnie jasno wynika, że wynagrodzenie za nadwykonania nie stanowi zobowiązania umownego NFZ.

Wnioskodawca w związku z wykonaniem świadczeń medycznych poza wskazane w umowie limity, może składać wnioski o zmiany w zawartych umowach (zgodnie z rozporządzeniem o ogólnych warunkach umów) oraz wniosek na podstawie art. 132c ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Na podstawie § 20 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, Wnioskodawca może składać wnioski o zmiany limitów określonych w umowie pomiędzy zakresami, polegających na zwiększeniu kwoty zobowiązania ustalonej dla jednego lub kilku rodzajów świadczeń z jednoczesnym zmniejszeniem kwoty zobowiązania dla pozostałych rodzajów świadczeń. Zmiany te nie mogą spowodować zwiększenia łącznej kwoty zobowiązania NFZ wobec Wnioskodawcy. W przypadku dokonania ww. zmian Wnioskodawcy nie przysługuje roszczenie przeciwko NFZ o zapłatę za świadczenia wykonane ponad kwotę zobowiązania w rodzajach świadczeń, których dotyczyło zmniejszenie kwoty zobowiązania. Na podstawie art. 132c ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych NFZ może wypłacić wynagrodzenie za świadczenia udzielone świadczeniobiorcom w okresie obowiązywania umowy ponad kwotę zobowiązania, o której umowa w art. 136 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, na wniosek świadczeniodawcy, w ramach środków posiadanych w planie finansowym. Po pozytywnej opinii NFZ, sporządzane są stosowne aneksy do umowy. Z treści aneksów wynika, że postanowienia w nich zawarte wchodzą w życie z dniem podpisania. W oparciu o podpisane aneksy Wnioskodawca wystawia na NFZ faktury.

Firma wystawiła fakturę na rzecz NFZ 7 lutego 2024 r. na podstawie danych wygenerowanych przez system NFZ SZOI, po akceptacji Narodowego Funduszu wniosku o wypłatę nadwykonań złożonego przez A w dniu 1 lutego 2024 r. (NFZ poprzez system SZOI informuje Świadczeniodawców o możliwości składania takich wniosków poprzez komunikat, który ukazał się w dniu 1 lutego 2024 r.). Faktura dotyczy nadwykonań zrealizowanych w 2023 r.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym przychód podatkowy z tytułu zrealizowanych nadwykonań powstaje w dacie otrzymania od NFZ zapłaty za nadwykonania i wówczas Wnioskodawca nalicza podatek od osób prawnych w miesiącu uzyskania tego przychodu (co nie wiąże się z powstaniem zaległości podatkowej za rok 2023, od której konieczne jest naliczenie odsetek)?

(pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 17 kwietnia 2024 r.)

Państwa stanowisko w sprawie:

- sformułowane w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 10 kwietnia 2024 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki nie powinny być naliczane w tym przypadku, ponieważ firma nie ma wpływu na to, kiedy NFZ dokona wypłaty za wykonane świadczenia ponad limitowe.

- sformułowane w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 17 kwietnia 2024 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód podatkowy z tytułu zrealizowanych nadwykonań powstaje w dacie otrzymania zapłaty, gdyż w tym przypadku nie ma zastosowania art. 12 ust. 3a-3d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm.; dalej: „ustawa o p.d.o.p.”), lecz art. 12 ust. 3e ustawy o p.d.o.p., mimo, iż Wnioskodawca nadwykonania może rozliczyć w następujący sposób:

 1. w sytuacji niewykonana limitów w jednym rodzaju świadczeń, (…) może złożyć wniosek o zmniejszenie limitu, a zwiększenie w zakresach w których są nadwykonania;

 2. w sytuacji, w której nie ma możliwości przeniesienia pomiędzy zakresami, złożyć wniosek o rozliczenie nadwykonań w trybie art. 132 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej (dalej: uoŚOZ”).

Umowa z NFZ gwarantuje wynagrodzenie za wykonanie świadczeń mieszczących się w określonym limicie. Świadczenia wykonane przez Wnioskodawcę ponad kwotę wynikającą z umowy z NFZ, w terminie wykonania tych usług, nie spełniają przesłanek do uznania ich za przychody należne. W szczególności, zrealizowanie przez Wnioskodawcę nadwykonań nie wiąże się z obowiązkiem wypłaty należności na jej rzecz przez NFZ, ponieważ zapłata za ich wykonanie nie jest gwarantowana w umowie. Zgodnie z przepisami uoŚOZ po stronie Wnioskodawcy nie powstaje roszczenie o zapłatę w stosunku do NFZ. Wnioskodawca ma jedynie prawo do złożenia wniosku o wypłatę świadczenia, ale faktyczna wypłata świadczenia nie jest oparta na żadnych obiektywnych przesłankach. Przesłanki te są de facto uznaniowe; np. przesłanka „możliwości finansowych funduszu” nie określa żadnych kryteriów oceny, czy NFZ „stać” na wypłatę świadczenia. Jeśli NFZ uzna, że w jego budżecie znajdują się bardziej istotne wydatki, to Wnioskodawca nie będzie miał żadnych możliwości skutecznego dochodzenia należności od NFZ. Dopiero w chwili podpisania aneksu do umowy i wystawienia faktury wynagrodzenie z tytułu nadwykonania stawało się należne.

W konsekwencji, w przypadku nadwykonań nie można mówić o przychodzie należnym na dzień ich wykonania. Świadczenie takie nie może przysporzyć Wnioskodawcy realnej korzyści majątkowej w tym momencie (wykonania), gdyż nie jest ono objęte żadną gwarancją uzyskania za nie zapłaty. Świadczenia tego nie obejmuje umowa zawarta przez Wnioskodawcę z NFZ, nie może być ono dochodzone na drodze sądowej, a o wypłacie świadczenia decydują czynniki niezależne od Wnioskodawcy i podlegające swobodnej ocenie NFZ.

Innymi słowy, w momencie wykonania ponadlimitowego świadczenia Wnioskodawca nie wie i nie może wiedzieć czy otrzyma wynagrodzenie za nadwykonania. Wnioskodawca dowie się tego dopiero po rozpatrzeniu jego wniosku przez NFZ i ewentualnie podpisaniu aneksu do umowy. Jednocześnie, przychód podatkowy z tytułu nadwykonań nie może powstać wcześniej niż w chwili otrzymania należności, ponieważ: w chwili wykonania świadczenia (usługi) przychód nie był jeszcze należny – a zatem wykonanie usługi nie mogło prowadzić do powstania przychodu.

Artykuł 12 ust. 3a ustawy o CIT dotyczy bowiem wyłącznie przypadku, gdy bezpośrednią konsekwencją wykonania usługi jest powstanie przychodu należnego, a nie przypadku, gdy taka usługa jest z założenia nieodpłatna, a jedynie następczo podatnik może otrzymać za nią zapłatę na podstawie swobodnej decyzji organu administracji, w danym okresierozliczeniowym usługa jest wykonana i zafakturowana, ale tylko w części należnej. Nadwykonania w ogóle nie są obejmowane tą fakturą. Stąd też wystawienie tej faktury nie może powodować powstania przychodu podatkowego. Skoro zatem przychód nie mógł powstać w chwili wykonania usługi (z końcem okresu rozliczeniowego) ani z chwilą wystawienia faktury za ten okres – to powstanie on dopiero na zasadzie kasowej, w chwili faktycznego otrzymania należności od NFZ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo w uzupełnieniach wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm.; dalej: „updop”), nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop:

Na podstawie art. 12 ust. 1 updop przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną.

Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny jego charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in. przychodów z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 12 ust. 3 updop).

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop:

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a updop:

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

Powyższy przepis nakazuje ujmować do celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Świadczenie należne podatnikowi musi być przy tym skonkretyzowane i wynikać z treści zobowiązania, którego jest on stroną. O jego wymagalności można natomiast mówić od momentu, gdy podatnik jako wierzyciel ma prawo do dochodzenia spełnienia tego świadczenia, a dłużnik obowiązek jego realizacji. Regulacja opisana w art. 12 ust. 3 updop, dotyczy wyłącznie przychodów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika i z działami specjalnymi produkcji rolnej.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 3c-3g updop ustawodawca przewidział wyjątki od powyższej zasady ogólnej.

Na podstawie art. 12 ust. 3c updop:

Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie ich wzajemnych należności i zobowiązań będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy. Zatem, w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych), co powinno wynikać z ustaleń między stronami, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

W myśl art. 12 ust. 3e updop:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy przychód podatkowy z tytułu zrealizowanych nadwykonań powstaje w dacie otrzymania od NFZ zapłaty za nadwykonania i wówczas Państwo naliczacie podatek od osób prawnych w miesiącu uzyskania tego przychodu (co nie wiąże się z powstaniem zaległości podatkowej za rok 2023, od której konieczne jest naliczenie odsetek).

W związku z powyższym wskazać należy, iż zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 991 ze zm., dalej: „UDL”):

Artykuł ten opisuje tzw. świadczenia ratujące życie, które podmiot leczniczy jest bezwarunkowo zobowiązany wykonać. W przypadku tego rodzaju świadczeń, NFZ nie może odmówić wynagrodzenia za udzielenie takiego świadczenia.

Świadczenia, które nie mieszczą się w dyspozycji art. 15 UDL, uznaje się za tzw. świadczenia nieratujące życia. Wykonanie tego rodzaju świadczeń nie wiąże się bezpośrednio z obowiązkiem wypłaty należności przez NFZ na rzecz podmiotu leczniczego, jeżeli zostało wykonane ponad określony limit, ponieważ jego wykonanie nie mieści się w ramach zawartej z NFZ umowy ani też podmiot leczniczy nie ma ustawowego obowiązku ich wykonania.

Powyższe wynika z art. 132 ust. 6 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 146 ze zm.), zgodnie z którym:

Należy zauważyć, że Państwa umowa z NFZ gwarantuje zapłatę wynagrodzenia za wykonanie świadczeń nie przekraczających wartości wymienionych w umowach, a zatem mieszczących się w określonym limicie. Świadczenia wykonane przez Państwa ponad kwotę wynikającą z umowy z NFZ, w terminie wykonania tych usług, nie spełniają zatem przesłanek do uznania ich za przychody należne. W szczególności, zrealizowanie przez Państwa świadczeń ponad limitowych nie wiąże się z obowiązkiem wypłaty należności na Państwa rzecz przez NFZ, ponieważ zapłata za ich wykonanie nie jest gwarantowana w umowie, dopiero po sporządzeniu aneksu do umowy, który wchodzi w życie z dniem podpisania, wystawiacie Państwo fakturę na rzecz NFZ za wykonanie świadczeń ponad limit wynikający z pierwotnej umowy i na podstawie ww. aneksu zapłata jest Państwu należna.

Powyższe oznacza, że nadwykonania nie generują wierzytelności w sensie prawno-podatkowym analogicznej do tej wykonanej w ramach limitu. W konsekwencji, w przypadku zrealizowanych nadwykonań, o których mowa we wniosku, nie można mówić o przychodzie należnym na dzień ich wykonania. Świadczenie takie nie może przysporzyć Państwu realnej korzyści majątkowej w tym momencie (wykonania świadczenia), gdyż nie jest ono objęte żadną gwarancją uzyskania za nie zapłaty, tj. świadczenia tego nie obejmuje pierwotna umowa zawarta przez Państwa z NFZ, ani nie jest to świadczenie wynikające z obowiązku ustawowego.

Skoro, zatem w sytuacji wskazanej we wniosku nie można zastosować regulacji dotyczących powstania przychodów w dacie wykonania usługi, to przychód może powstać wyłącznie w dacie otrzymania zapłaty, a zatem na mocy art. 12 ust. 3e updop.

W konsekwencji, wynagrodzenie z tytułu nadwykonań otrzymane przez Państwa od NFZ wynikające z podpisanych aneksów do umowy stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w momencie otrzymania zapłaty, tj. według zasady kasowej.

Reasumując, przychód z tytułu zrealizowanych przez Państwa nadwykonań powstaje w dacie otrzymania od NFZ zapłaty za nadwykonania, zatem jesteście Państwo zobowiązani do wykazania przychodu uzyskanego z tego tytułu w miesiącu uzyskania świadczenia z NFZ.

Zatem Państwa stanowisko w części wskazującej, że przychód podatkowy z tytułu zrealizowanych nadwykonań powstaje w dacie otrzymania od NFZ zapłaty za nadwykonania i wówczas naliczacie Państwo podatek dochodowy od osób prawnych w miesiącu uzyskania tego przychodu – jest prawidłowe.

Prawidłowe jest również Państwa stanowisko, że odsetki za zwłokę nie powinny być naliczane w tym przypadku, ponieważ firma nie ma wpływu na to, kiedy NFZ dokona wypłaty za wykonane świadczenia ponadlimitowe.

Jak wynika bowiem z art. 51 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Natomiast zgodnie z art. 53 Ordynacji podatkowej:

Przy czym zgodnie z art. 25 ust 1 updop:

Natomiast w myśl art. 25 ust. 1a updop:

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że jeżeli nie uchybią Państwo zasadom wynikającym z ww. art. 25 ust. 1a upodp, tj. dokonają Państwo wpłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych wyliczonej od dochodu uwzględniającego otrzymane z NFZ środki za nadwykonania w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu otrzymania tych środków, to w tym przypadku po Państwa stronie nie powstanie zaległość podatkowa, a tym samym nie powstanie również zobowiązanie do zapłaty na rzecz Skarbu Państwa odsetek od tej zaległości, o których mowa w art. 53 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”). 

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).