Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 marca 2024 r., sygn. II SA/Gd 521/20

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Asesor WSA Jakub Chojnacki po rozpoznaniu w dniu 6 marca 2024 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi "W" Spółki z o.o. z siedzibą w G. na uchwałę Rady Miasta Gdańska z dnia 22 lutego 2018 r., nr XLVIII/1465/18 w sprawie ustalenia zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń ich gabarytów, standardów jakościowych oraz rodzajów materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane, na terenie Miasta Gdańska 1. stwierdza nieważność § 21 ust. 1 i 2 zaskarżonej uchwały w odniesieniu do, znajdujących się na obszarze S2, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych skarżącej "W" Spółki z o.o. z siedzibą w G. istniejących w dniu wejścia w życie uchwały i niezgodnych z jej przepisami, 2. w pozostałym zakresie oddala skargę, 3. zasądza od Rady Miasta Gdańska na rzecz skarżącej "W" Spółki z o.o. z siedzibą w G. kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

W. Spółka z o.o. (dalej jako Spółka lub skarżąca), reprezentowana przez radcę prawnego, wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Miasta Gdańska z dnia 22 lutego 2018 r., nr XLVIII/1465/18 w przedmiocie ustalenia zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, ich gabarytów, standardów jakościowych oraz rodzajów materiałów budowlanych, z jakich mogą być wykonane, na terenie Miasta Gdańska (opublikowanej w Dz. Urz. Woj. Pom. z 2018 r., poz. 1034, dalej "Uchwała krajobrazowa").

W złożonej skardze Spółka wskazała, że jest właścicielem tablic reklamowych i urządzeń reklamowych znajdujących się na terenie Centrum Handlowego [...], istniejących w dniu wejścia w życie Uchwały krajobrazowej, które zostały umieszczone legalnie, lecz niezgodnie z ustaleniami Uchwały krajobrazowej. Skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności Uchwały krajobrazowej z uwagi na niekonstytucyjność podstawy prawnej w oparciu, o którą została wydana, tj. art. 37a ust. 1 w zw. z ust. 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (u.p.z.p.). W dalszej kolejności Spółka wniosła o stwierdzenie nieważności Uchwały krajobrazowej w części, w zakresie przepisów § 2 ust. 1 i 2, § 21 ust. 1 i 2 i 3, § 19 ust. 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2. Spółka zarzuciła przy tym naruszenie przepisów prawa w § 21 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 i 2 oraz pkt 3 lit. od a do d w związku z § 1 ust. 1, § 2 ust. 1 i 2, § 3 ust. 1, § 4 ust. 1 pkt 1, 2, 5 i 6 a także pkt 10, 19-22, 24, 25, 29, 31, 32, 34, 36, 38, § 5 ust. 1 pkt 1-4, i pkt 5 lit. a-c oraz ust. 2, § 7 pkt 1 lit. a-c i pkt 2 lit. a-c, § 8 ust. 1 pkt 1 lit. a i b, i pkt 2 lit. b, § 8 ust. 5 pkt 1 lit. od a do e, § 8 ust. 5 pkt 3 lit. od a do d, § 8 ust. 5 pkt 4 lit. a-c, § 9 pkt 1 lit. b i pkt 2 lit. a – i, § 15 ust. 1 w zw. z § 8 ust. 4 pkt od 1 do 7, § 15 ust. 2 pkt 1 lit a – c, § 15 ust. 3 pkt 2 lit. a – c, § 15 ust. 3 pkt 4 lit. a – d, § 15 ust. 3 pkt 8 lit a – e, § 15 ust. 4 pkt 5 lit a – c, § 19 ust. 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 Uchwały krajobrazowej.