Wyrok NSA z dnia 16 stycznia 2024 r., sygn. II GSK 705/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dorota Dąbek Sędzia NSA Marcin Kamiński Sędzia del. WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej P. W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2022 r. sygn. akt VI SA/Wa 1790/22 w sprawie ze skargi P. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2022 r. nr KOC/1940/Dr/20 w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 listopada 2022 r., o sygn. akt VI SA/Wa 1790/22, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm. – dalej w skrócie: "P.p.s.a."), oddalił skargę P.W. (dalej jako: "Strona" lub "Skarżący") na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2022 r., nr KOC/1940/Dr/20, w przedmiocie kary pieniężnej za zajęcie pasa drogowego bez zezwolenia. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego wyroku oraz innych orzeczeń powołanych poniżej, dostępna jest w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych, pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2.1. W skardze kasacyjnej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Strona, reprezentowana przez radcę prawnego, zaskarżyła powyższy wyrok w całości, zarzucając na podstawie art. 174 pkt 1 i pkt 2 P.p.s.a., naruszenie prawa materialnego oraz przepisów postępowania:

1) art. 141 § 4 P.p.s.a. poprzez nie odniesienie się w uzasadnieniu wyroku do podniesionych przez Skarżącego zarzutów w zakresie naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 15 w zw. z art. 189d oraz 189f ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r., poz. 256 ze zm. – dalej w skrócie: "K.p.a.") poprzez brak zbadania przez organy obu instancji przesłanek nakładania administracyjnej kary pieniężnej oraz możliwości odstąpienia od jej wymierzenia, z uwagi na fakt, iż organ I Instancji uznał, iż tego rodzaju przepisów nie stosuje się, co oznacza iż sprawa nie została merytorycznie rozpoznana przez organ I instancji, co stanowi rażące naruszenie prawa, a tym samym podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji, na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a., co miało istotny wpływ na prawidłowość wydanego w sprawie rozstrzygnięcia;