Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 maja 2023 r., sygn. III SA/Wa 2201/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Ewa Izabela Fiedorowicz, Sędziowie sędzia WSA Agnieszka Baran, sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Protokolant starszy referent Agnieszka Dominiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2023 r. sprawy ze skargi M. S. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 6 lipca 2022 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.458.2022.3.AC w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Z akt sprawy wynika, że 26 kwietnia 2022 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS" lub "Organ") wpłynął wniosek M. S. (dalej: "Skarżący" lub "Strona") o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: Skarżący jest obywatelem Wielkiej Brytanii oraz obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej. Obywatelstwo brytyjskie nabył w 2018 r. Od 2001 r. Skarżący zamieszkuje w Wielkiej Brytanii. W 2001 r. podjął studia w Wielkiej Brytanii, które ukończył w 2008 r. Od 2009 r. Skarżący podjął w tym kraju pracę. Od momentu wyjazdu do Wielkiej Brytanii w znaczącym stopniu ograniczył swoje związki z Polską. Do listopada 2021 r. Skarżący utrzymywał ścisłe powiązania z Wielką Brytanią, zamieszkiwała tam bowiem większość jego znajomych oraz rodzina. Skarżący posiada tam również swój majątek - w tym dom. W 2021 r. Skarżący pozostawał zatrudniony przez Spółkę brytyjską. Spółka ta nie prowadzi działalności gospodarczej na terytorium RP. Praca wykonywana przez Skarżącego świadczona była w trybie hybrydowym. Pracując zdalnie świadczył pracę z terytorium RP, a stacjonarnie w siedzibie pracodawcy na terytorium Wielkiej Brytanii. W lipcu 2020 r. Skarżący postanowił, że będzie tymczasowo przebywać na terytorium Rzeczypospolitej Polski. Podyktowane to było przede wszystkim zaostrzaniem rygorów sanitarnych przez władze Wielkiej Brytanii w związku z epidemią Covid-19. Pierwotnie Skarżący nie planował osiąść na stałe w Polsce. Przebywał na terytorium RP z cyklicznymi przerwami, konieczne było bowiem wykonywanie comiesięcznych podróży do Wielkiej Brytanii w celu świadczenia pracy bezpośrednio w siedzibie pracodawcy. Przebywając na terytorium RP świadczył pracę zdalnie. Stan tymczasowego przebywania na terytorium RP trwał do listopada 2021 r. Do tego czasu wraz z rodziną (żoną i dzieckiem) przebywał w swoim domu rodzinnym lub w domu rodzinnym żony. W lipcu 2021 r. Skarżący zakupił nieruchomość. 18 sierpnia 2021 r. nastąpił formalny odbiór nieruchomości, a Skarżący wraz z rodziną wprowadził się do zakupionej nieruchomości we wrześniu 2021 r. W dniu 27 maja 2021 r. urodziło się Skarżącemu drugie dziecko. Nawet w momencie zakupu nieruchomości nie wiedział, czy będzie miał możliwość pozostania na terytorium RP wraz z możliwością świadczenia pracy na rzecz brytyjskiego pracodawcy w formie pracy zdalnej. Dlatego też zakupu nieruchomości Skarżący nie uważa za przesłankę przeniesienia ośrodka interesów życiowych na terytorium Polski. Decyzja o przeniesieniu się na stałe do Polski uzależniona była od jego sytuacji zawodowej. W trakcie swojego tymczasowego pobytu w Polsce bezskutecznie bowiem Skarżący próbował znaleźć pracę na terytorium RP. W listopadzie 2021 r. Skarżący uzyskał nieformalną zgodę pracodawcy na stałe świadczenie pracy w formie zdalnej. Sformalizowanie współpracy zakończyło się zawarciem nowej umowy w lutym 2022 r. Dlatego też jako oficjalną datę przeniesienia swojego ośrodka interesów życiowych Skarżący przyjął dzień 1 listopada 2021 r. Gdyby bowiem nie zgoda pracodawcy na świadczenie pracy w formie zdalnej Skarżący na stałe powróciłby do Wielkiej Brytanii najprawdopodobniej razem ze swoją rodziną. W tym okresie w sposób cykliczny odbywał podróże do Wielkiej Brytanii w związku z koniecznością świadczenia pracy w siedzibie pracodawcy. Podróże Skarżącego odbywały się w trybie comiesięcznym. Przez około 6 dni w miesiącu przebywał na terytorium Wielkiej Brytanii. W tym czasie przez cały 2021 r. Skarżący pozostawał na bieżąco opodatkowany w Wielkiej Brytanii, pracodawca wypełniał bowiem wszystkie wymogi wynikające z przepisów co do opodatkowania świadczonej przez niego pracy, tak jak to czynił w momencie, gdy przebywał on wyłącznie na terenie Wielkiej Brytanii. W świetle powyższych rozważań Skarżący wskazał, że przez całe swoje życie zawodowe pozostawał związany z brytyjskimi przedsiębiorstwami. Nigdy nie rozliczał podatku dochodowego na terytorium RP, coroczne rozliczenia podatku dochodowego zawsze dokonywane były mając na uwadze to, że pozostawał on opodatkowany od całości osiąganych dochodów na terytorium Wielkiej Brytanii. Wynagrodzenie było ponoszone przez pracodawcę mającego siedzibę w Wielkiej Brytanii. W badanym okresie nie uzyskiwał on również innych niż wskazane dochodów.