Interpretacja indywidualna z dnia 15 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.23.2024.1.DW

Czy Spółka, w przypadku otrzymania kontrybucji, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów: odpisów amortyzacyjnych, wydatki na nabycie składników majątkowych nieprzekraczających 10 000 zł, oraz koszt leasingu operacyjnego, oraz ustalenie, czy kwota kontrybucji stanowi przychód podatkowy

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 stycznia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek, z 15 stycznia 2024 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

- w przedstawionym stanie faktycznym odpisy amortyzacyjne od wydatków samodzielnych środków trwałych, pokrytych w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, Najemca może zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów,

- wydatki poniesione przez Najemcę na nabycie składników majątkowych o wartości początkowej nie przekraczającej 10.000 zł., które zostały pokryte w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, zalicza się bezpośrednio (jednorazowo) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania,

- wydatki ponoszone przez Najemcę w postaci opłaty wstępnej (czynsz inicjalny) i miesięczne raty leasingowe za użytkowanie składników majątkowych - regały magazynowe oraz wózek magazynowy - w stosunku do których zostały zawarte umowy leasingu operacyjnego, które to wydatki zostały/zostaną następnie pokryte w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, zalicza się bezpośrednio (jednorazowo) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych kosztów,

- kwota Kontrybucji, jaką Wnioskodawca otrzyma od Wynajmującego, która zostanie przeznaczona na koszty przeprowadzki i na prace w przedmiocie najmu (prace adaptacyjne, w tym na zakup składników majątkowych) w najmowanych pomieszczeniach biurowych oraz magazynowych stanowi dla Spółki przychód podatkowy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (…) (zwany dalej jako: „Spółka” lub „Najemca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce oraz posiada rok podatkowy równy kalendarzowemu. W dniu (…) Spółka zawarła z Wynajmującym umowę najmu pomieszczeń w budynku magazynowo-biurowym w (…). Najemca i Wynajmujący nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.) - zwaną dalej „ustawą o CIT”.

W umowie najmu, Wynajmujący oświadczył, iż jest właścicielem prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w (…), składającej się z dwóch działek, na której Wynajmujący zrealizował inwestycje polegającą na budowie centrum logistycznego o przeznaczeniu magazynowo biurowym.

Zgodnie z umową najmu przedmiotem najmu objęte są pomieszczenia przeznaczone na biura, przestrzeń magazynowa oraz miejsca parkingowe. Zgodnie z zapisem umowy najmu, Wynajmujący tytułem pokrycia kosztów przeprowadzki i wykonania przez Najemcę prac w przedmiocie najmu, zobowiązany jest do zapłaty kwoty (…) Euro, która to kwota zostanie powiększona o należny podatek od towarów i usług, o ile będzie miała zastosowanie „Kontrybucja”. Kwota Kontrybucji płatna będzie jednorazowo na rachunek wskazany przez Najemcę w terminie 30 dni od Daty Rozpoczęcia, jednak nie wcześniej niż 30 dni od dnia doręczenia przez Najemcę prawidłowo wystawionej faktury VAT. Najemca uprawniony jest do wystawienia faktury VAT wskazanej w zdaniu poprzednim nie wcześniej niż w dacie podpisania przez strony Protokołu zdawczo-odbiorczego oraz dostarczenia przez Najemcę dokumentów potwierdzających odpowiednie ustanowienie zabezpieczeń.

Generalnie wydatki na przeprowadzkę i na zakup wyposażenia przez Najemcę oraz na dokonanie prac w przedmiocie najmu (dalej zwane jako „prace adaptacyjne”) zostały poniesione przez Najemcę przed wystawieniem faktury VAT na kwotę Kontrybucji na Wynajmującego i przed faktycznym otrzymaniem środków z tego tytułu od Wynajmującego, co miało miejsce w dniu (…).

Od dnia (…) Najemca zaczął użytkować przedmiotowe pomieszczenia przeznaczone na biura, przestrzeń magazynowa oraz miejsca parkingowe.

Koszt prac adaptacyjnych, w tym koszt nabycia środków majątkowych oraz koszt przeprowadzki są niższe niż kwota Kontrybucji otrzymana przez Najemcę od Wynajmującego.

Na koszt poniesionych wydatków na składniki majątkowe części magazynowej oraz biurowej dotyczących prac adaptacyjnych wynajmowanej nieruchomości składają się:

1.kolektory magazynowe,

2.blaty do regałów magazynowych,

3.wózek paletowy,

4.szafki pracownicze,

5.kolektory magazynowe,

6.regały chłodnicze,

7.system kontroli dostępu,

8.meble kuchenne i biurowe,

9.okablowanie i montaż AP,

10.szafa aktowa,

11.regały magazynowe,

12.wózek magazynowy.

Najemca poniesione wydatki na prace adaptacyjne, w tym na składniki majątkowe, traktuje jako:

1.samodzielne środki trwałe, od których dokonuje odpisów amortyzacyjnych,

2.wydatki na nabycie składników majątkowych, których wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł.

3.wydatki w stosunku do których została zawarta umowa leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Najemca do samodzielnych środków trwałych zaliczył:

1.kolektory magazynowe,

2.blaty do regałów magazynowych,

3.wózek paletowy,

4.szafki pracownicze,

5.kolektory magazynowe,

6.regały chłodnicze,

7.system kontroli dostępu,

8.okablowanie i montaż AP.

Natomiast, Najemca do składników majątkowych, których wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł zaliczył:

1.meble kuchenne i biurowe,

2.szafa aktowa.

Środki te stanowią własność Najemcy i nie są na stałe wbudowane w konstrukcję budynku, można je zdemontować i zainstalować w innym budynku, co przesądza o ich klasyfikacji jako odrębne środki trwałe albo jako składniki majątkowe o wartości nie przekraczającej 10.000 zł.

Do składników majątkowych, które wchodzą w skład prac adaptacyjnych należą także:

1.regały magazynowe,

2.wózek magazynowy.

Co istotne, w dniu (…) Najemca w stosunku do tych dwóch składników majątkowych zawarł umowy leasingu operacyjnego, o których mowa w art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych i z tego tytułu musi ponosić koszty, jednorazowej opłaty wstępnej (czynsz inicjalny) oraz płacić co miesiąc raty leasingowe. Uzyskane we (…) środki od Wynajmującego z tytułu Kontrybucji pokryły przede wszystkim opłatę wstępną (czynsz inicjalny) oraz będą systematycznie pokrywały płacone przez Najemcę raty na rzecz Finansującego.

Umowa najmu przewiduje wykorzystanie otrzymanych środków w ramach Kontrybucji w szczególności na dwa wskazane w umowie cele tj. na pokrycie kosztów przeprowadzki do nowego obiektu i wykonanie przez Najemcę prac Najemcy w przedmiocie najmu („prace adaptacyjne”). Jest to katalog otwarty, w związku z tym Najemca mógł przeznaczyć także na inne cele, niewymienione enumeratywnie w umowie, w tym m.in. na prace modernizacyjne i doposażenie nowo wynajętego budynku biurowo-magazynowego, które to stanowią u Najemcy samodzielne środki trwałe albo składniki majątkowe o wartości nie przekraczającej 10.000 zł lub wykorzystywane składniki majątkowe w ramach umowy leasingu operacyjnego. Kontrybucja miała na celu zrekompensowanie kosztów przeprowadzki i kosztów adaptacyjnych jakie zostały poniesione przez Najemcę na wynajmowaną nieruchomość.

Kwota Kontrybucji została samodzielnie skalkulowana przez Wynajmującego i nie odnosiła się do żadnych konkretnych kosztów, które miały być poniesione przez Najemcę. Najemca nie dokonywał żadnych kalkulacji dla Wynajmującego celem udokumentowania planowanych do poniesienia wydatków. Po otrzymaniu kwoty Kontrybucji i jej wydatkowaniu Najemca nie jest w żaden sposób zobligowany do zdawania sprawozdania Wynajmującemu, jakie wydatki pokrył z otrzymanej kontrybucji.

Pytania

1.Czy w przedstawionym stanie faktycznym odpisy amortyzacyjne od wydatków samodzielnych środków trwałych, pokrytych w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, Najemca może zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów?

2.Czy wydatki poniesione przez Najemcę na nabycie składników majątkowych o wartości początkowej nie przekraczającej 10.000 zł, które zostały pokryte w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, zalicza się bezpośrednio (jednorazowo) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania?

3.Czy wydatki ponoszone przez Najemcę w postaci opłaty wstępnej (czynsz inicjalny) i miesięczne raty leasingowe za użytkowanie składników majątkowych - regały magazynowe oraz wózek magazynowy - w stosunku do których zostały zawarte umowy leasingu operacyjnego, które to wydatki zostały/zostaną następnie pokryte w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, zalicza się bezpośrednio (jednorazowo) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych kosztów?

4.Czy kwota Kontrybucji, jaką Wnioskodawca otrzyma od Wynajmującego, która zostanie przeznaczona na koszty przeprowadzki i na prace w przedmiocie najmu (prace adaptacyjne, w tym na zakup składników majątkowych) w najmowanych pomieszczeniach biurowych oraz magazynowych stanowi dla Spółki przychód podatkowy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1, 2 i 3

Zdaniem Wnioskodawcy, z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane z pracami adaptacyjnymi i doposażeniem nowo wynajętego budynku, mogą stanowić albo samodzielne środki trwale, które podlegają amortyzacji, ewentualnie składniki majątkowe o wartości początkowej nie przekraczającej 10.000 zł albo jako składniki majątkowe w stosunku do którego została zawarta umowa leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Z kolei na podstawie art. 16d ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a ustawy o CIT i 16b ustawy o CIT, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Następnie, zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, aby opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowiły przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, umowa musi spełniać następujące warunki:

1)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

2)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

3)suma ustalonych opłat w umowie leasingu pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu.

Przepis powyższy stanowi, iż w przypadku leasingu operacyjnego opłaty leasingowe zalicza się bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. W przedstawionym stanie faktycznym, czynsz inicjalny (opłata wstępna) należy potraktować analogicznie, jak pozostałe raty leasingowe - czyli będą one stanowiły koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy (leasingobiorcy) w momencie ich poniesienia.

Uznanie takiego wydatku za koszt pośredni pociąga za sobą ten skutek, że powinien on zostać potrącony w momencie jego poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT. Natomiast, za „dzień poniesienia” kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na postawie otrzymanej faktury bądź innego dokumentu.

Aby z kolei odpisy amortyzacyjne od poczynionych wydatków na najmowaną nieruchomość, stanowiące samodzielne środki trwałe móc zaliczać do kosztów uzyskania przychodów, wydatki te nie mogą być m.in. zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Wynika to wprost z treści przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W ocenie Wnioskodawcy, kwota jaką otrzymał od Wynajmującego na podstawie wystawionej faktury VAT tytułem jej przeznaczenia na m.in. nakłady dotyczące wynajętego obiektu, które stanowią samodzielne środki trwałe nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zaś wydatki poniesione na nabycie składników majątkowych o wartości początkowej nie przekraczającej 10.000 zł, które zostaną pokryte w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, zalicza się bezpośrednio do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Z kolei wydatki ponoszone przez Najemcę w postaci opłaty wstępnej (czynszu inicjalnego) i miesięcznych rat leasingowych za użytkowanie regałów magazynowych oraz wózka magazynowego w stosunku do których zostały zawarte umowy leasingu operacyjnego, które to wydatki zostały/zostaną następnie pokryte w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, zalicza się bezpośrednio (jednorazowo) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych kosztów.

Żeby wydatek został zwrócony powinien on być najpierw poniesiony, a następnie zwrócony. Zwrot powinien jednoznacznie dotyczyć konkretnego, już poniesionego wydatku.

W umowie najmu Strony jedynie ogólnie opisały na pokrycie jakich kosztów powinna być przeznaczona kwota Kontrybucji, nie odnosząc się w szczegółach do konkretnych wydatków oraz ich cen zakupu (planowanych lub faktycznych). Katalog kosztów wskazanych w umowie najmu jest katalogiem otwartym. Strony zapisały, że Najemca przeznaczy kwotę Kontrybucji w szczególności na m.in.: koszty przeprowadzki, koszty prac adaptacyjnych, pozostawiając ten katalog otwarty, tzn. Najemca może przeznaczyć kwotę Kontrybucji równocześnie też na inne cele.

Kwota Kontrybucji została skalkulowana samodzielnie przez Wynajmującego, bez uwzględniania jakichkolwiek faktycznych kosztów związanych z: przeniesieniem Najemcy do nowego obiektu i adaptacją najmowanych pomieszczeń do własnych potrzeb przez Najemcę. Co więcej kwota Kontrybucji przewyższa ogół przewidywanych przez Najemcę kosztów związanych ze zmianą wynajmowanego obiektu i wydatków na przeprowadzkę. Kwota Kontrybucji stanowiła zatem zachętę do podpisania umowy najmu, nie jest faktycznie zwrotem jakichkolwiek, konkretnych, poniesionych uprzednio przez Najemcę wydatków, a umowa jedynie wskazywała na jakie w szczególności cele może być przeznaczona, nie ograniczając całkowicie jej wykorzystania także w inny sposób. Otrzymanie z góry ustalonej kwoty, która w żaden sposób nie odnosi się konkretnie do poniesionych wydatków, a która jedynie ma zrekompensować poniesienie nieskonkretyzowanych wydatków, nie może być uznana za zwrot wydatków na nabycie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2019 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.379.2019.2.JS czy w interpretacji indywidualnej z dnia 25 stycznia 2023 r. wydanej przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.693.2022.2.SH.

Otrzymanie z góry ustalonej kwoty Kontrybucji, która w żaden sposób nie odnosi się konkretnie do poniesionych wydatków, a która jedynie ma zrekompensować poniesienie nieskonkretyzowanych wydatków nie może być uznana, w ocenie Wnioskodawcy, za zwrot wydatków na nabycie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z tym Wnioskodawca uważa, że może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów całą wartość odpisów amortyzacyjnych od wydatków stanowiących samodzielne środki trwałe, które zostały pokryte otrzymaną Kontrybucją. Zaś wydatki poniesione na nabycie składników majątkowych o wartości początkowej nie przekraczających 10.000 zł, które pokryte zostaną w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, może zaliczyć bezpośrednio do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Tak samo należy uznać w przypadku wydatków ponoszonych przez Najemcę w postaci opłaty wstępnej (czynszu inicjalnego) i miesięcznych rat leasingowych za użytkowanie regałów magazynowych oraz wózka magazynowego w stosunku do których zostały zawarte umowy leasingu operacyjnego, które to wydatki zostały/zostaną następnie pokryte w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, gdyż można je zaliczać bezpośrednio (jednorazowo) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia ich kosztu.

Ad. 4

Ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 ustawy o CIT, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie przywołanego art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, można stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów. Jednocześnie stwierdzić należy, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem - jako źródłem dochodu - jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą przychodem są zatem również kwoty należne, nawet gdy nie zostały faktycznie otrzymane, pod warunkiem, że kwoty te spełniają warunki wymienione powyżej (trwały, bezzwrotny i definitywny charakter).

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przez „należny” rozumie się „przysługujący komuś lub czemuś”. O przychodach należnych można więc mówić w sytuacji, gdy podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich otrzymania. Łączna literalna wykładnia ww. przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, co do których podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich otrzymania i które jednocześnie są w danym momencie trwałe i definitywne.

Stosownie do art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1.wystawienia faktury albo,

2.uregulowania należności.

Wnioskodawcy przysługuje zwrot kosztów przeprowadzki i wykonania przez Najemcę prac Najemcy w przedmiocie najmu (dalej zwane jako „prace adaptacyjne”). Generalnie te wydatki zostaną poniesione przez Najemcę przed wystawieniem faktury VAT na kwotę Kontrybucji na Wynajmującego i przed faktycznym otrzymaniem środków z tego tytułu od Wynajmującego.

W celu poprawnej kwalifikacji podatkowej środków otrzymywanych przez Wnioskodawcę niezbędne jest określenie, co należy rozumieć przez słowo „zwrot”.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zarówno w orzecznictwie, doktrynie, jak również w piśmiennictwie, prezentowany jest pogląd, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków” wymienionych w wyżej przywołanym przepisie, muszą być spełnione następujące przesłanki:

- wydatek nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów,

- wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi.

Zatem, aby można było uznać dany wydatek za zwrócony, konieczne jest, żeby wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam - a nie taki sam - wydatek, który został poniesiony. Zwróconym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku, lecz nie stanowi jego zwrotu.

Kwoty Kontrybucji uzyskanej przez Wnioskodawcę od Wynajmującego nie można uznać za zwrot wydatków. Należy zauważyć, że będące przedmiotem wniosku kwoty pieniężne, przysługują Wnioskodawcy na podstawie zawartej z Wynajmującym umowy najmu, gdzie przewidziano zwrot Kontrybucji i co istotne, zostanie określone/stwierdzone w wystawionej przez Wnioskodawcę fakturze VAT.

Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków” wymienionych w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, muszą być spełnione następujące przesłanki:

- wydatek nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów,

- wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi.

Wnioskodawca uważa zaś, że może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów całą wartość odpisów amortyzacyjnych od wydatków stanowiących samodzielne środki trwałe, które zostały pokryte otrzymaną Kontrybucją. Zaś wydatki poniesione na nabycie składników majątkowych o wartości początkowej nie przekraczającej 10.000 zł, które pokryte zostaną w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, może zaliczyć bezpośrednio do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Tak samo należy uznać w przypadku wydatków ponoszonych przez Najemcę w postaci opłaty wstępnej (czynszu inicjalnego) i miesięcznych rat leasingowych za użytkowanie regałów magazynowych oraz wózka magazynowego w stosunku do których zostały zawarte umowy leasingu operacyjnego, które to wydatki zostały/zostaną następnie pokryte w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, gdyż można je zaliczać bezpośrednio (jednorazowo) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia ich kosztu. Po drugie, otrzymana z góry ustalona kwota Kontrybucji, która w żaden sposób nie odnosi się konkretnie do poniesionych wydatków, a która jedynie ma zrekompensować poniesienie nieskonkretyzowanych wydatków nie może być zaliczona do kategorii innych wydatków, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT. Zwróconym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku, lecz nie stanowi jego zwrotu. Bez wątpienia zatem kwota Kontrybucji stanowi dla Wnioskodawcy przychód należny w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o CIT.

Reasumując, stwierdzić należy, że kwoty pieniężne (Kontrybucja), wynikające z wystawionej przez Wnioskodawcę faktury VAT stanowią w całości przychód podatkowy u Najemcy.

Podsumowując, skutki podatkowe związane z otrzymaniem Kontrybucji są generalnie uzależnione od tego, czy wydatki, które będą zwracane mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z przepisami, czy też nie. Jeżeli zwracane wydatki (Kontrybucja) podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, wówczas kwota zwrotu powinna podlegać zaliczeniu do przychodów. Zatem zwrot przez Wynajmującego na rzecz Najemcy Kontrybucji stanowiącej koszt uzyskania przychodu powoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Taki przychód jest przychodem podatkowym w dniu wystawienia faktury, zaś wydatki poniesione na nabycie składników majątkowych, których wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł, zalicza się bezpośrednio do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Tak samo jak wydatki ponoszone przez Najemcę w postaci opłaty wstępnej (czynszu inicjalnego) i miesięcznych rat leasingowych za użytkowanie regałów magazynowych oraz wózka magazynowego w stosunku do których została zawarta umowa leasingu operacyjnego. Najemca może również zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całą wartość odpisów amortyzacyjnych od wydatków stanowiących samodzielne środki trwałe, pokrytych otrzymaną Kontrybucją. W przeciwnym razie doszłoby do zdublowania obciążenia podatkowego Wnioskodawcy: najpierw wskutek braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od poniesionych wydatków, zaliczonych do środków trwałych czy od wydatków na nabycie składników majątkowych, których wartość początkowa nie przekracza 10.000 zł oraz opłaty wstępnej i rat leasingowych, a następnie na skutek otrzymanej od Wynajmującego kwoty Kontrybucji, którą Wnioskodawca w całości powinien zaliczyć do przychodów podatkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT,

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

W art. 15 ust. 4b ustawy o CIT, wskazano, że

Na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT,

W przypadku składników majątku stanowiących wartości niematerialne i prawne, wydatki poniesione na ich nabycie zaliczane są w ciężar kosztów podatkowych poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości początkowej.

Jak wynika z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia wartości niematerialnych i prawnych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16b-16m ustawy o CIT.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Jak stanowi art. 16d ust. 1 ustawy o CIT,

Natomiast, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT,

Ad. 1 i 2

Wątpliwości przedstawione przez Państwa w pytaniu nr 1 i 2 dotyczą ustalenia, czy:

1.odpisy amortyzacyjne od wydatków samodzielnych środków trwałych, pokrytych w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, Najemca może zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów,

2.wydatki poniesione przez Najemcę na nabycie składników majątkowych o wartości początkowej nie przekraczającej 10.000 zł, które zostały pokryte w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, zalicza się bezpośrednio (jednorazowo) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Jak już wyżej wskazano, w treści art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, ustawodawca wyłączył z kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonych od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym w jakiejkolwiek formie.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu (…) Spółka zawarła z Wynajmującym umowę najmu pomieszczeń w budynku magazynowo-biurowym w (…). Zgodnie z zapisem umowy najmu, Wynajmujący tytułem pokrycia kosztów przeprowadzki i wykonania przez Najemcę prac w przedmiocie najmu, zobowiązany jest do zapłaty kwoty (…) Euro, która to kwota zostanie powiększona o należny podatek od towarów i usług, o ile będzie miała zastosowanie „Kontrybucja”. Generalnie wydatki na przeprowadzkę i na zakup wyposażenia przez Najemcę oraz na dokonanie prac w przedmiocie najmu (dalej zwane jako „prace adaptacyjne”) zostały poniesione przez Najemcę przed wystawieniem faktury VAT na kwotę Kontrybucji na Wynajmującego i przed faktycznym otrzymaniem środków z tego tytułu od Wynajmującego, co miało miejsce w dniu (…). Koszt prac adaptacyjnych, w tym koszt nabycia środków majątkowych oraz koszt przeprowadzki są niższe niż kwota Kontrybucji otrzymana przez Najemcę od Wynajmującego. Umowa najmu przewiduje wykorzystanie otrzymanych środków w ramach Kontrybucji w szczególności na dwa wskazane w umowie cele tj. na pokrycie kosztów przeprowadzki do nowego obiektu i wykonanie przez Najemcę prac Najemcy w przedmiocie najmu („prace adaptacyjne”). Jest to katalog otwarty, w związku z tym Najemca mógł przeznaczyć także na inne cele, niewymienione enumeratywnie w umowie, w tym m.in. na prace modernizacyjne i doposażenie nowo wynajętego budynku biurowo-magazynowego, które to stanowią u Najemcy samodzielne środki trwałe albo składniki majątkowe o wartości nie przekraczającej 10.000 zł lub wykorzystywane składniki majątkowe w ramach umowy leasingu operacyjnego. Kontrybucja miała na celu zrekompensowanie kosztów przeprowadzki i kosztów adaptacyjnych jakie zostały poniesione przez Najemcę na wynajmowaną nieruchomość. Kwota Kontrybucji została samodzielnie skalkulowana przez Wynajmującego i nie odnosiła się do żadnych konkretnych kosztów, które miały być poniesione przez Najemcę. Najemca nie dokonywał żadnych kalkulacji dla Wynajmującego celem udokumentowania planowanych do poniesienia wydatków. Po otrzymaniu kwoty Kontrybucji i jej wydatkowaniu Najemca nie jest w żaden sposób zobligowany do zdawania sprawozdania Wynajmującemu, jakie wydatki pokrył z otrzymanej kontrybucji.

W świetle przedstawionego opisu sprawy należy zgodzić się z Państwem, że otrzymanie z góry ustalonej kwoty Kontrybucji, która nie odnosi się konkretnie do poniesionych wydatków, a która jedynie ma zrekompensować poniesienie nieskonkretyzowanych wydatków nie stanowi zwrotu wydatków na nabycie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, wydatki poniesione przez Państwa na zakup samodzielnych środków trwałych, pokrytych w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, możecie Państwo zaliczyć w całości do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Natomiast, wydatki poniesione przez Najemcę na nabycie składników majątkowych o wartości początkowej nie przekraczającej 10.000 zł, mogą zostać zaliczone bezpośrednio (jednorazowo) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania, na podstawie art. 16d ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 3

Wątpliwości przedstawione w pytaniu nr 3 dotyczą ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Najemcę w postaci opłaty wstępnej (czynsz inicjalny) i miesięczne raty leasingowe za użytkowanie składników majątkowych - regały magazynowe oraz wózek magazynowy – w stosunku do których zostały zawarte umowy leasingu operacyjnego, które to wydatki zostały/zostaną następnie pokryte w całości otrzymaną kwotą Kontrybucji od Wynajmującego, zalicza się bezpośrednio (jednorazowo) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tych kosztów.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje Rozdział 4a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy o CIT,

Jak stanowi art. 17b ust. 1 ustawy o CIT,

Natomiast, w myśl art. 17b ust. 2 ustawy o CIT,

W związku z powyższym, co do zasady, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 17b ustawy o CIT warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 ustawy o CIT, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, zawarli Państwo umowę leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT. Leasing dotyczy dwóch składników majątkowych tj. regałów magazynowych oraz wózka magazynowego. W związku z zawartą umową leasingu operacyjnego, ponoszą Państwo koszty związane z jednorazową opłatą wstępną oraz miesięczne raty leasingowe.

Odnosząc się do momentu, w którym wstępna opłata leasingowa oraz miesięczne raty leasingowe mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, należy wskazać, że ww. wydatki należy zakwalifikować do kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami, tj. do tzw. kosztów pośrednich. Opłat tych nie można bowiem przypisać do konkretnego przychodu, wiąże się one bowiem z ogólnym funkcjonowaniem podmiotu gospodarczego.

W świetle przedstawionych regulacji prawnych należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, zgodnie z którym mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całą wartość opłaty wstępnej (czynszu inicjalnego) i miesięcznych rat leasingowych za użytkowanie regałów magazynowych oraz wózka magazynowego, w stosunku do których zostały zawarte umowy leasingu operacyjnego, bezpośrednio (jednorazowo) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia ich kosztu.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania 3 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 4

Ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 tej ustawy, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Na podstawie przywołanego art. 12 ust. 1 ww. ustawy można stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów. Jednocześnie stwierdzić należy, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT,

W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą przychodem są zatem również kwoty należne, nawet gdy nie zostały faktycznie otrzymane, pod warunkiem, że kwoty te spełniają warunki wymienione powyżej (trwały, bezzwrotny i definitywny charakter).

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, przez „należny” rozumie się „przysługujący komuś lub czemuś” O przychodach należnych można więc mówić w sytuacji, gdy podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich otrzymania. Łączna literalna wykładnia ww. przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, co do których podatnikowi przysługuje uprawnienie do ich otrzymania i które jednocześnie są w danym momencie trwałe i definitywne.

Stosownie do art. 12 ust. 3a ustawy o CIT,

W celu poprawnej kwalifikacji podatkowej środków otrzymywanych przez Wnioskodawcę niezbędne jest określenie, co należy rozumieć przez słowo „zwrot”.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT,

Zarówno w orzecznictwie, doktrynie, jak również w piśmiennictwie, prezentowany jest pogląd, że aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków” wymienionych w wyżej przywołanym przepisie, muszą być spełnione następujące przesłanki:

- wydatek nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów,

- wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi.

Zatem, aby można było uznać dany wydatek za zwrócony, konieczne jest, żeby wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam – a nie taki sam – wydatek, który został poniesiony. Zwróconym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku, lecz nie stanowi jego zwrotu.

W ocenie tut. organu, kwoty Kontrybucji uzyskanej przez Państwa od Wynajmującego nie można uznać za zwrot wydatków. Należy zauważyć, że będąca przedmiotem wniosku kwota Kontrybucji przysługuje Wnioskodawcy na podstawie zawartej z Wynajmującym umowy najmu i co istotne, zostanie określona w wystawionej przez Wnioskodawcę fakturze VAT. Bez wątpienia zatem stanowi ona dla Wnioskodawcy przychód należny w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o CIT.

Reasumując, stwierdzić należy, że kwota Kontrybucji wynikająca z wystawionej przez Wnioskodawcę faktury VAT stanowi w całości przychód podatkowy.

Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pyt. 4 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).