Wyrok WSA w Lublinie z dnia 12 września 2023 r., sygn. II SA/Lu 305/23

Dnia 12 września 2023 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca), Asesor sądowy Brygida Myszyńska-Guziur, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 września 2023 r. sprawy ze skargi P. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie z dnia 20 lutego 2023 r. znak: SKO.II.41/1990/PZP/2022 w przedmiocie warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wójta Gminy Ruda-Huta z dnia 1 grudnia 2022 r., znak RŚG- IV.6730.60.2022; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Chełmie na rzecz P. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie decyzją z dnia 20 lutego 2023 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Chełmie (dalej także jako: Kolegium), po rozpatrzeniu odwołania P. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej jako: skarżąca, spółka, inwestor) utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Ruda-Huta (dalej także jako: Wójt) z dnia 1 grudnia 2022 r. w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie farmy fotowoltaicznej na części działki, oznaczonej numerem ewidencyjnym [...], obręb L., gmina R.

Decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

W dniu 7 października 2022 r. spółka złożyła wniosek o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji składającej się z paneli fotowoltaicznych w ilości do 4000 sztuk, o łącznej mocy do 1 MW na części działki oznaczonej numerem ewidencyjnym [...], obręb L., gmina R.

Organ I instancji decyzją z dnia 1 grudnia 2022 r. odmówił ustalenia warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. Decyzję oparł na art. 4 ust. 2 pkt 2, art. 59 ust. 1, art. 60, art. 61 ust. 1, art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2022 r., poz. 503 ze zm., dalej jako: u.p.z.p.). Wójt stwierdził, że przedmiotowa inwestycja nie zalicza się do inwestycji celu publicznego, a z uwagi na brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - sposób zagospodarowania i warunki zabudowy dla przedmiotowej inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Organ I instancji stanął na stanowisku, że planowana inwestycja nie jest instalacją w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 13 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r, o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2022 r. poz. 1378 ze zm.), stanowi natomiast urządzenie infrastruktury przemysłowej. W konsekwencji powyższego organ stwierdził, że nie ma podstaw do zastosowania art. 61 ust. 1 pkt 3 u.p.z.p. Powołał się także na art. 10 ust. 2a u.p.z.p. Wójt stwierdził, że na wyznaczonym obszarze analizowanym nie występuje zabudowa produkcyjna, w tym instalacje fotowoltaiczne, zatem nie zachowano kontynuacji funkcji, stanowiącej o zachowaniu ładu przestrzennego - a zatem planowana inwestycja nie spełnia warunków do wydania decyzji o warunkach zabudowy z art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p.