Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 września 2023 r., sygn. III SAB/Łd 157/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Wyporska-Frankiewicz Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski Asesor WSA Anna Dębowska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 13 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. M. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Łódzkiego w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy 1. stwierdza, że Wojewoda Łódzki dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania w załatwieniu wniosku skarżącego A. M. o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy; 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Łódzkiego nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Wojewody Łódzkiego na rzecz skarżącego A. M. kwotę 100,- (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

30 czerwca 2023 r. do Wojewody Łódzkiego wpłynęła skarga A.M. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na przewlekłe prowadzenie postępowania.

Skarżący wniósł o uznanie skargi jako niebyłej (tj. cofa skargę) w razie załatwienia sprawy zgodnie z żądaniem (tj. decyzją pozytywną ważną przez okres 3 lat) przez Wojewodę Łódzkiego w ciągu 30 dni od daty doręczenia skargi, a w razie niezałatwienia sprawy przez Wojewodę Łódzkiego we wskazanym terminie stwierdzenie, że Wojewoda Łódzki prowadził postępowanie w sposób przewlekły, zobowiązanie Wojewody Łódzkiego do rozpoznania sprawy w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez organ wyroku sądu wraz z aktami sprawy, przyznanie na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.), powoływanej dalej jako "p.p.s.a.", i zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że 12 maja 2023 r. złożył wniosek o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy. 19 maja 2023 r. uzupełnił akta sprawy o dokumenty wystarczające, zgodnie z obecną praktyką organu, do załatwienia sprawy. Skarżący oczekiwał na bezzwłoczne wezwanie celem uzupełnienia braków formalnych wniosku, ale do dnia napisania niniejszej skargi organ "nie odezwał się" do skarżącego. 29 czerwca 2023 r. skarżący złożył ponaglenie. Zdaniem skarżącego organ jedynie rejestrując jego wniosek oraz pismo pełnomocnika nie przyczynia się do załatwienia sprawy, a zatem dopuścił się przewlekłości postępowania. Jest to sprawa unijna. Zapisy art. 100d ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r., poz. 103 ze zm.), powoływanej dalej jako "ustawa z 12 marca 2022 r.", są sprzeczne z prawem wywiedzionym z art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, powoływanej dalej jako "KPP", do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie. Skarżący z powodu "obstrukcji" organu poniósł i poniesie w dalszej perspektywie szkody moralne, finansowe oraz zdrowotne. Organ wzbudził w nim poczucie tymczasowości, co już odbiło się na jego zdrowiu i pewnie przez wiele miesięcy będzie miało dla niego negatywne następstwa. Skarżący zaczął obawiać się o swoją przyszłość, czyli doświadcza "lęku przed przyszłością". Lęk jest jednym z czynników powodujących stres (tzw. stresorem). Od chwili złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy (i uzyskania informacji o praktyce organu odnośnie procedowania spraw pobytowych cudzoziemców) jest narażony, z winy organu, na permanentny stres. Skarżącemu, w codziennym życiu (w różnym nasileniu), towarzyszą (nasilające się) następujące objawy: drażliwość, huśtawka nastrojów, gniew, zwiększona nerwowość, zwiększone spożycie kofeiny i alkoholu, zaburzenia snu oraz nieradzenie sobie z obowiązkami (na wszystko brakuje mu czasu). Skarżący coraz częściej zaczyna się zastanawiać, czy nie powinien skorzystać z pomocy lekarza, podejrzewając u siebie stan zbliżony do depresji. Przeżywany obecnie długotrwały stres może się odbić również w przyszłości na jego zdrowiu. Skarżący jest pracownikiem i utrzymuje się sam (a nie uchodźcą, którego RP utrzymuje). Organ utrudnił skarżącemu prowadzenie życia rodzinnego. Skarżący posiada bliską rodzinę (żona, córka) w Ukrainie, której poprzez złą pracę organu, nie może odwiedzać, co godzi w jego dobra osobiste (więź rodzinną). Działania Wojewody (a w zasadzie zaniechania) utrudniają skarżącemu korzystanie z prawa do poszanowania mienia ("przysługującego" skarżącemu na podstawie art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności). Skarżący posiada nieruchomość (mieszkanie w mieście N. – obwód [...]) w Ukrainie, z której nie może korzystać w sposób przynoszący wymierne korzyści (wynajem). Nie jest w stanie w sposób skuteczny nadzorować swojej własności, bo nie może swobodnie przekraczać granicy RP, a co za tym idzie doznaje strat finansowych. Czynności organu wykonane w sprawie mają charakter pozorny i nie prowadzą do załatwienia sprawy.