Wyrok NSA z dnia 22 sierpnia 2023 r., sygn. III FSK 493/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący – Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia WSA (del.) Agnieszka Olesińska (sprawozdawca), Protokolant Karolina Niemiec, po rozpoznaniu w dniu 8 sierpnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych O. S.A. z siedzibą w W. oraz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 287/22 w sprawie ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 29 listopada 2021 r. nr DKP1.8011.24.2020 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r. 1) oddala skargi kasacyjne, 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

|III FSK 493/23 | |

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 17 listopada 2022 r., sygn. akt III SA/Wa 287/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi O. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 29 listopada 2021 r. utrzymującą w mocy decyzję pierwszoinstancyjną z dnia 5 listopada 2020 r. określającą wysokość zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2016 r. należnego Prezydentowi Miasta Ruda Śląska uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z dnia 5 listopada 2020 r.

Sąd I instancji opisując dotychczasowe postępowanie podał, że kontroli Sądu poddano decyzję Szefa KAS z 29 listopada 2021 r. dotyczącą określenia skarżącej zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2016 r. należnym Prezydentowi Miasta Ruda Śląska. Decyzja ta została wydana z uwzględnieniem znajdującej umocowanie w art. 119a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm., dalej: O.p.) klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania, przy czym zastosowanie miały przepisy regulujące klauzulę w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. Zagadnieniem spornym były natomiast konsekwencje prawnopodatkowe przeprowadzonej przez skarżącą (działającą ówcześnie pod firmą T. SA) transakcji sprzedaży i leasingu zwrotnego infrastruktury telekomunikacyjnej dokonanej z podmiotem powiązanym, zależnym od skarżącej – T. sp. z o.o. (dalej: T.), w odniesieniu do zobowiązania podatkowego skarżącej w podatku od nieruchomości za 2016 r., a konkretnie, jak to przyjął organ, do zobowiązań podatkowych z okresu od sierpnia do grudnia 2016 r.