Wyrok Trybunału (druga izba) z dnia 11 kwietnia 2024 r. Julieta i Rogelio przeciwko Agencia Estatal de la Administración Tributaria., sygn. C-687/22

Zasada wykładni zgodnej nie ma zastosowania do sytuacji, w której okoliczności faktyczne miały miejsce po wejściu w życie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1023 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie ram restrukturyzacji zapobiegawczej, umorzenia długów i zakazów prowadzenia działalności oraz w sprawie środków zwiększających skuteczność postępowań dotyczących restrukturyzacji, niewypłacalności i umorzenia długów, a także zmieniającej dyrektywę (UE) 2017/1132 (dyrektywy o restrukturyzacji i upadłości), lecz przed upływem terminu na dokonanie transpozycji tej dyrektywy i datą jej transpozycji do prawa krajowego.Artykuł 23 ust. 4 dyrektywy 2019/1023należy interpretować w ten sposób, że:zawarty w nim wykaz szczególnych kategorii wierzytelności nie ma charakteru wyczerpującego i że państwa członkowskie mogą wykluczyć szczególne kategorie wierzytelności, inne niż wymienione w tym przepisie, z umorzenia długów, pod warunkiem że takie wyłączenie jest należycie uzasadnione na podstawie prawa krajowego.Dokonana przez sądy krajowe wykładnia przepisów krajowych mających zastosowanie do okoliczności faktycznych, które nastąpiły po wejściu w życie dyrektywy 2019/1023, lecz przed upływem terminu na jej transpozycję, zgodnie z którą wyłączenie wierzytelności publicznoprawnych z umorzenia długów nie jest należycie uzasadnione w tych przepisach, nie stwarza poważnego zagrożenia dla realizacji celu zamierzonego przez tę dyrektywę po upływie tego terminu.