Wyrok WSA w Kielcach z dnia 25 października 2022 r., sygn. II SA/Ke 471/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Armański, po rozpoznaniu w dniu 25 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu K. M. i T. M. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy we wznowionym postępowaniu oddala sprzeciw.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] (zwane dalej "SKO"), po rozpatrzeniu odwołania M. i K. K.od decyzji Burmistrza Miasta [...] z [...] odmawiającej uchylenia ostatecznej decyzji nr [...] Burmistrza Miasta [...] z [...] o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie myjni samoobsługowej bezdotykowej 4 stanowiskowej wraz z niezbędnymi urządzeniami i obiektami infrastruktury technicznej, zjazdem publicznym z drogi gminnej, na części działek nr ewid. [...] i [...] oraz części działki nr ewid.[...] (w zakresie komunikacji), położonych w [...], uchyliło w całości ww. decyzję i przekazało sprawę do organu I instancji, celem ponownego rozpoznania.

Opisując w uzasadnieniu stan faktyczny sprawy SKO wskazało, że 28.10.2021 r. M i K. K., z zachowaniem ustawowego terminu, złożyli wniosek o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej ww. decyzją z [...], zwaną dalej "decyzją ostateczną" (wydaną na wniosek T. i K. M.). W odpowiedzi na wezwanie organu z 10.11.2021 r. wnioskodawcy w piśmie z 18.11.2021 r. wyjaśnili, że o wydaniu decyzji ostatecznej dowiedzieli się 22.10.2021 r.

Postanowieniem z dnia 24.06.2022 r. SKO uchyliło postanowienie organu I instancji, odmawiające K. wznowienia postępowania w sprawie i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia, wskazując że merytoryczne badanie przyczyn wznowienia postępowania, którego podstawą jest nieuznanie za stronę, możliwe jest po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania.

Mając na uwadze powyższe Burmistrz Miasta [...] postanowieniem z 1.04.2022 r. wznowił postępowanie administracyjne w sprawie zakończonej decyzją ostateczną, a następnie wydał ww. decyzję z 16.05.2022 r. o odmowie uchylenia decyzji ostatecznej. Uzasadniając to ostatnie rozstrzygnięcie organ I instancji wyjaśnił, że z akt administracyjnych sprawy nie wynika, aby wskazane przez wnioskodawców ich działki nr ewid. [...] oraz [...]sąsiadowały bezpośrednio z terenem inwestycji, objętym decyzją ostateczną, wyznaczonym granicami terenu na częściach działek [...], [...],[...]. Natomiast stronami postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy są zawsze wnioskodawca, właściciel oraz użytkownik wieczysty nieruchomości, na której ma być realizowana inwestycja, co wynika m.in. z art. 63 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (zwanej dalej u.p.z.p.). Stronami tego postępowania mogą być także podmioty mające tytuł prawny do działek sąsiadujących i niesąsiadujących bezpośrednio z terenem zaplanowanej inwestycji, jeżeli dotyczy to ich interesu prawnego lub obowiązku. Organ zwrócił uwagę, że teren objęty wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy jest oddzielony pasem terenu o szerokości ok. 10 m od należącej do wnioskodawców działki nr ewid. [...] (w całości zagospodarowanej utwardzonym placem postojowym, częściowo ogrodzonej) oraz pasem o szerokości ok. 30 m od kolejnej ich działki nr ewid. 843. Z części graficznej wniosku wynika, że granice obszaru oddziaływania inwestycji zamykają się w granicach terenu objętego wnioskiem dla planowanej inwestycji. Ponadto rodzaj i zakres wnioskowanej inwestycji nie został wymieniony w rozporządzeniu Rady Ministrów z 10.09.2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko – dlatego nie było wymagane uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i brak jest obowiązku przeprowadzenia oceny oddziaływania inwestycji na środowisko. Tym samym organ I instancji nie znalazł przesłanek do zakwestionowania wskazanego przez inwestorów obszaru oddziaływania inwestycji i nie uznał wnioskodawców za strony postępowania – ponieważ nie posiadają interesu prawnego w tej sprawie. Nie byli bowiem właścicielami nieruchomości bezpośrednio graniczącej z terenem inwestycji, a ich nieruchomości nie znajdują się w obszarze oddziaływania inwestycji. Inwestycja nie wprowadza również ograniczeń w możliwości zagospodarowania ich nieruchomości. W rezultacie nie uznano, aby planowana zabudowa oraz ustalone dla niej parametry naruszały interes prawny wnioskodawców. Powoływane zarzuty dotyczące uciążliwości myjni samochodowej, bez wskazania konkretnych przepisów prawa, które uzasadniałyby objęcie działki odwołujących się obszarem oddziaływania obiektu oraz bez przedstawienia jakichkolwiek dowodów na tą okoliczność, nie mogą stanowić podstawy do uznania interesu prawnego wnioskodawców. Natomiast ich argumentacja może świadczyć o tym, że wnioskujący posiadają interes faktyczny, a nie prawny.