Wyrok NSA z dnia 19 września 2023 r., sygn. II OSK 3296/20

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski (spr.) Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Szpojankowski po rozpoznaniu w dniu 19 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Spółdzielni Mieszkaniowej "K." w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 5 sierpnia 2020 r. sygn. akt II SA/Gd 786/19 w sprawie ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej "K." w G. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] 2019 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2020 r. II SA/Gd 786/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę Spółdzielni Mieszkaniowej K. w G. na decyzję Wojewody Pomorskiego z dnia [...] 2019 r. nr [...] Poddaną kontroli Sądu I instancji decyzją Wojewoda utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...] 2018 r., nr [...], wydaną na podstawie art. 145 § 1 pkt 4, art. 150 i art. 151 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018 r., poz. 2096; zwanej dalej k.p.a.) odmawiającą uchylenia decyzji Prezydenta Miasta G. z dnia [...] 2017 r., nr [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej L.G. pozwolenia na przebudowę wewnętrznej instalacji gazu w lokalu mieszkalnym nr [...] w budynku mieszkalnym wielorodzinnym przy ul. B. [...] w G., działka nr [...], obręb [...], K..

W skardze kasacyjnej Spółdzielnia Mieszkaniowa "K." w G. zaskarżyła ww. wyrok w całości zarzucając mu naruszenie:

1. art. 141 § 4 p.p.s.a. w związku z art. 134 § 1 p.p.s.a. poprzez brak wyjaśnienia w uzasadnieniu skarżonego wyroku podstawy prawnej rozstrzygnięcia w zakresie:

a) pominięcia w rozważaniach dotyczących naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. przepisów techniczno-budowlanych, uzasadniających uznanie oddziaływania obiektu w rozumieniu art. 3 pkt 20 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 z późn. zm.; zwanej dalej: p.b.) (w brzmieniu sprzed nowelizacji, dokonanej ustawą o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw z dnia 13 lutego 2020 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 471) okoliczności sporządzenia projektu przewidującego wykonanie prac w lokalu związanych z przeróbką instalacji gazowej, w sposób niezgodny z przepisami tj. z zastosowaniem połączeń gwintowanych w przewodach instalacji gazowej pomimo literalnego zakazu wynikającego z § 164 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, (jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie tj. z dnia 8 kwietnia 2019 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 1065), a także z zastosowaniem przewodu poziomego "leżaka" w wentylacji grawitacyjnej, niezgodnego z obowiązującymi wymaganiami techniczno-budowlanymi (pkt 5.1.3. i pkt 5.1.4. Polskiej Normy PN-B-0343011983 wraz ze zmianą AZ3:2000 "Wentylacja w budynkach mieszkalnych zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej oraz Polska Norma PN-B-10425:1989 "Przewody dymowe, spalinowe i wentylacyjne murowane z cegły. Wymagania techniczne i badania przy odbiorze", Polska Norma PN-EN 12792:2006 "Wentylacja budynków. Symbole terminologia i oznaczenie na rysunkach" w związku z § 147 ust. 1 ww. rozporządzenia na które to nieprawidłowości skarżąca wskazywała w skardze, pomimo iż Sąd w uzasadnieniu wprost wskazał, iż oddziaływanie obiektu w rozumieniu art. 3 pkt 20 p.b., które decyduje o występowaniu interesu prawnego uzasadniającego uznanie za stronę postępowania rozumie się właśnie takie oddziaływanie, które narusza konkretne przepisy prawa materialnego, np. przepisy techniczno-budowlane, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż czyni uzasadnienie wyroku wadliwym w stopniu istotnym, tj. uniemożliwiającym przeprowadzenie kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia w zakresie przyjęcia przez Sąd, iż po stronie skarżącej brak jest interesu prawnego uzasadniającego uznanie jej za stronę postępowania;