Interpretacja indywidualna z dnia 15 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.37.2024.1.MS

Brak opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Przedsiębiorstwa w świetle art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 19 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Przedsiębiorstwa w świetle art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, wpłynął 24 stycznia 2024 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca – (…) (dalej X sp. z o.o., Spółka, Podatnik) prowadzi działalność gospodarczą w (…) w sektorze (…).

Postanowieniem z dnia (…) roku, sygn. akt (…) Sąd Rejonowy (…) w (…) postanowił otworzyć postępowanie sanacyjne Spółki, wyznaczając Zarządcę w osobie (…).

Spółka jest właścicielem nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta (…), na której położony jest budynek, w którym Spółka prowadzi (…), której ma prawa używać na podstawie umowy z dnia (…) r. zawartej z (…).

Budynek ma powierzchnię ok (…) m² i składa się między innymi z (…), serwerowni, magazynów, itp.

Spółka jest również właścicielem ruchomych składników majątkowych, które wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej o wartości ok. (…) zł. Spółka jest też właścicielem (…) o wartości ok (…) zł.

Spółka w (…) r. uzyskała przychody ze sprzedaży (…) na poziomie ok (…) zł., a za styczeń - listopad (…).

Według stanu na dzień (…) r. Spółka zatrudniała około (…) pracowników na różnych stanowiskach począwszy od stanowiska dyrektora, menagera poprzez recepcjonistów, (…), a na konserwatorze kończąc oraz współpracowała z kilkudziesięcioma osobami na podstawie umów zleceń oraz umów B2B.

W skład przedsiębiorstwa Spółki X sp. z o.o. wchodzą również znak graficzny – (…) identyfikujący przedsiębiorstwo oraz pozwalający na jego odróżnienie od konkurencji, know-how związany z prowadzeniem Spółki i jej działalnością (…), umowy z pracownikami, umowy zlecenia, umowy B2B, decyzja (…), umowa franczyzowa z dnia (…) roku i inne.

W dniu (…) r. rzeczoznawca majątkowy, biegły sądowy z zakresu wyceny nieruchomości oraz przedsiębiorstw - Pan M sporządził Opis i oszacowanie wartości rynkowej przedsiębiorstwa X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w restrukturyzacji z/s w (…) wg stanu i poziomu cen z października (…) r. i określił jej wartość rynkową netto na kwotę (…) zł.

W dniu (…) r. Sąd Rejonowy (…) (…) Wydział Gospodarczy wydał postanowienie o sygn. akt (…) którym postanowił między innymi zezwolić Zarządcy masy sanacyjnej na sprzedaż z wolnej ręki, w trybie pisemnego przetargu ofertowego, zorganizowanego przez Zarządcę - przedsiębiorstwa dłużnika - X sp. z o.o. w restrukturyzacji z/s w (…), opisanego szczegółowo w Opisie i oszacowaniu dotyczącym przedsiębiorstwa X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w restrukturyzacji z/s w (…), z dnia (…) r. sporządzonym przez rzeczoznawcę majątkowego, biegłego sądowego z zakresu wyceny nieruchomości oraz przedsiębiorstw - M, za cenę nie niższą niż 100 % wartości oszacowania, tj. nie niższą niż kwota (…) - zł netto.

Zarządca w dniu (…) r. zbył przedsiębiorstwo Spółki X sp. z o.o. w restrukturyzacji na warunkach określonych w postanowieniu z dnia (…) r. o sygn. (…) w oparciu o art. 323 Prawa restrukturyzacyjnego w związku z art. 317 Prawa upadłościowego ze skutkiem określonym w art. 313 tego prawa.

Przedsiębiorstwo X sp. z o.o. w restrukturyzacji może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania po jego zbyciu przez Zarządcę.

W wyniku sprzedaży przedsiębiorstwa X sp. z o.o. w restrukturyzacji nastąpiło przejęcie przez Nabywcę pracowników w trybie przewidzianym w art. 23¹ Kodeksu Pracy.

Nabywca przedsiębiorstwa X sp. z o.o. w restrukturyzacji będzie kontynuował działalność (…) w oparciu o składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład Spółki.

X sp. z o.o. w restrukturyzacji jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny.

Przedmiotem sprzedaży były w całości składniki materialne i niematerialne tworzące Przedsiębiorstwo, takie jak własność nieruchomości - budynek (…), grunty, ruchomości wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, (…) oraz inne prawa rzeczowe, prawa majątkowe, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, z wyłączeniem:

 a) środków pieniężnych znajdujących się na rachunkach bankowych lub w kasie spółki, praw do rachunków bankowych, wierzytelności przysługujących X Sp. z o.o. w restrukturyzacji oraz ksiąg rachunkowych i dokumentacji księgowej oraz kontraktowej X Sp. z o.o. w restrukturyzacji w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania restrukturyzacyjnego;

 b) zapasów magazynowych X Sp. z o.o. w restrukturyzacji;

 c) pasywów oraz zobowiązań Sprzedającego, jak również przejęcia jakiejkolwiek odpowiedzialności za zobowiązania Sprzedającego.

Powyższe wyłączenia wynikają z przepisów prawa restrukturyzacyjnego w związku z prawem upadłościowym oraz przepisów ustawy o podatku akcyzowym.

Pytanie

Czy zbycie przez Zarządcę przedsiębiorstwa X sp. z o.o. w restrukturyzacji korzysta z wyłączenia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy - Zarządcy zbycie przez niego przedsiębiorstwa X sp. z o.o. w restrukturyzacji korzysta z wyłączenia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji przedsiębiorstwa, w związku z tym należy odwołać się do tej definicji zawartej w Kodeksie cywilnym i tak zgodnie z art. 55¹ KC przedsiębiorstwo to zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. W skład przedsiębiorstwa wchodzą między innymi prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające; wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne; koncesje, licencje i zezwolenia; księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem podmiotowym, przedmiotowym oraz funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazany zespół składników materialnych i niematerialnych mógł posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z postanowieniem z dnia (…) r. Sądu Rejonowego (…) (…) Wydział Gospodarczy o sygn. akt (…) przedmiotem transakcji, którą dokonał Zarządca było przedsiębiorstwo dłużnika - X sp. z o.o. w restrukturyzacji z/s w (…).

Zarządca zbywając przedsiębiorstwo Spółki X sp. z o.o. w restrukturyzacji przekazał Nabywcy między innymi nieruchomość objętą księgą wieczystą (…), ruchome składniki majątkowe które wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej, (…), tajemnice związane z funkcjonowaniem Spółki, znak graficzny – (…) wraz z umową franczyzową, umowy z pracownikami, umowy zlecenia, umowy B2B, decyzje i zezwolenia związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa oraz personel.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że sprzedany przez Zarządcę kompleks składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji zadań gospodarczych w zakresie (…), stanowiący całość pod względem podmiotowym, przedmiotowym oraz funkcjonalnym, spełnia definicję przedsiębiorstwa.

Dlatego też zbycie przez Zarządcę przedsiębiorstwa Spółki X sp. z o.o. w restrukturyzacji nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 tej ustawy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361) – zwanej dalej ustawą:

Według art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Zatem, w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czynność ta nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też dla potrzeb tych przepisów należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.), zgodnie z którym:

Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

 1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

 2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

 3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

 4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

 5. koncesje, licencje i zezwolenia;

 6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;

 7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

 8. tajemnice przedsiębiorstwa;

 9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Sformułowanie zawarte w zacytowanym art. 55¹ Kodeksu cywilnego „obejmuje ono w szczególności”, pozwala uznać, że definicja wymienia tylko przykładowe elementy przedsiębiorstwa. W rezultacie przedsiębiorstwo może obejmować także inne, niewymienione w tym przepisie składniki, jak również może składać się z niektórych tylko elementów wyliczenia zawartego w art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Kluczowym dla uznania, że przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego (a co za tym idzie, ustawy o VAT) jest więc to, że stanowi on „zespół” składników materialnych i niematerialnych o cechach „zorganizowania” oraz „przeznaczenia doprowadzenia działalności gospodarczej”.

Potwierdza to art. 55² Kodeksu cywilnego:

Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” - wyrok NSA z 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11).

Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ K.C. określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretnie składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Nie wszystkie elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach, aby zachowane zostały funkcjonalne związki między poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Ponieważ, jak wskazano wyżej, ustawa o podatku od towarów i usług nie określa w swej treści definicji przedsiębiorstwa, koniecznym jest zastosowanie wykładni systemowej zewnętrznej i sięgnięcie do argumentacji spoza interpretowanego aktu prawnego.

Nie wszystkie elementy wskazane w przepisie muszą wystąpić łącznie, aby można było przedmiot sprzedaży uznać za przedsiębiorstwo. Musi być to jednak pewne minimum, bez którego przedsiębiorstwo w zależności od konkretnych okoliczności faktycznych nie mogłoby realizować swoich działań gospodarczych.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Wnioskodawca obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przy ocenie, czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

1) zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji, oraz

2) faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowiących przedsiębiorstwo.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wypowiedział się w wyroku z 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z przedsiębiorstwem będącym w restrukturyzacji, zatem zasadnym jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 15 maja 2015 r. Prawo restrukturyzacyjne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2309 ze zm.).

W myśl art. 323 ww. ustawy:

 1. Mienie należące do dłużnika i wchodzące w skład masy sanacyjnej oraz składniki majątkowe, o których mowa w art. 307 ust. 1, mogą zostać zbyte przez zarządcę, za zgodą sędziego-komisarza, który określa warunki zbycia. Przepis art. 73 stosuje się.

 2. Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Obrony Narodowej przysługuje prawo wykupu składników majątku służących do prowadzenia działalności w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa państwa.

2a) O zamiarze sprzedaży składników majątku służących do prowadzenia działalności w dziedzinie obronności i bezpieczeństwa państwa zarządca zawiadamia Ministra Obrony Narodowej, który może przedstawić sędziemu-komisarzowi w terminie:

1) tygodnia od dnia zawiadomienia - opinię albo

2) trzydziestu dni od dnia zawiadomienia - oświadczenie o skorzystaniu z prawa wykupu, o którym mowa w ust. 2.

2b) Wykup, o którym mowa w ust. 2, jest dokonywany po cenie sprzedaży ustalonej na podstawie dowodu z opinii biegłego, przy czym cena nie może być niższa niż kwota możliwa do uzyskania w postępowaniu upadłościowym przy likwidacji na zasadach ogólnych, pomniejszona o koszty postępowania, które należałoby ponieść w związku z likwidacją w takim trybie. Koszty opinii biegłego ponosi Skarb Państwa.

2c) Na postanowienie ustalające cenę sprzedaży, po której jest dokonywany wykup, o którym mowa w ust. 2, zażalenie przysługuje Ministrowi Obrony Narodowej, wierzycielom oraz dłużnikowi.

2d) W przypadku wykupu składników majątku obciążonych zastawem rejestrowym, przepis art. 311 ust. 1ad Prawa upadłościowego stosuje się odpowiednio.

 3. Sprzedaż, o której mowa w ust. 1, oraz wykup, o którym mowa w ust. 2, wywołują takie skutki jak sprzedaż dokonana przez syndyka w postępowaniu upadłościowym.

 4. Zarządca sporządza odrębny plan podziału sum uzyskanych ze sprzedaży rzeczy, wierzytelności i praw obciążonych hipoteką, zastawem, zastawem rejestrowym, zastawem skarbowym lub hipoteką morską zgodnie z przepisami Prawa upadłościowego.

 5. W przypadku gdy zbycie składników mienia odbywa się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie przekracza zakresu zwykłego zarządu, przepisów ust. 1-4 nie stosuje się.

Na podstawie art. 311 ust. 1 ustawy z 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1520 ze zm.):

Według art. 313 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe:

Zgodnie z art. 317 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe:

Jak wynika z opisu sprawy, że w dniu (…) r. Sąd Rejonowy w (…) wydał postanowienie o sygn. akt (…), którym zezwolił Zarządcy masy sanacyjnej na sprzedaż z wolnej ręki, w trybie pisemnego przetargu ofertowego, przez Zarządcę - przedsiębiorstwa Dłużnika - X sp. z o.o. w restrukturyzacji mieszczącego się  w (…). Zarządca w dniu (…) r. zbył przedsiębiorstwo Spółki X sp. z o.o. w restrukturyzacji na warunkach określonych w ww. postanowieniu.

Spółka – zarejestrowany, czynny podatnik VAT –  była właścicielem nieruchomości, na której położony jest budynek, w którym Spółka prowadziła (…), której miała prawa używać na podstawie umowy z dnia (…) r. zawartej z (…).

Budynek składa się między innymi z (…), serwerowni, magazynów. Spółka była również właścicielem ruchomych składników majątkowych, które wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej oraz właścicielem (…).

Spółka zatrudniała około (…) pracowników na różnych stanowiskach począwszy od stanowiska dyrektora, menagera poprzez (…), a na konserwatorze kończąc oraz współpracowała z kilkudziesięcioma osobami na podstawie umów zleceń oraz umów B2B.

W skład przedsiębiorstwa Spółki (…) sp. z o.o. wchodziły również znak graficzny – (…) identyfikujący przedsiębiorstwo oraz pozwalający na jego odróżnienie od konkurencji, know-how związany z prowadzeniem Spółki i jej działalnością (…), umowy z pracownikami, umowy zlecenia, umowy B2B, decyzja (…), umowa franczyzowa i inne.

Przedmiotem sprzedaży były w całości składniki materialne i niematerialne tworzące Przedsiębiorstwo, takie jak własność nieruchomości - budynek (…), grunty, ruchomości wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, (…) oraz inne prawa rzeczowe, prawa majątkowe, tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, z wyłączeniem:

 a) środków pieniężnych znajdujących się na rachunkach bankowych lub w kasie spółki, praw do rachunków bankowych, wierzytelności przysługujących X Sp. z o.o. w restrukturyzacji oraz ksiąg rachunkowych i dokumentacji księgowej oraz kontraktowej X Sp. z o.o. w restrukturyzacji w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania restrukturyzacyjnego;

 b) zapasów magazynowych X Sp. z o.o. w restrukturyzacji;

 c) pasywów oraz zobowiązań Sprzedającego, jak również przejęcia jakiejkolwiek odpowiedzialności za zobowiązania Sprzedającego.

Ponadto wskazano, że przedsiębiorstwo X sp. z o.o. w restrukturyzacji może stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania po jego zbyciu przez Zarządcę. W wyniku sprzedaży przedsiębiorstwa X sp. z o.o. w restrukturyzacji nastąpiło przejęcie przez Nabywcę pracowników w trybie przewidzianym w art. 23¹ Kodeksu Pracy. Nabywca przedsiębiorstwa X sp. z o.o. w restrukturyzacji będzie kontynuował działalność (…) w oparciu o składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład Spółki.

Jak Państwo wskazali, uwzględniając wyłączenia wynikające ze specyfiki prawa restrukturyzacyjnego i upadłościowego, Przedmiotem Transakcji była całość przedsiębiorstwa stanowiąca zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalność gospodarczej.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której przedmiotem zbycia były wszystkie aktywa materialne i niematerialne jakie posiadała Spółka w restrukturyzacji, jednakże z wyłączeniem środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych lub w kasie Spółki, wierzytelności, ksiąg rachunkowych, zapasów magazynowych i zobowiązań Dłużnika w zakresie niezbędnym do przeprowadzenia postępowania restrukturyzacyjnego.

Jak wynika z wniosku - wyłączenie tych elementów spośród zespołu składników przedsiębiorstwa będących przedmiotem zbycia spowodowane było specyfiką sytuacji, w jakiej znajduje się przedsiębiorstwo w restrukturyzacji. Wyłączenie ze sprzedaży ww. składników - jak wskazano we wniosku - z uwagi na specyfikę postępowania restrukturyzacyjnego nie ma jednak negatywnego wpływu na potencjalną zdolność do prowadzenia działalności gospodarczej przez Nabywcę. Jak wskazano w opisie sprawy Nabywca będzie miał możliwość nieprzerwanego prowadzenia działalności w zakresie, w jakim była prowadzona przez Spółkę.

Przedmiotowe przedsiębiorstwo tworzyło więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy oraz cytowane przepisy prawa należy stwierdzić, że opisany zespół składników materialnych i niematerialnych, pomimo wyłączenia wskazanych we wniosku składników ze względu na specyfikę postępowania restrukturyzacyjnego, stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, pozwalające na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim była ona realizowana w sprzedawanym przedsiębiorstwie. A zatem przedmiot sprzedaży, mimo ww. wyłączeń, stanowił przedsiębiorstwo, wobec czego zbycie to będzie nosiło znamiona czynności, do której zastosowanie będzie miał art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym Przedmiot Transakcji stanowił transakcję zbycia przedsiębiorstwa w myśl art. 55¹ Kodeksu cywilnego i w konsekwencji będzie podlegał wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).