Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 14 września 2023 r., sygn. II GSK 807/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia NSA Joanna Kabat-Rembelska Sędzia NSA Cezary Pryca Protokolant Monika Majak po rozpoznaniu w dniu 14 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Okręgowego Inspektora Pracy we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 10 lutego 2023 r. sygn. akt III SA/Wr 881/22 w sprawie ze skargi F. Sp. z o.o. w L. na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy we Wrocławiu z dnia 27 kwietnia 2018 r. nr O-160364-5111-Dd03/18 w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 10 lutego 2023 r., sygn. akt III SA/Wr 881/22, po rozpoznaniu skargi F. Sp. z o.o. w L. na decyzję Okręgowego Inspektora Pracy we Wrocławiu z dnia 27 kwietnia 2018 r., w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym, 1/ uchylił zaskarżoną decyzję, oraz 2/ zasądził na rzecz skarżącej zwrot kosztów postępowania.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Okręgowy Inspektor Pracy we Wrocławiu, zaskarżając orzeczenie w całości i domagając się jego uchylenia w całości i rozpoznania skargi poprzez oddalenie skargi w całości, ewentualnie uchylenia zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego, w tym wynagrodzenia radcy prawnego według norm przepisanych.

Na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.) zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:

1. prawa materialnego, tj.:

a) art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) p.p.s.a. w zw. z art. 33 ust. 2 zd. pierwsze rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 165/2014 z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie tachografów stosowanych w transporcie drogowym i uchylające rozporządzenie Rody (EWG) nr 3821/85 w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego (Dz. U. UE. L. z 2014 r. Nr 60, str. 1 ze zm.) poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że organ nie mógł się skutecznie domagać od Skarżącego przedstawienia wykresówek/wydruków z urządzenia rejestrującego albo planu pracy uzasadniających odstąpienie od przestrzegania norm czasu prowadzenia pojazdu, albowiem obowiązkowy okres przechowywania przez Skarżącego takich dokumentów upłynął w sytuacji, w której przepis ten stanowi jedynie o minimalnym okresie przez jaki przedsiębiorca transportowy jest zobowiązany przechowywać takie dokumenty i z jego brzmienia nie wynika w żaden sposób, że brak takich dokumentów po upływie obowiązkowego okresu jednego roku zwalnia przedsiębiorcę w tym zakresie (przenoszącym okres jednego roku) z odpowiedzialności za nieprawidłowości w zakresie czasu pracy kierowców

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00