Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 12 marca 2024 r., sygn. II SA/Ol 1139/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant Starszy referent Aneta Krygielska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 marca 2024 r. sprawy ze skargi M. B. i B. B. na uchwałę Rady Miasta Olsztyna z dnia 29 marca 2017 r., nr XXXIV/571/17 w sprawie uchwalenia "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego pomiędzy Nagórkami i Jarotami w Olsztynie" część "C" I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w odniesieniu do terenu oznaczonego symbolem 6ZP w części dotyczącej działki nr ewidencyjny [...] wraz z załącznikiem graficznym w tym zakresie ; II. zasądza od Gminy Olsztyn na rzecz skarżących M. B. i B. B. solidarnie kwotę 814 zł (osiemset czternaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

M.B. i B.B. (dalej jako: "skarżący"), po uprzednim wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa, zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie uchwałę nr XXXIV/571/17 Rady Miasta Olsztyna z 29 marca 2017 r. w sprawie uchwalenia "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego między Nagórkami i Jarotami w Olsztynie część C". Skarżący wnieśli o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości.

Skarżący zarzucili m.in., że plan miejscowy jest sprzeczny ze studium, przez co narusza art. 9 ust. 4 i art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu

i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r. poz. 778, z późn. zm., dalej jako: "u.p.z.p."). Wywiedli, że z naruszeniem art. 15 ust. 3 i art. 6 ust. 1 u.p.z.p. plan wprowadza w granicach własności prywatnej tereny publiczne, wykraczające poza przyjęte w studium ustalenia. Zdaniem skarżących, ingerencja w ich prawo własności nie znajduje racjonalnego uzasadnienia, wobec czego nie zdaje tzw. testu proporcjonalności, co uchybia art. 6 u.p.z.p. w zw. z art. 31 ust. 3 oraz art. 21 ust. 1 oraz art. 64 Konstytucji RP. Podnieśli też, że brak jednoznaczności między częścią tekstową a graficzną planu narusza § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164 poz. 1587). Zarzucili ponadto, że plan nadmiernie ingeruje w treść przysługującego skarżącym prawa własności oraz narusza zasadę, że ograniczenie prawa własności następuje w drodze ustawy.