Wyrok NSA z dnia 4 lipca 2023 r., sygn. II GSK 2317/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Dorota Dąbek (spr.) Sędzia NSA Mirosław Trzecki Sędzia del. WSA Wojciech Sawczuk Protokolant Zofia Frąckowiak po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2023 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej T. Sp. z o.o. w Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 1 lipca 2021 r. sygn. akt III SA/Lu 111/21 w sprawie ze skargi T. Sp. z o.o. w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białej Podlaskiej z dnia 7 grudnia 2020 r. nr SKO.4040.DR/626/20 w przedmiocie zezwolenia na lokalizację urządzeń infrastruktury telekomunikacyjnej w pasie drogowym 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od T. Sp. z o.o. w Ł. na rzecz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białej Podlaskiej 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z 1 lipca 2021 r. sygn. akt III SA/Lu 111/21, oddalił skargę T. Sp. z .o. w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białej Podlaskiej z 7 grudnia 2020 r. nr SKO.4040.DR/626/20 w przedmiocie zezwolenia na lokalizację urządzeń w pasie drogowym.

Sąd pierwszej instancji orzekał w następującym stanie faktycznym i prawnym.

A.B. (poprzednik prawny T. Sp. z o.o. w Ł.) wnioskiem z 6 listopada 2013 r. zwróciła się do Zarządu Powiatu Ł. (dalej: organ I instancji) o wydanie zgody na lokalizację oraz umieszczenie infrastruktury telekomunikacyjnej w celu budowy doziemnych telekomunikacyjnych przyłączy światłowodowych na działkach nr [...], [...] w miejscowości G., gm. [...] w pasie drogowym drogi powiatowej nr [...].

Zarząd Powiatu Ł. (dalej: organ I instancji) decyzją z 8 kwietnia 2015 r., nr T.4224.10.10.2013.2014.2015.EC, odmówił wydania zezwolenia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Białej Podlaskiej (dalej: organ II instancji, organ odwoławczy) decyzją z 10 czerwca 2016 r., SK0.4040.DR/580/15/16, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy podniósł, że art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440 ze zm., dalej jako: u.d.p.) zawiera katalog zakazów mających na celu ochronę pasa drogowego. Wymieniony przepis ustanawia zakaz lokalizacji w pasie drogowym obiektów budowlanych, umieszczania urządzeń, przedmiotów i materiałów niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego. Od zakazu lokalizowania w pasie drogowym innych obiektów czy urządzeń niż te, które są związane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego ustawodawca przewiduje odstępstwa tylko w szczególnie uzasadnionych przypadkach i tylko za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi (art. 39 ust. 3 u.d.p.). Regulacja ta opiera się zatem na uznaniu administracyjnym, którego granicami są zasady ochrony pasa drogowego i zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego. Organ ocenił, że czynności jakie chciałaby wykonać skarżąca, mogłyby spowodować niszczenie lub uszkodzenie drogi albo zmniejszenie jej trwałości