Odpowiedzialność za przewóz drogowy bez licencji - Wyrok NSA z dnia 27 lipca 2023 r., sygn. II GSK 421/20

Nawet brak formalnie zarejestrowanej działalności gospodarczej nie wyłącza odpowiedzialności za naruszenia przepisów o transporcie drogowym, jeśli faktycznie wykonywane czynności mają zorganizowany i zarobkowy charakter, oraz zamówienie przewozu za pomocą aplikacji nie niweczy odpłatnego i zorganizowanego świadczenia usług transportowych.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Skoczylas Sędzia NSA Małgorzata Rysz (spr.) Sędzia NSA Wojciech Kręcisz Protokolant Monika Majak po rozpoznaniu w dniu 27 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej A. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2019 r. sygn. akt VI SA/Wa 1778/19 w sprawie ze skargi A. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 19 czerwca 2019 r. nr BP.501.671.2019.1284.WA7.4324 w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od A. B. na rzecz Głównego Inspektora Transportu Drogowego 2700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (zwany dalej "WSA" lub "Sądem pierwszej instancji"), wyrokiem z 18 grudnia 2019 r., sygn. akt VI SA/Wa 1778/19, oddalił skargę A. B. (zwanego dalej "skarżącym") na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego (zwanego dalej "GITD") z 19 czerwca 2019 r. w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym.

Zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z 25 marca 2019 r. nakładającą na skarżącego karę pieniężną w wysokości 12 000 zł za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganego zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub bez wymaganej licencji oraz wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryterium konstrukcyjnego określonego w art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym, z zastrzeżeniem przewozów, o których mowa w art. 18 ust, 4b tej ustawy. Podstawę prawną zaskarżonej decyzji stanowił m.in. art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 ze zm.; zwana dalej "k.p.a."), art. 4 pkt 11 i 22, art. 5 ust. 1, art. 5b ust. 1, art. 18 ust. 4a i 4b, art. 87 ust. 1, art. 92a ust. 1, 3 i 7 pkt 1 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r., poz. 58 ze zm.; zwanej dalej "u.t.d.") oraz Ip. 1.1. i 2.11. załącznika nr 3 do u.t.d.