Interpretacja indywidualna z dnia 3 kwietnia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.896.2023.4.AM

Zwolnienie od podatku VAT transakcji sprzedaży apartamentów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 grudnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 22 grudnia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT transakcji sprzedaży apartamentów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 marca 2024 r. (wpływ 25 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku)

Jest Pan właścicielem … apartamentów …, które wynajmuje Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do firmy zarządzającej. Apartamenty zakupił Pan wraz z żoną prywatnie w 2011 roku od firmy deweloperskiej, w stanie wykończonym. Są to lokale niemieszkalne. Apartamenty wynajmowane były w ramach najmu prywatnego, a od … 2021 r. najem prowadzi Pan w formie działalności gospodarczej. Od … 2018 r. jest Pan czynnym podatnikiem podatku VAT. Od zakupu powyższych apartamentów nie miał Pan prawa do odliczenia podatku naliczonego. Dodatkowo nie poniósł Pan znaczących wydatków związanych z utrzymaniem przedmiotowych lokali, a poniesione wydatki były niższe niż 30% wartości początkowej nieruchomości. Główne wydatki poniesione w latach 2021-2023, od których dokonał Pan odliczenia podatku naliczonego to: zakup …, zakup … o łącznej wartości … zł netto, zakup … o łącznej wartości … zł netto. Wraz z żoną rozważa Pan częściową sprzedaż posiadanych apartamentów, które aktualnie są przedmiotem najmu.

W piśmie z 22 marca 2024 r. w odpowiedzi na pytania Organu wskazał Pan:

Na pytanie: „Czy nabycie apartamentów w 2011 roku nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT?” odpowiedział Pan, że apartamenty niemieszkalne zostały nabyte od dewelopera, przeniesienie własności nastąpiło aktem notarialnym w 2011 roku na rzecz małżonków posiadających wspólność majątkową. Przedmiot zakupu określony w akcie notarialnym został zwiększony o VAT. Nabywca nie miał prawa do odliczenia podatku VAT, zakup stanowił własność prywatną.

Na pytanie: „Czy nabycie ww. apartamentów zostało udokumentowane fakturą? Jeżeli tak, to czy był wykazany podatek należny?” odpowiedział Pan, że dokument, na podstawie którego zostały zakupione apartamenty, to akt notarialny z dnia ….2011 roku. Cena nabycia apartamentów wskazana w akcie zawiera podatek VAT. Nabywcy nie posiadają faktury.

Na pytanie: „Czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie poszczególnych apartamentów, które zamierza Pan sprzedać, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług?” odpowiedział Pan, że apartamenty zostały oddane do użytkowania w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Na pytanie: „Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a planowaną dostawą poszczególnych lokali upłynie okres dłuższy niż 2 lata?” odpowiedział Pan, że od czasu pierwszego zasiedlenia minął okres dłuższy aniżeli dwa lata.

Na pytanie: „Czy ponosił Pan wydatki na ulepszenie ww. apartamentów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej poszczególnych lokali?

Jeśli tak prosimy wskazać:

a)kiedy miały miejsce te ulepszenia (należy wskazać datę),

b)czy przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na ulepszenie ww. apartamentów?

c)czy po ulepszeniu ww. apartamentów były one oddane do użytkowania? Jeżeli tak, to proszę wskazać kiedy?

d)czy pomiędzy oddaniem do użytkowania apartamentów po ich ulepszeniu, a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata?

Odpowiedzi prosimy udzielić odrębnie do każdego apartamentu, który zamierza Pan sprzedać.”

odpowiedział Pan, że apartamenty nabyte od dewelopera były w stanie wykończonym, posiadały zrobione podłogi, jak panele, wykładziny, w łazienkach zamontowana była pełna armatura łazienkowa, glazura oraz grzejniki. Wszystkie pomieszczenia były wymalowane, położone tapety, posiadały drzwi wewnętrzne. Przed rozpoczęciem najmu wraz z żoną dokonał Pan pełnego umeblowania. W trakcie najmu ponosił Pan wraz z żoną nieliczne wydatki.

W … 2022 r. zamontowane zostały … do apartamentów, łączna wartość to … zł, plus VAT … zł, kwota VAT naliczonego została odliczona od należnego. Wartość … wynosiła od … zł do … zł netto na dany apartament.

W … 2022 r. zakupionych zostało …, wartość łączna netto … zł, plus VAT … zł, dokonano odliczenia VAT.

W … i w … 2024 r. zakupionych zostało …, łączna wartość … zł netto, plus … zł VAT, do odliczenia od podatku należnego.

Poniesione wydatki stanowią zakup wyposażenia, nie stanowią ulepszenia, nie przekroczyły 30% wartości początkowej poszczególnych lokali.

Na pytanie: W związku z informacją zawartą w opisie sprawy, że „Apartamenty wynajmowane były w ramach najmu prywatnego, a od … 2021 r. najem prowadzę w formie działalności gospodarczej”, prosimy o wskazanie:

a)czy ww. umowa/umowy najmu poszczególnych lokali, które zamierza Pan sprzedać, ma charakter odpłatny, czy nieodpłatny?

b)kto zawarł ww. umowy/umów najmu – tylko Pan, tylko Pana żona czy Pan razem z żoną?”

odpowiedział Pan, że pierwszy najem były zawarty przez małżonkę, …, a od 2018 roku przez Pana. Od ….2021 r. została założona przez Pana działalność gospodarcza, w ramach której kontynuowano najem apartamentów za pośrednictwem firmy zarządzającej. Wszystkie umowy najmu zawarte przez …, później Pana miały charakter odpłatny.

Pytanie

Czy sprzedaż apartamentów, które są własnością prywatną małżonków i aktualnie są wynajmowane w ramach działalności gospodarczej jest opodatkowana stawką zwolnioną z tytułu podatku od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, sprzedaż apartamentów … (lokali niemieszkalnych) korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. W zaistniałym stanie faktycznym nieruchomości zostały w przeszłości oddane do użytkowania w ramach pierwszego zasiedlenia i od tego zasiedlenia minął okres dłuższy niż dwa lata. W stosunku do lokali nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego, a wobec poniesionych wydatków, od których dokonał Pan odliczenia podatku naliczonego, były niższe niż 30% wartości początkowej nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe, Pana zdaniem, przy sprzedaży lokali, przysługuje Panu prawo do zastosowania stawki zwolnionej z VAT a czynność ta nie będzie się wiązała z obowiązkiem dokonania korekty odliczonego podatku od poniesionych kosztów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 361), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do powołanych powyżej przepisów budynki/budowle lub ich części oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.).

Na mocy art. 195 ustawy Kodeks cywilny:

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny:

Na podstawie art. 196 § 2 ww. ustawy Kodeks cywilny:

W świetle art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Art. 198 ustawy Kodeks cywilny stanowi, że:

Współwłaściciel ma względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2809).

Na mocy art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Na podstawie art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Według art. 36 § 1 oraz § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu.

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem przedmiotem dokonywanej dostawy/lub świadczonej usługi jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy lub świadczy usługę we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik podatku VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Dostawa towarów podlegać będzie więc opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy. Jednakże jak wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Na mocy art. art. 659 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną – odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

W konsekwencji, najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym ww. czynność wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i jest Pan właścicielem … apartamentów …, które wynajmuje Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Są to lokale niemieszkalne. Apartamenty zakupił Pan wraz z żoną prywatnie w 2011 r. na podstawie aktu notarialnego od firmy deweloperskiej, w stanie wykończonym. Przy nabyciu apartamentów nie miał Pan prawa do odliczenia podatku VAT. Apartamenty wynajmowane były w ramach najmu prywatnego, a od … 2021 r. najem prowadzi Pan w formie działalności gospodarczej. Nie poniósł Pan znaczących wydatków związanych z utrzymaniem przedmiotowych lokali, poniesione wydatki – jak Pan wskazał - nie stanowią ulepszenia lecz wyposażenie i nie przekroczyły 30% wartości początkowej poszczególnych lokali.

W związku z powyższym uznać należy, iż planowana sprzedaż przedmiotowych apartamentów, które nie mają charakteru majątku prywatnego, ponieważ są wykorzystywane od … 2021 r. wyłącznie przez Pana w działalności gospodarczej, będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wskazał Pan w opisie sprawy, jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT i wyłącznie Pan wynajmuje przedmiotowe lokale w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem dokonując ww. transakcji będzie Pan działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność dostawy ww. apartamentów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Jednocześnie wskazać należy, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy:

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy:

A zatem ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy – po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, w celu ustalenia, czy w rozpatrywanej sprawie dla dostawy przedmiotowych apartamentów znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do ww. lokali miało miejsce pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynie pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tych lokali.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście wyżej powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że w stosunku do ww. apartamentów nastąpiło pierwsze zasiedlenie. Z wniosku wynika, że od pierwszego zasiedlenia poszczególnych lokali do dnia planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto – jak Pan wskazał – poniesione w latach 2021-2023 wydatki nie stanowią ulepszenia i nie przekroczyły 30% poszczególnych lokali.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż w okolicznościach niniejszej sprawy zostaną spełnione przesłanki określone do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla dostawy ww. apartamentów.

Przy czym zaznaczyć należy, że dostawa ww. apartamentów będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT, o ile strony transakcji nie wybiorą opcji opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Reasumując, dostawa przedmiotowych apartamentów będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, o ile strony transakcji nie wybiorą opcji opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Tym samym Pana stanowisko uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuję, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna dotyczy tylko Pana i nie wywołuje skutków podatkowych dla Pana współmałżonki.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Pan ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Zgodnie z art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).