Interpretacja indywidualna z dnia 22 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.1112.2023.2.JK3

Czy przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości na terytorium Gruzji przez osobę fizyczną będącą jednocześnie polskim nierezydentem podatkowym w 2023 roku będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce? 2. Czy w związku z przelewem środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży mieszkania w Gruzji w 2023 roku, na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony w Polsce powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce ?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 grudnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 22 lutego 2024 r. (wpływ 22 lutego 2024 r.).Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Jest Pan osobą fizyczną, obecnie nierezydentem podatkowym w Polsce, przebywającym w Polsce w 2023 roku krócej niż 183 dni i posiadającym obywatelstwo Ukrainy oraz Gruzji. 1 grudnia 2023 r. dokonał Pan sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego na terytorium Gruzji w (…) o pow. 119,70 m² z udziałem w gruncie, którego był Pan właścicielem od 2011 r., za kwotę 155.000 dolarów amerykańskich. Z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży mieszkania w (…) (Gruzja) planuje Pan zakupić nieruchomość w Polsce i zamieszkać tutaj w przyszłości z zamiarem stałego pobytu. Nie prowadził Pan i nie prowadzi działalności gospodarczej ani na terytorium Gruzji, ani na terytorium Polski, przedmiotowa sprzedaż nieruchomości nie została, więc wykonana w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej w Polsce czy za granicą.

Uzupełnienie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W okresie będącym przedmiotem zapytania stałym miejscem Pana zamieszkania dla celów podatkowych była Ukraina. Jest Pan w trakcie przeprowadzki do Polski i przyjeżdża Pan tutaj okresowo załatwiać sprawy organizacyjne z tym związane, jest to proces. Pana centrum interesów życiowych jest na Ukrainie, przyjechała z Panem rodzina. Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna obywatelska jest na Ukrainie. Nie posiada Pan w żadnym kraju inwestycji. Obecnie nie posiada Pan majątku nieruchomego. Posiada Pan jeden samochód w Ukrainie i jeden Gruzji. Nie posiada Pan zaciągniętych kredytów. Pana główne źródło dochodu znajduje się w Ukrainie, ale planuje Pan przenieść go do Polski. W 2023 r. jest Pan rezydentem podatkowym, tj. posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Ukrainie.

Pytania

1. Czy przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości na terytorium Gruzji, w opisanym stanie faktycznym sprawy, przez osobę fizyczną posiadającą obywatelstwo tego kraju i będącą jednocześnie polskim nierezydentem podatkowym w 2023 roku będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce? (zaistniały stan faktyczny)

2. Czy w związku z przelewem środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży mieszkania w Gruzji w 2023 roku, na Pana rachunek bankowy prowadzony w Polsce powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce ? (zdarzenie przyszłe)

Pana stanowisko w sprawie

Odpowiedź na pytanie 1

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rezydentami podatkowymi są osoby fizyczne, które mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Takie podmioty podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, co ustawodawca nazywa nieograniczonym obowiązkiem podatkowym. W ust. 1a tego przepisu czytamy, że: za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1) posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2) przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Nie spełnia Pan żadnych z tych przesłanek, wobec czego – a contrario – jest Pan nierezydentem podatkowym, a co za tym idzie posiada Pan ograniczony obowiązek podatkowy, o czym stanowi art. 3 ust. 2a: osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Potwierdza to również stanowisko wyrażone w Komentarzu do Ustawy o PIT: Ustawa wskazuje, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określane jest w dwóch sytuacjach: albo posiadania centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), albo przebywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wskazany w ustawie spójnik „lub” oznacza, że wystarczy spełnienie jednego z nich, by zostać uznanym za osobę mieszkającą w Polsce. Tym samym osoba spełniająca jeden z powyższych warunków jest uznawana za rezydenta podatkowego Polski, natomiast osoba, która nie spełnia żadnego z wymienionych wyżej warunków, powinna być traktowana za nierezydenta. (M. Brzostowska, P. Kubiesa [w:] M. Brzostowska, P. Kubiesa, PIT. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2023, art. 3.). Art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a stanowi o źródle dochodu, jakim jest odpłatne zbycie nieruchomości. Ustawodawca zaliczył odpłatne zbycie do źródła dochodu wtedy, kiedy nie następuje ono w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. Nie można dokonywać subsumpcji przedstawionego stanu faktycznego w oderwaniu od przepisów dotyczących rezydencji. Ustawodawca umieszczając je na początku Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nadał im szczególny wydźwięk, wskazując na podstawowe obowiązki podatkowe, tj. ograniczony i nieograniczony obowiązek podatkowy, czym dał im pierwszeństwo przed art. 10 Ustawy o PIT. Posiada Pan w 2023 roku ograniczony obowiązek podatkowy, który odnosi się wyłącznie do dochodów uzyskanych na terytorium Polski, a ponadto nie prowadził, ani nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. W związku z tym sprzedaż nieruchomości na terenie Gruzji w 2023 r. nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

Odpowiedź na pytanie 2

Zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych tylko i wyłącznie w związku z przelewem środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży mieszkania w Gruzji na rachunek bankowy prowadzony w Polsce nie powstanie. Sam przelew bankowy nie jest źródłem przychodu, o którym mowa w art. 10 PIT, ani nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a sama transakcja obywa się w ramach jawnego majątku podatnika.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Obowiązek podatkowy

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Według art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy:

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Natomiast „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu, czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego opisu wynika, że w 2023 roku przebywał Pan w Polsce krócej niż 183 dni. Posiada Pan obywatelstwo Ukrainy oraz Gruzji. 1 grudnia 2023 r. dokonał Pan sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego na terytorium Gruzji. Z pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży mieszkania planuje Pan zakupić nieruchomość w Polsce i zamieszkać tutaj w przyszłości z zamiarem stałego pobytu. Nie prowadził Pan i nie prowadzi działalności gospodarczej ani na terytorium Gruzji, ani na terytorium Polski. Sprzedaż nieruchomości nie została wykonana w ramach jakiejkolwiek działalności gospodarczej w Polsce czy za granicą. W 2023 r. jest Pan rezydentem podatkowym, tj. posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Ukrainie. W okresie będącym przedmiotem zapytania stałym miejscem Pana zamieszkania dla celów podatkowych była Ukraina. Jest Pan w trakcie przeprowadzki do Polski i przyjeżdża Pan tutaj okresowo załatwiać sprawy organizacyjne z tym związane, jest to proces. Pana centrum interesów życiowych jest na Ukrainie, przyjechała z Panem rodzina. Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna obywatelska jest na Ukrainie. Nie posiada Pan w żadnym kraju inwestycji. Obecnie nie posiada Pan majątku nieruchomego. Posiada Pan jeden samochód w Ukrainie i jeden Gruzji. Nie posiada Pan zaciągniętych kredytów. Pana główne źródło dochodu znajduje się w Ukrainie, ale planuje Pan przenieść go do Polski.

W celu ustalenia, w którym kraju jest opodatkowany dochód ze sprzedaży nieruchomości, niezbędne jest ustalenie Pana obowiązku podatkowego na dzień sprzedaży nieruchomości.

Zastosowanie znajdzie Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63 poz. 269 – dalej: Konwencja).

W myśl art. 4 ust. 1 ww. Konwencji:

Na podstawie art. 4 ust. 2 Konwencji:

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Ukrainą.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z wniosku i jego uzupełnienia wynika, że w 2023 r. stałym miejscem Pana zamieszkania dla celów podatkowych była Ukraina. Jest Pan w trakcie przeprowadzki do Polski i przyjeżdża Pan tutaj okresowo załatwiać sprawy organizacyjne z tym związane, jest to proces. Pana centrum interesów życiowych jest na Ukrainie. Pana aktywność społeczna, polityczna, kulturalna obywatelska jest na Ukrainie. Nie posiada Pan w żadnym kraju inwestycji. Obecnie nie posiada Pan majątku nieruchomego. Posiada Pan jeden samochód w Ukrainie i jeden Gruzji. Nie posiada Pan zaciągniętych kredytów. Pana główne źródło dochodu znajduje się w Ukrainie, ale planuje Pan przenieść go do Polski. W 2023 r. jest Pan rezydentem podatkowym, tj. posiada Pan nieograniczony obowiązek podatkowy w Ukrainie.

Analizując Pana powiązania osobiste i gospodarcze, stwierdzam, że w 2023 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał Pan opodatkowaniu wyłącznie od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski.

Stanowisko Pana w ww. części jest prawidłowe.

Sprzedaż nieruchomości

W 2023 r. jako posiadający miejsce zamieszkania w Ukrainie, sprzedał Pan nieruchomość położoną w Gruzji.

Jak wynika z wcześniej powołanego art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W konsekwencji od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości położonej na terytorium Gruzji, nie jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. W momencie dokonania sprzedaży nieruchomości nie posiadał Pan bowiem miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce i podlegał Pan ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski.

Stanowiska Pana w ww. zakresie jest prawidłowe.

Skutki podatkowe przelewu środków pieniężnych na rachunek bankowy w Polsce

W zakresie przelewu środków pieniężnych z tytułu sprzedaży nieruchomości położonej w Gruzji na rachunek bankowy w Polsce, należy wskazać, że w myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustęp 2 ww. przepisu stanowi natomiast, że:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ww. ustawy:

Katalog źródeł przychodów, których osiągnięcie powoduje powstanie obowiązku podatkowego, zawarty został w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią źródłami przychodów są:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Dochód stanowi nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest natomiast pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z definicji tej można wywieść, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które w istocie są określonym przyrostem majątkowym.

Kwalifikacja do jednego ze źródeł przychodów określonych w zacytowanym art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest bowiem konsekwencją powstania przychodu w rozumieniu ww. ustawy. W art. 10 ust. 1 omawianej ustawy wymienione zostały w pkt 9 inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Użycie w cytowanym przepisie sformułowania „w szczególności” oznacza, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i tym samym powyższa ustawa w swoich założeniach daje podstawy prawne, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie sposób uznać, że w związku z przelewem środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży mieszkania w Gruzji w 2023 roku, na Pana rachunek bankowy prowadzony w Polsce, w sytuacji gdy będzie podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu osiągnie Pan jakąkolwiek korzyść majątkową. Z tego też względu nie osiągnie Pan przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w rezultacie także dochodu, który mógłby podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Pana w ww. zakresie jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).