Interpretacja indywidualna z dnia 5 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.80.2024.2.MKA

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek na rzecz spółki osobowej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lutego 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 7 lutego 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych planowanej sprzedaży nieruchomości.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawcą jest L. W. (dalej: „Wnioskodawca”). Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (dalej: „j.d.g.”). Wnioskodawca widnieje w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „CEIDG”), jako osoba fizyczna prowadząca j.d.g. pod firmą: „(...)”. Według informacji zamieszczonych w CEIDG w ramach prowadzonej j.d.g. Wnioskodawca zajmuje się (...). Powyższa działalność gospodarcza prowadzona jest przez Wnioskodawcę od 10 października 2022 r. Działalność ma status aktywny (nie jest zawieszona).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca posługuje się NIP: (...). Zgodnie z informacjami zamieszczonymi w tzw. „Białej liście podatników VAT” posiada on status podatnika VAT czynnego.

Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki osobowej (spółki jawnej) działającej pod firmą (...) Spółka Jawna z siedzibą w (...) (Numer KRS: (...)). Głównym przedmiotem działalności tej spółki jest (…). Pozostałe przedmioty działalności to między innymi (zgodnie z kodami PKD): (...). Spółka, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, zajmuje się zatem działalnością (...).

Wnioskodawca 1 marca 2018 r. nabył, wraz z małżonką L. W., na podstawie jednej umowy sprzedaży (jeden akt notarialny) cztery działki (nieruchomości gruntowe) położone w (...). Są to działki o numerach: 1, 2, 3, 4. Działki te weszły w skład majątku wspólnego małżonków.

W akcie notarialnym obejmującym umowę sprzedaży jako sprzedawca została wskazana opisana wyżej spółka osobowa – (...) Spółka Jawna. Spółka ta posiada status czynnego podatnika VAT począwszy od 13 czerwca 2007 r. (zgodnie z informacjami z tzw. „Białej listy podatników VAT”). W związku z tym oraz biorąc pod uwagę przedmiot działalności gospodarczej prowadzonej przez tę spółkę, sprzedaż działek przez spółkę na rzecz Wnioskodawcy oraz jego małżonki podlegała opodatkowaniu VAT.

Wnioskodawca nie odliczył jednak VAT w związku z nabyciem przedmiotowych działek. Wynikało to stąd, że Wnioskodawca i jego małżonka nabyli cztery działki po to, aby przekazać je w przyszłości (darować) swoim wnukom.

W związku z tym, że Wnioskodawca nabył działki jedynie po to, aby darować je w przyszłości na rzecz wnuków, które w domyśle miały na nich wybudować swoje domy, Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do działek działań, takich jak:

1.Zabudowanie działek domami jednorodzinnymi;

2.Wystąpienie z wnioskiem o zmianę przeznaczenia działek w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP);

3.Wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę dla poszczególnych działek;

4.Wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla poszczególnych działek;

5.Uzbrojenie działek (działki były już uzbrojone przed ich nabyciem przez Wnioskodawcę i jego małżonkę).

Posiadane przez Wnioskodawcę i jego małżonkę działki nie były także przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy. Wnioskodawca nie wykorzystywał też działek w jakikolwiek inny sposób. W szczególności do celów działalności gospodarczej. Oczekiwały one po prostu na moment, kiedy zostaną darowane wnukom Wnioskodawcy i jego małżonki.

Jedynym działaniem jakie Wnioskodawca podjął w stosunku do działek było ich ogrodzenie za pomocą siatki, co wynikało z faktu zaśmiecania działki przez osoby trzecie.

Działki należące do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonki są objęte obowiązującym MPZP. Zgodnie z jego dyspozycjami działki te posiadają następujące przeznaczenie „Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej” (oznaczenie na planie: 2MN). Według Uchwały Nr (...) Rady Miejskiej w (...) z (...) roku w sprawie przyjęcia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy (...) dla terenów w rejonie (...), przeznaczeniem podstawowym jednostki terenowej 2MN oznacza się tereny działek, na których znajdują się i mogą być realizowane budynki jednorodzinne oraz ich zaplecza obejmujące: dojścia, podjazdy, podwórza, budynki gospodarcze, garaże, ogrody przydomowe, obiekty małej architektury, zewnętrzne urządzenia infrastruktury technicznej, a także towarzyszące usługi. Ponadto, zgodnie z § 23 ust. 2 wyżej wymienionej uchwały, dopuszczalnym przeznaczeniem towarzyszącym jednostki terenowej 2MN mogą być:

1.Usługi - bez przesądzania ich profilu - spełniające standardy przewidziane dla terenów mieszkaniowych, wynikające z przepisów prawo ochrony środowiska;

2.Ogólnodostępne drogi lub ulice oraz dojazdy i ciągi pieszo-jezdne, stanowiące osobne działki gruntu.

Obecnie Wnioskodawca planuje wraz z małżonką sprzedaż należących do niego 4 działek. Uważa on bowiem wraz ze swoją małżonką, że straciły one na atrakcyjności i nie chcą przekazać takich działek swoim wnukom (chcieliby oni, żeby wnukowie „wybudowali się” w ładniejszej lokalizacji).

Wnioskodawca chciałby wobec tego nabyć „dla wnuków” inne grunty, w zamian za środki pieniężne, które uzyska ze sprzedaży działek.

Wnioskodawca planuje sprzedaż działek na rzecz spółki osobowej, której jest wspólnikiem ((...) Spółka Jawna). W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie podejmował żadnych działań o charakterze marketingowym w celu sprzedaży działki (np. nie zamieści ogłoszenia w Internecie lub na bilbordzie).

Należy dodać, że Wnioskodawca nie posiada żadnych innych nieruchomości niż te, które zamierza sprzedać na rzecz spółki. W przeszłości nie zajmował się on sprzedażą nieruchomości jako osoba fizyczna. Tym zajmuje się spółka osobowa, której jest wspólnikiem.

W związku z tak opisanym zdarzeniem przyszłym Wnioskodawca zastanawia się, czy sprzedaż czterech działek dokonana przez niego na rzecz (...) Spółka Jawna będzie podlegała opodatkowaniu VAT, z uwagi na to, że sprzedając cztery działki Wnioskodawca będzie występował jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1570 ze zm., zwanej dalej: „Ustawą o VAT”).

Pytanie (oznaczone we wniosku nr 2)

Czy sprzedaż działek przez Wnioskodawcę na rzecz spółki osobowej, w której jest wspólnikiem, będzie podlegała opodatkowaniu VAT?

Pana stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż działek na rzecz spółki osobowej, w której jest wspólnikiem, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, ponieważ Wnioskodawca nie dokona sprzedaży (w myśl Ustawy o VAT dostawy towarów) w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT przedmiotem opodatkowania VAT jest m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Przy czym pod tym pojęciem rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Sprzedaż czterech działek przez Wnioskodawcę na rzecz spółki osobowej, której jest on wspólnikiem, będzie stanowiła dostawę towarów w powyższym rozumieniu. Wynika to stąd, że w wyniku zawarcia umowy sprzedaży na nabywcę ((...) Spółka Jawna) przejdzie prawo własności działek, na mocy którego, będzie on mógł, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności będzie on mógł pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach będzie on mógł rozporządzać rzeczą (art. 155 § 1 w zw. z art. 140 Kodeksu cywilnego).

Niemniej jednak zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze. Oznacza to, że dla wystąpienia faktycznego opodatkowania VAT danej transakcji konieczne jest nie tylko to, aby stanowiła ona dostawę towarów, ale również to, aby została ona dokonana przez podatnika VAT działającego w takim charakterze.

Definicję podatnika VAT zawiera art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, w myśl którego, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Definicja ta jest uzupełniona o art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, który wskazuje, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście opisanego zdarzenia przyszłego oraz przywołanych powyżej definicji podatnika VAT i działalności gospodarczej istotne znaczenie mają poglądy wyrażone przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Mianowicie w wydanym przez TSUE orzeczeniu wskazano, że „Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej”.

Istotne jest zatem rozgraniczenie czy w danym przypadku podatnik sprawuje jedynie zarząd swoim majątkiem prywatnym, czy też dokonuje on zbycia majątku przeznaczonego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Majątkiem prywatnym jest bowiem - jak wskazuje m.in. wyrok TSUE z 4 października 1995 r. (sygn. akt C-291/92) - ta część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto, konieczne jest ustalenie, czy w celu dokonania sprzedaży gruntów podatnik angażuje podobne środki, co podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

W ocenie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że cztery działki będące przedmiotem wniosku nie stanowią majątku przeznaczonego lub wykorzystywanego dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Taką tezę potwierdzają następujące okoliczności zdarzenia przyszłego.

Po pierwsze, Wnioskodawca nie nabył działek dla celów działalności gospodarczej. Nabył je bowiem wraz z małżonką po to, aby w przyszłości przekazać (darować) je swoim wnukom. Taki zamiar po stronie Wnioskodawcy potwierdza fakt, że nie odliczył on VAT zawartego w cenie sprzedaży działek. Należy zaś zaznaczyć, że jedną z przesłanek nabycia prawa do odliczenia VAT naliczonego od nabywanych towarów (np. nieruchomości gruntowych) jest ich wykorzystywanie do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT). Skoro Wnioskodawca nie odliczył VAT naliczonego od nabytych działek, to w ten sposób niejako potwierdził, że nie zamierza ich wykorzystywać do wykonywania działalności podlegającej opodatkowaniu VAT.

Sprzedaż działek, które zostały nabyte dla celów prywatnych (tak jak w sytuacji objętej tym wnioskiem), a nie z zamiarem dalszej odprzedaży nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Świadczy o tym fragment wyroku WSA w Warszawie z 21 lutego 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 720/16), w którym to wskazano, iż: „Dlatego należy zbadać, czy skarżący dokonujący sprzedaży udziału w działkach działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, czy też w ramach zarządu majątkiem prywatnym. W orzecznictwie wskazuje się, że za kluczowe dla ustalenia charakteru działań skarżącego uznać zatem należy takie elementy, jak stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej (wyrok NSA z 10 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK 1668/11, wyrok z 27 października 2009 r., sygn. akt I FSK 1043/08, CBOSA). Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych”.

Podobne stanowisko wyraził również Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 1 kwietnia 2015 r. (znak: ITPP2/4512-97/15/EB). Dotyczyła ona podatnika, który nabył działkę z zamiarem wybudowania domu. Następnie, po pewnym czasie, podzielił on działkę na dwie. Jedną z nich chciał pozostawić dla siebie, a drugą przekazać w przyszłości synowi. Na skutek zmiany planów postanowił on jednak sprzedać obie działki, a uzyskane z tego tytułu pieniądze przeznaczyć na remont starego domu. W oparciu o ten stan faktyczny Dyrektor IS w Bydgoszczy stwierdził, że: „Analiza okoliczności sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że mimo, że grunty spełniają definicję towarów zawartą z art. 2 pkt 6 ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, że dokonując zbycia ww. działek gruntu, będzie Pan działał w charakterze handlowca. Co prawda dokonał Pan podziału nabytego gruntu na dwie działki, wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy oraz zamieścił ogłoszenia o sprzedaży ww. działek, jednak - jak wskazał Pan we wniosku - nie nabył tego gruntu w celu odprzedaży lecz na cele osobiste (budowa domu na jednej działce oraz przekazanie drugiej działki synowi). Z uwagi jednak na zmianę planów życiowych podjął Pan decyzję o sprzedaży tego gruntu. Poza ww. czynnościami nie podejmował Pan innych zorganizowanych czynności charakterystycznych dla handlowca, mających na celu przygotowanie ww. działek do zbycia (np. wykonanie przyłączy wodnych, kanalizacyjnych, energetycznych) zatem do ich zbycia przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania. W konsekwencji, zbywając grunty, o których mowa we wniosku, będzie Pan korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. Taka czynność będzie oznaczała działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie będą miały zastosowania”.

Po drugie, do dnia złożenia tego wniosku Wnioskodawca nie podjął żadnych działań w stosunku do działek, które świadczyłyby o tym, że faktycznie są one wykorzystywane do celów działalności gospodarczej. Przede wszystkim żadna z działek nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze. Żadna z nich nie była więc wykorzystywana w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym kontekście warto powołać interpretację indywidualną Dyrektora KIS z 16 marca 2023 r. (znak: 0114-KDIP1-3.4012.93.2023.1.JG), w której wskazano, że: „dłużnik nabył lokal na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego, przeniesienia jego własności na nabywcę - na cele prywatne i stanowi on majątek osobisty dłużnika. Ponadto dłużnik nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Licytowany lokal nie był przedmiotem najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze. Lokal nie służył do wykonywania działalności gospodarczej. Lokal stanowi majątek osobisty dłużnika. W niniejszej sprawie brak jest więc przesłanek pozwalających uznać dłużnika za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym licytacyjna dostawa lokalu mieszkalnego należącego do dłużnika nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż dłużnik z tego tytułu nie będzie uznany za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Za powyższym przemawia fakt, że dłużnik nie wykorzystywał lokalu w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Dłużnik będzie więc dokonywał dostawy lokalu w ramach majątku prywatnego, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług”.

Po trzecie, od momentu nabycia działki Wnioskodawca nie podejmował czynności podobnych do tych, które zazwyczaj są podejmowane przez podmioty trudniące się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie dokonał podziału działek na mniejsze, zakupił już uzbrojoną działkę, przez co nie musiał starać się o jej uzbrojenie, nie występował o uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę dla poszczególnych działek, nie wybudował na działkach domów jednorodzinnych, nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, gdyż zakupił działki objęte obowiązującym MPZP oraz w końcu nie zamierza on podjąć jakichkolwiek działań marketingowych związanych ze sprzedażą działek (np. ogłoszenie w Internecie lub na bilbordzie).

Powyższe okoliczności świadczą o tym, że Wnioskodawca nie angażuje środków podobnych, jak podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami. Działa on zatem poza sferą działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT. Sprzedaż działek stanowi jedynie zarząd majątkiem prywatnym Wnioskodawcy i jego małżonki. W opisanej w zdarzeniu przyszłym sytuacji sprzedaż działek jest uzasadniona, ponieważ Wnioskodawca potrzebuje środków pieniężnych na zakup atrakcyjniejszych działek w celu darowania ich swym wnukom w przyszłości.

Ogrodzenie działek za pomocą ogrodzenia z siatki należy zaś uznać za działanie mieszczące się w zakresie czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W ocenie Wnioskodawcy, wskazuje na to nawet sama definicja prawa własności z art. 140 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którą, właściciel może korzystać z rzeczy z wyłączeniem innych osób. Zasadne jest zatem zabezpieczenie przez właściciela sfery swoich praw wyłącznych przed nieuprawnioną ingerencją osób trzecich. Temu zaś właśnie służy m.in. ogrodzenie działek za pomocą ogrodzenia z siatki.

W tym kontekście warto przywołać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 listopada 2015 r. (znak: IPPP2/4512-863/15-4/JO), w której to wskazano, że: „Z zawartego we wniosku opisu stanu faktycznego nie wynika taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonaniem prawa własności. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych czynności, które można by uznać za profesjonalną działalność w zakresie obrotu nieruchomościami, tj.: nie dokonał uzbrojenia terenu (infrastruktura wodna, kanalizacyjna, sieć elektryczna), nie wydzielał dróg wewnętrznych oraz nie dokonywał podziału działki, nie podejmował działań marketingowych mających na celu sprzedaż prawa wieczystego użytkowania działki, które wykraczałyby poza zwykłe formy ogłoszenia, nie występował o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego terenu dla sprzedawanego obszaru. Prace wykonane na terenie działki w latach 2008-2014 miały na celu jedynie uporządkowanie i zabezpieczenie ww. terenu (odchwaszczenie, usunięcie 28 drzew, usuniecie fragmentu przyłącza wodociągowego i gazowego, budowa tymczasowego ogrodzenia). Zatem nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług, w związku ze sprzedażą nieruchomości opisanej we wniosku. Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że dokonując sprzedaży tej nieruchomości Wnioskodawca działa w charakterze handlowca. Okoliczności sprawy nie wskazują, aby opisana we wniosku nieruchomość została nabyta w celach handlowych - Zainteresowany zakupił grunt w celu zagospodarowania go na potrzeby mieszkaniowe własne oraz najbliższej rodziny. Z okoliczności sprawy nie wynika również, aby doszło do uzbrojenia terenu, jak również, aby Wnioskodawca podejmował inne czynności, które przesądzałyby o uznaniu, że w zakresie sprzedaży opisanej nieruchomości Zainteresowany prowadzi profesjonalną działalność w zakresie obrotu nieruchomościami. Zatem sprzedając opisaną we wniosku nieruchomość, Wnioskodawca korzystać będzie z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Tym samym czynność sprzedaży stanowić będzie działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Wnioskodawca dokonywać będzie zbycia gruntu należącego do majątku prywatnego. Zatem należy wskazać, że w związku ze sprzedażą opisanej we wniosku nieruchomości Zainteresowany nie stanie się podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy”.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że sprzedaż czterech działek przez Wnioskodawcę na rzecz spółki osobowej, w której jest wspólnikiem, nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca dokona bowiem ich dostawy działając w sferze zarządu majątkiem prywatnym, a nie w sferze działalności gospodarczej.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 powinno zostać uznane za prawidłowe w całości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”,

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Zatem, w świetle powołanych powyżej przepisów grunty oraz udziały w nich spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

Według art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również udziałów w nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie w celu dokonania sprzedaży podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowałoby koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów (w tym udziałów w gruncie) angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (tu działek) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W opisie sprawy wskazał Pan, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (j.d.g.) -„(...)”. Według informacji zamieszczonych w CEIDG w ramach prowadzonej j.d.g. Wnioskodawca zajmuje się: (...).

Powyższą działalność gospodarczą prowadzi Pan od 10 października 2022 r. Działalność ma status aktywny (nie jest zawieszona). Posiada Pan status podatnika VAT czynnego.

Jest Pan również wspólnikiem spółki osobowej (spółki jawnej) działającej pod firmą (...) Spółka Jawna. Głównym przedmiotem działalności tej spółki jest (…). Spółka, której jest Pan wspólnikiem, zajmuje się działalnością (...).

W 2018 r. nabył Pan, wraz z małżonką, na podstawie jednej umowy sprzedaży (jeden akt notarialny) cztery działki (nieruchomości gruntowe). Są to działki o numerach: 1, 2, 3, 4. Działki te weszły w skład majątku wspólnego małżonków.

W akcie notarialnym obejmującym umowę sprzedaży jako sprzedawca została wskazana opisana wyżej spółka osobowa – (...) Jawna. Spółka ta posiada status czynnego podatnika VAT począwszy od 13 czerwca 2007 r. W związku z tym oraz biorąc pod uwagę przedmiot działalności gospodarczej prowadzonej przez tę spółkę, sprzedaż działek przez spółkę na rzecz Pana i Pana małżonki, podlegała opodatkowaniu VAT.

Nie odliczył Pan jednak podatku VAT w związku z nabyciem przedmiotowych działek. Wynikało to stąd, że nabył Pan cztery działki wyłącznie w celu ich przekazania (darowania) w przyszłości wnukom (które w domyśle miały na nich wybudować domy).

Nie podejmował Pan w stosunku do działek działań, takich jak:

• zabudowanie działek domami jednorodzinnymi,
• wystąpienie z wnioskiem o zmianę przeznaczenia działek w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP),
• wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę dla poszczególnych działek,
• wystąpienie z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla poszczególnych działek,
• uzbrojenie działek (działki były już uzbrojone przed ich nabyciem).

Działki nie były także przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy. Nie wykorzystywał Pan działek w jakikolwiek inny sposób - w szczególności do celów działalności gospodarczej. Oczekiwały one po prostu na moment, kiedy zostaną darowane wnukom.

Jedynym działaniem jakie Pan podjął w stosunku do działek było ich ogrodzenie za pomocą siatki, co wynikało z faktu zaśmiecania działki przez osoby trzecie.

Działki są objęte obowiązującym MPZP jako „Tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej” - tereny działek, na których znajdują się i mogą być realizowane budynki jednorodzinne oraz ich zaplecza obejmujące: dojścia, podjazdy, podwórza, budynki gospodarcze, garaże, ogrody przydomowe, obiekty małej architektury, zewnętrzne urządzenia infrastruktury technicznej, a także towarzyszące usługi. Dopuszczalnym przeznaczeniem towarzyszącym jednostki terenowej 2MN mogą być:

1.Usługi - bez przesądzania ich profilu - spełniające standardy przewidziane dla terenów mieszkaniowych, wynikające z przepisów prawo ochrony środowiska;

2.Ogólnodostępne drogi lub ulice oraz dojazdy i ciągi pieszo-jezdne, stanowiące osobne działki gruntu.

Planuje Pan wraz z małżonką sprzedaż czterech opisanych działek. Uważa Pan, że straciły one na atrakcyjności i nie chce przekazać takich działek swoim wnukom. Chciałby Pan nabyć„dla wnuków” inne grunty w ładniejszej lokalizacji, za środki pieniężne, które uzyska Pan ze sprzedaży działek.

Planuje Pan sprzedaż działek na rzecz spółki osobowej, której jest wspólnikiem ((...) Spółka Jawna). W związku z tym, nie będzie Pan podejmował żadnych działań o charakterze marketingowym w celu ich sprzedaży (np. nie zamieści Pan ogłoszenia w Internecie lub na bilbordzie).

Nie posiada Pan żadnych innych nieruchomości niż te, które zamierza sprzedać na rzecz spółki. W przeszłości nie zajmował się Pan sprzedażą nieruchomości, jako osoba fizyczna. Tym zajmuje się spółka osobowa, której jest Pan wspólnikiem.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii, czy sprzedaż opisanych działek na rzecz spółki osobowej, której jest Pan wspólnikiem, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z powołanych przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, aby wyjaśnić Pana wątpliwości należy ustalić, czy w opisanej sytuacji będzie Pan działać w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W analizowanej sprawie w odniesieniu do sprzedaży opisanych czterech działek brak jest przesłanek pozwalających uznać, że wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W tej sprawie takich przesłanek brak. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem taka Pana aktywność, w przedmiocie zbycia opisanych nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż ww. nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców (takich jak np. wystąpienie o warunki zabudowy, wnioskowanie o zmianę przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego itd.). Co prawda ogrodził Pan działki siatką, ale wynikało to z faktu ich zaśmiecania przez osoby trzecie. Było to jedynym działaniem jakie podjął Pan w stosunku do ww. działek, dlatego nie może świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Działki nabył Pan wraz z małżonką, do majątku wspólnego na podstawie umowy sprzedaży. Transakcja podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak nie skorzystał Pan z przysługującego prawa do odliczenia – zamiarem Pana i Pana żony było przekazanie (darowanie) w przyszłości działek wnukom. Opisane działki nie były przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy. Nie wykorzystywał Pan działek w jakikolwiek inny sposób, w szczególności do celów działalności gospodarczej. Nie będzie Pan podejmował żadnych działań o charakterze marketingowym w celu sprzedaży działek (np. nie zamieści Pan ogłoszenia w Internecie lub na bilbordzie), ponieważ sprzedaż nastąpi na rzecz spółki osobowej, której jest Pan wspólnikiem. Dodatkowo, nie posiada Pan żadnych innych nieruchomości niż opisane we wniosku. W przeszłości nie zajmował się Pan sprzedażą nieruchomości jako osoba fizyczna.

W związku z tym, sprzedaż wskazanych nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zbycie przedmiotowych nieruchomości nie będzie dokonane w ramach działalności gospodarczej, lecz w ramach rozporządzania własnym majątkiem i będzie działaniem w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Analiza okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży nieruchomości, tj. działek o nr 1, 2, 3, 4 na rzecz spółki osobowej, w której jest Pan wspólnikiem, nie będzie Pan występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a transakcja ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Pana stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto, interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości dla Pana, natomiast nie rozstrzyga dla współwłaściciela nieruchomości – Pana żony.

Interpretacja rozstrzyga przedstawione zdarzenie przyszłe wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).