Postanowienie NSA z dnia 24 sierpnia 2023 r., sygn. III FZ 358/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Jan Rudowski po rozpoznaniu w dniu 24 sierpnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia J. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 kwietnia 2023 r. sygn. akt I SA/Wr 67/23 w przedmiocie odmowy wstrzymania wykonalności w sprawie ze skargi J. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 28 listopada 2022 r. nr 0201-IEW1.4123.2.2020.ZQ w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności podatkowej członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług za X, XI, XII 2013 r., I, II, III, IV 2014 r. wraz z odsetkami za zwłokę postanawia oddalić zażalenie. NSA/post.1 - postanowienie "ogólne"

Uzasadnienie

1. Postanowieniem z 19 kwietnia 2023 r., I SA/Wr 67/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił J. D. (dalej "strona", "skarżący") wstrzymania wykonania decyzji w sprawie skargi na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z 28 listopada 2022 r. w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności podatkowej członka zarządu za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług za X, XI, XII 2013 r., I, II, III, IV 2014 r. wraz z odsetkami za zwłokę. Jako podstawę orzeczenia wskazano art. 61 § 3 i § 5 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm., dalej "p.p.s.a.").

2. W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazano, że pismem z 28 grudnia 2022 r. strona reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając wniosek wskazano, że w niniejszej sprawie wykonanie decyzji wiąże się z niebezpieczeństwem wyrządzenia zarówno znacznej szkody, jak i spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w stosunku do strony oraz jej najbliższej rodziny. Pełnomocnik wskazał m.in., że skarżący na mocy zaskarżonej decyzji jest zobowiązany uiścić kwotę ponad 33,5 mln zł (wraz z odsetkami). W opinii pełnomocnika kwota ta znacząco przewyższa możliwości finansowe skarżącego, ustalone w oparciu o uzyskiwane przez niego dochody z tytułu umowy o pracę, jego stan majątkowy oraz stan zgromadzonych środków pieniężnych. W dalszej kolejności (w szczegółowym uzasadnieniu wniosku) wskazano, iż stan finansowy i majątkowy skarżącego nie pozwala mu na dokonanie jednorazowej i natychmiastowej zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami. Jedynym źródłem przychodów strony są przychody ze stosunku pracy. Miesięczne wynagrodzenie strony w 2022 r. wynosiło 15.000,00 brutto (10.098,68 zł netto). Skarżący nie posiada żadnych innych źródeł dochodów. Strona jest współwłaścicielem lokalu mieszkalnego położonego we Wrocławiu (o wartości do 1 mln zł), w którym zamieszkuje wraz z małżonką. Skarżący nie posiada innego majątku, którego sprzedaż mogłaby doprowadzić do pełnego uiszczenia ciążącego na nim zobowiązania (wraz z odsetkami). Następnie pełnomocnik skarżącego zaznaczył, iż wynagrodzenie za pracę stanowi jedyne źródło utrzymania rodziny skarżącego, ponieważ małżonka strony nie jest aktywna zawodowo ze względu na konieczność opiekowania się swoimi rodzicami oraz krewną, z którą zawarła umowę dożywocia. W treści wniosku pełnomocnik wskazał także, iż krewna małżonki skarżącego zamieszkuje samotnie na wsi do której dojazd jest możliwy jedynie samochodem i utrzymuje się z niewysokiej emerytury oraz wymaga od skarżącego i jego małżonki regularnych odwiedzin i wsparcia w codziennych sprawach. Obecnie, z powodu podjętych środków egzekucyjnych, skarżący oraz jego rodzina pozbawiona została niemal wszystkich środków pieniężnych i ich ekwiwalentów poprzez zajęcie rachunków bankowych, na których zgromadzone były wieloletnie oszczędności. Dodatkowo wynagrodzenie za pracę podlega zajęciu, a strona otrzymuje niewielką kwotę nieobjętą egzekucją administracyjną. Po zajęciu wynagrodzenia otrzymywanego w ramach stosunku pracy skarżący otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 4.985,00 zł netto. Tymczasem średniomiesięczne wydatki w zakresie kluczowych z punktu widzenia egzystencji jego rodziny obszarów takich jak: opłaty za mieszkanie, media, paliwo, podstawowa żywność, komunikacja, ochrona zdrowia i leki, odzież, utrzymanie i naprawy samochodu, ubezpieczenia, należne podatki, opłaty związane z umową dożywocia wynoszą około 9.300,00 zł. W dalszej kolejności pełnomocnik strony wskazał, iż pozostawione skarżącemu do dyspozycji miesięczne dochody netto nie pozwalają na zaspokojenie rzeczywistych wydatków rodziny w obszarach niezbędnych do egzystencji. Trwająca egzekucja wpływa negatywnie na możliwość zadbania o należytą opiekę medyczną strony i jego małżonki, ponieważ dotychczas wydatki te były w całości finansowane z uzyskiwanego przez skarżącego wynagrodzenia w ramach stosunku pracy, a skarżący wraz z małżonką posiadają liczne schorzenia, które generują koszty. W treści wniosku wskazano również, iż konsekwencją kontynowania egzekucji będzie pogorszenie sytuacji zdrowotnej i psychicznej skarżącego, co może doprowadzić do jego zwolnienia z pracy a tym samym utraty jedynego źródła dochodów. Konieczność zapłaty zaległości podatkowej narazi stronę na bezpośrednie ryzyko niewypłacalności i upadłości.