Wyrok WSA w Kielcach z dnia 26 października 2022 r., sygn. II SA/Ke 497/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 26 października 2022 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia 27 lipca 2022 r., znak: SKO.PS-80/2533/1185/2022 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

II SA/Ke 497/22

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 27 lipca 2022 r., znak: SKO.PS-80/2533/1185/2022, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach, po rozpatrzeniu odwołania T. K., utrzymało w mocy wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy Łagów decyzję z dnia 25 lutego 2022 r., znak: 000081/SP/02/2022, o odmowie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki na niepełnosprawnym mężem E. K .

W uzasadnieniu organ II instancji przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.

E. K. legitymuje się orzeczeniem Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Kielcach zaliczającym go do znacznego stopnia niepełnosprawności na stałe. Wnioskodawczyni nie pracuje i opiekuje się niepełnosprawnym mężem.

Organ I instancji odmówił przyznania stronie wnioskowanego świadczenia uznając, że zgodnie z treścią orzeczenia, niepełnosprawność E. K. nie powstała przed 18 lub 25 rokiem życia, przez co nie został spełniony warunek z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2022 r., poz. 615 ze zm.), dalej jako "uśr". Zdaniem Kolegium, powyższe stanowisko w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r., sygn. K 38/13 oraz ugruntowanej linii orzeczniczej sądów administracyjnych jest nieuzasadnione. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Oceny spełnienia przesłanek niezbędnych do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego należy więc dokonywać z pominięciem tego kryterium.