Wyrok NSA z dnia 6 września 2023 r., sygn. I GSK 2396/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz (spr.) Sędzia NSA Bogdan Fischer Sędzia del. WSA Marek Krawczak Protokolant Magdalena Chewińska po rozpoznaniu w dniu 6 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. Sp. z o.o. w G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 lutego 2018 r. sygn. akt III SA/Po 906/17 w sprawie ze skargi A. Sp. z o.o. w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 21 września 2017 r. nr 3001-IOA.4105.82.2017 w przedmiocie odmowy zwrotu podatku akcyzowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 22 lutego 2018 r., sygn. akt III SA/Po 906/17, oddalił skargę A. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. (dalej: "Skarżąca", "Spółka") na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z 21 września 2017 r. w przedmiocie odmowy zwrotu podatku akcyzowego.

Od przedmiotowego wyroku Skarżąca złożyła skargę kasacyjną, zaskarżając powyższy wyrok w całości. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

a) naruszenia prawa materialnego, tj. art. 107 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 722, dalej: "u.p.a.") poprzez jego błędną wykładnię, polegającą na przyjęciu, że zawarta w tym przepisie przesłanka "zarejestrowanie samochodu osobowego" obejmuje również rejestrację czasową, o której stanowi art. 74 ust. 1 i 2 ustawy - Prawo o ruchu drogowym i w konsekwencji błędne uznanie, że czasowa rejestracja samochodu na terytorium kraju przed dniem jego wywozu wyklucza możliwość zwrotu akcyzy w świetle art. 107 ust. 1 u.p.a.;

b) naruszenia przepisów postępowania, to jest art. 106 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej jako: "p.p.s.a.") w zw. z art. 3 § 1 i 2 pkt 1, art. 145 § 1 pkt 1 a) p.p.s.a. oraz art. 1 § 1 i 2 ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2188, dalej: p.u.s.a.) poprzez nieprzeprowadzenie dowodu uzupełniającego z dokumentów, załączonych przez skarżącego do pisma procesowego w toku postępowania przed Sądem I instancji oraz do skargi, pomimo, że było to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości występujących w sprawie i w konsekwencji - dokonanie błędnej kontroli działania organu i pominięcie, że organ ten naruszył przepisy postępowania, tj. art. 120, art. 121 § 1 i 2 oraz art. 124 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm., dalej: "Ordynacja podatkowa", "O.p."), poprzez: przeprowadzenie postępowania w sposób niebudzący zaufania do organów podatkowych; nieudzielenie stronie niezbędnych informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego pozostających w związku z przedmiotem tego postępowania; niewyjaśnienie stronie zasadności przesłanek, którymi organ kierował się przy załatwianiu sprawy, które to naruszenia są ewidentne, jeżeli uwzględni się fakty, jakie wynikają z dowodów, których sąd nie przeprowadził, tj. że wobec tej samej spółki, w tych samych okolicznościach faktycznych i prawnych, organ orzekał dotychczas o zwrocie akcyzy.