Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 18 listopada 2022 r., sygn. I OSK 1625/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Mariola Kowalska Sędziowie sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Protokolant asystent sędziego Karolina Kubik po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2022 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 1034/18 w sprawie ze skargi I. S. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. zasądza od I.S. na rzecz Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji kwotę 460 (czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 grudnia 2018 r. (sygn. akt I SA/Wa 1034/18), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi I. S., uchylił decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oraz utrzymaną przez nią w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia 10 stycznia 2018 r. nr [...] - w części objętej pkt VII, a także postanowienie Wojewody [...] z dnia 15 grudnia 2017 r. nr [...]. Ponadto zasądził od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz I. S. kwotę 680 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynikało, że wnioskiem z dnia 15 stycznia 1991 r., I. S., będąca jedną z następczyń prawnych J. S. (drugą była A.D., która oświadczeniem z dnia 20 maja 2009 r. jako uprawnioną do otrzymania rekompensaty wskazała I.S.), wystąpiła o przyznanie odszkodowania za nieruchomości pozostawione (cyt.): "na wileńszczyźnie".

Z uwagi na niezakończenie, wywołanego tym wnioskiem, postępowania przed wejściem w życie ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości oraz obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (dalej jako: "ustawa zabużańska"), postępowanie to było prowadzone w oparciu o przepisy tej ostatniej ustawy. W następstwie zaś przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego, Wojewoda [...], pierwotnie postanowieniem z dnia 12 marca 2014 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy zabużańskiej, ocenił spełnienie przez wnioskodawczynię wymogów do potwierdzenia prawa do rekompensaty (w 16/24 częściach) z tytułu pozostawienia przez J.S. nieruchomości będącej działką położoną w Wilnie przy ul. [...] o pow. [...] sążni kwadratowych oraz nieruchomości ziemskiej położonej w miejscowości [...] i [...] o łącznej pow. [...] ha, w tym [...] ha lasów i [...] ha jezior (nie uwzględniono oświadczenia A. D., w związku z zakwestionowaniem posiadaniem przez nią obywatelstwa polskiego oraz nie uwzględniono zabudowań z uwagi na brak w tym zakresie wystarczającego materiału dowodowego).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00