Opinia rzecznika generalnego M. Szpunara przedstawiona w dniu 11 stycznia 2024 r., sygn. C-22/23

Wydanie tymczasowe

OPINIA RZECZNIKA GENERALNEGO

MACIEJA SZPUNARA

przedstawiona w dniu 11 stycznia 2024 r.(1)

Sprawa C‑22/23

„Citadeles nekustamie īpašumi” SIA

przeciwko

Valsts ieņēmumu dienests

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Administratīvā rajona tiesa (rejonowy sąd administracyjny, Łotwa)]

Odesłanie prejudycjalne – Zapobieganie wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy i finansowania terroryzmu – Dyrektywa (UE) 2015/849 – Artykuł 3 pkt 7 lit. c) – Pojęcie „podmiotów świadczących usługi na rzecz trustów lub spółek” – Właściciel nieruchomości, który zawarł umowy najmu z osobami prawnymi – Zgoda na wpisanie tej nieruchomości do rejestru handlowego jako siedziby statutowej – Artykuł 4 – Rozszerzenie pojęcia „podmiotów zobowiązanych” na zawody i kategorie przedsiębiorstw inne niż te, o których mowa w dyrektywie (UE) 2015/849

I. Wprowadzenie

1. Czy wynajmującego, który oddaje w najem spółce nieruchomość będącą jego własnością i udziela tej spółce zgody na wpisanie tej nieruchomości do rejestru handlowego jako jej siedziby statutowej, należy uznać za „podmiot świadczący usługi na rzecz trustów lub spółek” w rozumieniu dyrektywy (UE) 2015/849(2), a tym samym czy należy go uznać za „podmiot zobowiązany” do przestrzegania obowiązków wynikających z tej dyrektywy?

2. Takie jest w istocie pytanie, które Trybunał ma rozpatrzyć w niniejszej sprawie, dotyczącej wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożonego przez Administratīvā rajona tiesa (rejonowy sąd administracyjny, Łotwa) odnośnie do wykładni art. 3 pkt 7 lit. c) dyrektywy 2015/849. Wniosek ten został złożony w ramach sporu pomiędzy spółką a właściwym organem łotewskim w przedmiocie kary finansowej z tytułu naruszenia przepisów krajowych dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu.

Niniejsza sprawa daje Trybunałowi okazję do doprecyzowania zakresu pojęcia „podmiotu świadczącego usługi na rzecz trustów lub spółek” w rozumieniu dyrektywy 2015/849, a także do udzielenia wskazówek co do możliwości rozszerzenia przez państwa członkowskie zakresu stosowania tej dyrektywy na podmioty zobowiązane inne niż podmioty wyraźnie w niej wymienione.