Postanowienie NSA z dnia 25 kwietnia 2023 r., sygn. II FZ 43/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia A.sp. z o.o. z siedzibą w G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 marca 2023 r. sygn. akt I SA/Gd 1369/22 w przedmiocie przywrócenia terminu w sprawie ze skargi A.sp. z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 12 października 2022 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2017 r. postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 2 marca 2023 r., sygn. akt I SA/Gd 1369/22 odmówił przywrócenia terminu w sprawie ze skargi A. sp. z o.o. z siedzibą w G. (dalej: Spółka) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z 12 października 2022 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2017 r. W uzasadnieniu Sąd wyjaśnił co następuje. Postanowieniem z dnia 1 lutego 2023 r., sygn. akt I SA/Gd 1369/22, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę skarżącej spółki. Pismem z dnia 10 lutego 2023 r. strona skarżąca zwróciła się o przywrócenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi. W uzasadnieniu wniosku podała, że przesyłkę z wezwaniem Sądu do uzupełnienia braków formalnych skargi odebrała w dniu 2 stycznia 2023 r. M. R.- pracownica. Strona skarżąca wyjaśniła, że pracownica choruje przewlekle i znajduje się pod stałą opieką lekarzy neurologów. W okresie od dnia 19 grudnia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r. pracownica przebywała na zwolnieniu lekarskim. U pracownicy od dnia 20 grudnia 2022 r. zaostrzyły się bóle kręgosłupa z promieniowaniem do kończyn górnych, a także pojawiło się niekontrolowane drżenie całego ciała. W dniu 2 stycznia 2023 r. pracownica złożyła wniosek o udzielenie jej urlopu wypoczynkowego w okresie od dnia 3 stycznia 2023 r. do dnia 12 stycznia 2023 r. Pracownica miała odebrać poranną korespondencję, jednak nie przekazała jej przełożonemu, nie zadekretowała tej korespondencji, gdyż zrobiło się jej słabo, powróciło drżenie w ciele i drętwienie kończyny górnej. Pracownica wypisała wniosek urlopowy i udała się do domu bez przekazania komukolwiek informacji o odebranej korespondencji. Pracownica poinformowała jedynie przełożonych o jej dalszej niedyspozycji do pracy i pogarszającym się samopoczuciu i opuściła miejsce pracy. Dnia 13 stycznia 2023 r. pracownica ponownie otrzymała zwolnienie lekarskie od 13 stycznia do 31 stycznia 2023 r. Jeszcze w trakcie tego zwolnienia pracownica była na dodatkowych badaniach. U pracownicy nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia i od dnia 1 lutego 2023 r. do dnia 21 lutego 2023 r. pracownica nadal przebywa na zwolnieniu lekarskim. W dniu 6 lutego 2023 r. do siedziby Spółki doręczona została przesyłka, zawierająca postanowienie o odrzuceniu skargi. Skarżąca podniosła, że poszukiwała dokumentacji sprawy I SA/Gd 1369/22, jednak w aktach sprawy, które pozostawały w siedzibie Spółki nie było korespondencji, o której była mowa w postanowieniu z dnia 1 lutego 2023 r. o odrzuceniu skargi ze względu na nieuzupełnienie braków formalnych skargi. W aktach posiadanych przez skarżącą nie było ww. wezwania do przedłożenia KRS lub statutu i wskazania nr KRS. Skarżąca w dniu 7 lutego 2023 r. udała się do sekretariatu I Wydziału Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku i ustaliła, że odebranie wezwania Sądu dnia 2 stycznia 2023 r. pokwitowała pracownica. Tego dnia skarżąca skontaktowała się z pracownicą i okazało się, że korespondencję listowną z tego dnia pracownica zabrała ze sobą, żeby ją opisać w domu. Zapakowała korespondencję do teczki ze swoimi dokumentami lekarskimi, zwolnieniami i kopią wniosku urlopowego i zabrała z siedziby Spółki. Ze względu na swój stan zdrowia i problemy neurologiczne pracownica nie przekazała korespondencji z tego dnia. Skarżąca dowiedziała się, że takie wezwanie trafiło do Spółki dopiero, gdy odebrane zostało postanowienie o odrzuceniu skargi, a w zasadzie dopiero w dniu 7 lutego 2023 r. kiedy to ustalił, że ta korespondencja została odebrana przez pracownika, niezadekretowana, nie umieszczona w teczce z bieżącą korespondencją, nie skopiowana i nie umieszczona w aktach niniejszej sprawy sądowej. Ponadto prezes skarżącej spółki w dniach od dnia 2 stycznia 2023 r. dokonywał czynności służbowych poza biurem. Nie miał bezpośredniego dostępu do siedziby firmy i pracowników, a także do korespondencji. Od dnia 5 stycznia 2023 r. przebywał w delegacji w Niemczech następnie w Belgii, która trwała do dnia 24 stycznia 2023 r. Do wniosku załączono: kopię wniosku urlopowego pracownicy; dokumentację medyczną; ZUS ZLA z dnia 20 grudnia 2022 r., z dnia 13 stycznia 2023 r. oraz z dnia 1 lutego 2023 r., dokumenty delegacji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wskazał na treść art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 259, dalej w skrócie "p.p.s.a.") i wyjaśnił, że w sytuacji, gdy terminowi uchybia strona prowadząca działalność gospodarczą, ocena dotycząca możliwości przywrócenia terminu odbywać się powinna przy zaostrzonych regułach. Od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wymaga się staranności wyższej niż przeciętna. Zdaniem Sądu Spółka nie uprawdopodobniła istnienia okoliczności wskazujących na brak jej winy w uchybieniu przedmiotowego terminu. Mając wiedzę o chorobie pracownicy, strona skarżąca winna przewidywać, że mogą wystąpić sytuacje krótszych bądź dłuższych jej nieobecności w pracy i w taki sposób zaplanować prowadzenie swoich spraw, aby nie wpłynęło to negatywnie na wypełnianie obowiązków związanych z prowadzoną działalnością.