Wyrok WSA w Łodzi z dnia 6 marca 2024 r., sygn. I SA/Łd 531/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Cisowska - Sakrajda, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda (spr.), Asesor WSA Tomasz Furmanek, Protokolant Starszy specjalista Małgorzata Kowalczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06 marca 2024 r. sprawy ze skargi M. M. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 15 maja 2023 r. nr 1001-IOV-1.4103.34.2021.52.U16.JP w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za listopad 2015 roku 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi na rzecz skarżącego kwotę 7400 (siedem tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 15 maja 2023 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Pabianicach z dnia 28 maja 2021 r. w sprawie określenia M. M. zobowiązania w podatku od towarów i usług za listopad 2015 r.

Z akt sprawy wynika, że w toku przeprowadzonej u podatnika kontroli podatkowej stwierdzono nieprawidłowości polegające na obniżeniu przez podatnika podatku należnego o podatek naliczony, wynikający z faktur nieodzwierciedlających rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, których wystawcami były G. Spółka z o.o. oraz H. Spółka z o.o.

Ponadto organ stwierdził, że podatnik wystawił 11 faktur, które uznał za eksport towarów. Jest to 6 faktur wystawionych na rzecz kontrahentów z Rosji, tj. E., S., S. [...] M.; D., R. S., [...] M. [...]; C., K. [...] M.; D. M., B. [...] M. oraz 5 na rzecz kontrahentów z Ukrainy, tj. M. S. [...]; A. P. N. O., [...]. W ocenie organu dokonane w trakcie postępowania podatkowego ustalenia wykazały, iż B. M. M. nie mógł faktycznie przeprowadzić transakcji z firmami z Rosji i Ukrainy.

Wobec powyższego decyzją z dnia 28 maja 2021 r. organ podatkowy, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej: ustawa o VAT, określił wysokość zobowiązania podatkowego z pominięciem podatku zawartego w fakturach wystawionych przez G. Spółka z o.o. oraz H. Spółka z o.o., a nadto stwierdził, że podatnik nieprawidłowo zastosował preferencyjną stawkę 0% podatku VAT przy transakcjach dotyczących eksportu wody toaletowej na terytorium Rosji i Ukrainy. Organ stwierdził, że co prawda nie budziło jego wątpliwości, że doszło do wywozu towaru poza obszar celny Unii Europejskiej (za wyjątkiem transakcji udokumentowanej fakturą nr [...] z dnia [...] listopada 2015 r.) i nie kwestionuje samego przemieszczenia towarów na terytorium ww. krajów, co potwierdzają komunikaty IE-599. Uznał jednak, że przemieszczenia te nie odbywały się na rzecz podmiotów wskazanych w spornych fakturach, a transakcje w nich opisane stanowią nadużycie w zakresie podatku od towarów i usług. W ocenie organu w tych przypadkach zastosowanie powinna znaleźć stawka krajowa dla towarów, tj. stawka 23%.