Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Naprzemienna opieka bez orzeczenia sądu a prawo do świadczenia wychowawczego - Wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2022 r., sygn. I OSK 2295/20

Brak wspólnego zamieszkiwania dziecka z matką ubiegająca się o świadczenie wychowawcze oraz brak faktycznego sprawowania przez nią opieki nad dzieckiem są podstawą do odmowy przyznania jej prawa do świadczenia wychowawczego, nawet jeżeli rodzice dziecka twierdzą, że ustalili między sobą opiekę naprzemienną bez formalnego orzeczenia sądu powszechnego.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie sędzia NSA Monika Nowicka sędzia del. WSA Agnieszka Miernik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej E. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 10 grudnia 2019 r. sygn. akt II SA/Bd 839/19 w sprawie ze skargi E. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku z dnia 29 lipca 2019 r. nr KO.411.883.2019 w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej i odmowy przyznania świadczenia wychowawczego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 10 grudnia 2019 r. sygn. akt II SA/Bd 839/19 oddalił skargę E. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Włocławku z 29 lipca 2019 r. nr KO.411.883.2019 w przedmiocie uchylenia decyzji ostatecznej i odmowy przyznania świadczenia wychowawczego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła E. J. zaskarżając wyrok i zarzucając Sądowi I instancji:

1. na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", naruszenie przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, to jest przepisu art. 141 § 4 P.p.s.a., gdyż Sąd I instancji nie uzasadnił, jaki wpływ na decyzję organu odwoławczego miała decyzja organu I instancji wydana z naruszeniem "zasady prawdy obiektywnej" wynikającej z art. 7, art. 77 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.), powoływanej dalej jako "K.p.a.", a w konsekwencji zaniechanie przez ten Sąd wnikliwej kontroli legalności zaskarżonej decyzji;

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00