Interpretacja indywidualna z dnia 8 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.19.2024.4.MAP

Ustalenie możliwości zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 10 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 marca 2024 r. (wpływ 5 marca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan polskim rezydentem podatkowym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Jest Pan zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Jest Pan doradcą podatkowym. Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą (wpis do CEiDG). Przedmiotem tej działalności jest świadczenie usług doradztwa podatkowego (PKD 69.20.Z). Świadczy Pan usługi na rzecz podmiotów mających siedzibę w różnych częściach Polski. W najbliższym czasie planuje Pan dokonać zakupu samochodu osobowego (dalej określanego jako „samochód”). Samochód będzie pojazdem samochodowym w rozumieniu art. 2 pkt 34 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz będzie samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samochód nie będzie pojazdem elektrycznym oraz nie będzie pojazdem napędzanym wodorem w rozumieniu odpowiednio art. 2 pkt 12 i art. 2 pkt 15 ustawy z 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych. Cena zakupu samochodu nie będzie przekraczała 150 000 zł netto. Będzie Pan współwłaścicielem samochodu. Przewidywany okres używania samochodu będzie dłuższy niż rok. Samochód zostanie wprowadzony przez Pana do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Samochód będzie wykorzystywany do celów związanych z Pana działalnością gospodarczą (np. dojazdy na spotkania z klientami, do urzędów, do sądów) oraz do celów prywatnych (np. dojazdy na zakupy, wyjazdy na urlop). Nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami w rozumieniu przepisów ustawy z 5 stycznia 2011 r. o kierujących pojazdami (brak prawa jazdy ze względów zdrowotnych). W związku z tym przy używaniu samochodu, w tym również przy używaniu samochodu do celów związanych z działalnością gospodarczą, będzie Pan korzystał z pomocy osób posiadających prawo jazdy.

Będzie Pan ponosił koszty związane z użytkowaniem samochodu, takie jak:

·paliwo,

·przeglądy,

·naprawy,

·myjnia,

·wymiana opon,

·zakup części.

W uzupełnieniu wniosku dodał Pan, że działalność gospodarczą prowadzi od 2013 r. Przychody uzyskane z działalności gospodarczej opodatkowuje Pan na zasadach ogólnych, czyli według skali podatkowej. Dla celów działalności gospodarczej prowadzi Pan ewidencję w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wskazany we wniosku samochód osobowy będzie stanowił w Pana działalności gospodarczej składnik majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samochód, o którym mowa we wniosku, będzie spełniał definicję środka trwałego, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dniu przyjęcia do używania. Samochód zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Pana udział we współwłasności samochodu będzie wynosił 95%. Samochód, który zamierza Pan zakupić będzie używany, Wskazany we wniosku samochód zostanie przyjęty do użytku niezwłocznie po dokonaniu jego zakupu. Na ten moment trwają jeszcze poszukiwania odpowiedniego samochodu i nie został on zakupiony. Wydatki związane z użytkowaniem samochodu stanowiące przedmiot zapytania to wydatki na paliwo, przeglądy, naprawy, myjnię, wymianę opon oraz wymianę części. Związek powyższych wydatków z uzyskiwanymi przez Pana przychodami będzie się wyrażał tym, że wydatki te będą umożliwiały prawidłowe użytkowanie samochodu, a z kolei samochód będzie wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej np. do dojazdów na spotkania z klientami, do urzędów, do sądów. Wskazany we wniosku samochód będzie amortyzowany metodą liniową. W związku z tym, że będzie to samochód używany wcześniej przez dłużej niż 6 miesięcy, to ma Pan zamiar zastosować indywidualną stawkę amortyzacji w wysokości 40%, zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spełnia Pan warunki statusu małego podatnika, zgodnie z art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytania

1.Czy proporcjonalnie do Pana udziału we współwłasności samochodu - będzie Panu przysługiwało prawo do odliczenia 50% kwoty naliczonego podatku VAT od wydatków związanych z nabyciem i użytkowaniem samochodu?

2.Czy proporcjonalnie do Pana prawa do udziału we współwłasności samochodu - będzie Panu przysługiwało prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatku PIT:

·odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego jakim będzie samochód,

·75% wydatków związanych z użytkowaniem samochodu?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest udzielenie odpowiedzi na pytanie Nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych określają przepisy ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: „u.p.d.o.f.”).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych wart. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 u.p.d.o.f., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (...).

Art. 23 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f. stanowi, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:

a)225 000 zł - w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1083 i 1260) oraz w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem napędzanym wodorem w rozumieniu art. 2 pkt 15 tej ustawy,

b)150 000 zł - w przypadku pozostałych samochodów osobowych.

Art. 23 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.f. stanowi, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się poniesionych wydatków z tytułu kosztów używania, stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, samochodu osobowego niebędącego składnikiem majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, oraz składek na ubezpieczenie takiego samochodu; te wydatki i składki w wysokości 20% stanowią jednak koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że samochód ten jest wykorzystywany również do celów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Art. 23 ust. 1 pkt 46a u.p.d.o.f. stanowi, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż określony w pkt 46, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Natomiast art. 23 ust. 5a u.p.d.o.f. stanowi, że poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 46 i 46a, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 47a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5a pkt 19a u.p.d.o.f., przez samochód osobowy rozumie się pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

a)pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

 - klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub - z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,

b)pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

c)pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

-agregat elektryczny/spawalniczy,

-do prac wiertniczych,

-koparka, koparko-spycharka,

-ładowarka,

-podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

-żuraw samochodowy,

d)pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uważa Pan, że będzie Panu przysługiwało prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatku PIT odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego jakim będzie samochód oraz 75% wydatków związanych z użytkowaniem samochodu (proporcjonalnie do jego prawa do udziału we współwłasności samochodu).

Wydatki związane z nabyciem i użytkowaniem samochodu spełniają ogólny warunek zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów określony w art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., ponieważ są związane z uzyskiwaniem przychodów przez Pana. Samochód będzie wykorzystywany do celów związanych z Pana działalnością gospodarczą (np. dojazdy na spotkania z klientami, do urzędów, do sądów), a więc będzie on związany z uzyskiwaniem przychodów z działalności gospodarczej. Ponadto należy wskazać, że przepisy u.p.d.o.f. nie uzależniają możliwości zaliczenia wydatków związanych z nabyciem i użytkowaniem samochodu do kosztów uzyskania przychodów (w tym poprzez odpisy amortyzacyjne) od posiadania prawa jazdy przez podatnika. W związku z tym fakt, że nie posiada Pan prawa jazdy nie stanowi przeszkody do zaliczenia omawianych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Samochód będzie wykorzystywany jednocześnie do celów związanych z Pana działalnością gospodarczą oraz do celów prywatnych.

W Pana przypadku będzie Pan uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości odpisów amortyzacyjnych oraz 75% wydatków związanych z użytkowaniem samochodu, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46a u.p.d.o.f. (proporcjonalnie do Pana prawa do udziału we współwłasności samochodu).

Reasumując, proporcjonalnie do Pana prawa do udziału we współwłasności samochodu będzie Panu przysługiwało prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w podatku PIT:

·odpisów amortyzacyjnych od środka trwałego jakim będzie samochód,

·75% wydatków związanych z użytkowaniem samochodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodów” zawarte we wskazanym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Należy zauważyć, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

W związku z powyższym, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego uznać więc należy, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

·został właściwie udokumentowany,

·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie, wytworzenie i ulepszenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy:

Natomiast w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1) – 3) środki trwałe podlegają amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

·zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

·stanowią własność lub współwłasność podatnika,

·są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania (kompletność i zdatność do użytku należy postrzegać nie tylko w aspekcie fizycznym, ale również na płaszczyźnie prawnej),

·przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

·są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu (tzw. operacyjnego),

·nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 22c ustawy.

Jak stanowi art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Jeżeli zatem samochód osobowy spełnia definicję środka trwałego (art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), podatnik ma prawo wprowadzić je do ewidencji środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22 ust. 8, oraz odpisy te zaliczać do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem wydatki na zakup samochodów osobowych, jeżeli spełniają przesłanki do ich zakwalifikowania do środków trwałych, mogą być kosztem podatkowym przez odpisy amortyzacyjne. Przy czym ustawodawca wprowadził ograniczenie w zaliczaniu tych odpisów w koszty podatkowe; nie są kosztem uzyskania przychodów odpisy w części ustalonej od wartości samochodu osobowego ponad kwotę 150 000 zł.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Natomiast jak stanowi art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 23 ust. 5f ww. ustawy:

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 5g ww. ustawy:

Zatem 25% poniesionych wydatków na samochód osobowy stanowiący środek trwały z tytułu kosztów jego użytkowania, jeżeli taki samochód jest wykorzystywany także do celów innych niż działalność gospodarcza (np. do celów prywatnych), nie stanowi kosztów podatkowych.

Kluczowe jest zatem ustalenie, czy wykorzystywany w działalności pojazd jest samochodem osobowym, czy też innym niż osobowy.

Zgodnie z art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 5d ustawy:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, której przedmiotem tej jest świadczenie usług doradztwa podatkowego (PKD 69.20.Z). Świadczy Pan usługi na rzecz podmiotów mających siedzibę w różnych częściach Polski. Przychody uzyskane z działalności gospodarczej opodatkowuje Pan na zasadach ogólnych, czyli według skali podatkowej. Dla celów działalności gospodarczej prowadzi Pan ewidencję w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W najbliższym czasie planuje Pan dokonać zakupu samochodu osobowego. Samochód będzie samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samochód nie będzie pojazdem elektrycznym oraz nie będzie pojazdem napędzanym wodorem w rozumieniu odpowiednio art. 2 pkt 12 i art. 2 pkt 15 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych. Cena zakupu samochodu nie będzie przekraczała 150 000 zł netto. Będzie Pan współwłaścicielem samochodu. Przewidywany okres używania samochodu będzie dłuższy niż rok. Samochód zostanie wprowadzony przez Pana do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i będzie wykorzystywany do celów związanych z Pana działalnością gospodarczą (np. dojazdy na spotkania z klientami, do urzędów, do sądów) oraz do celów prywatnych (np. dojazdy na zakupy, wyjazdy na urlop). Nie posiada Pan uprawnień do kierowania pojazdami w rozumieniu przepisów ustawy o kierujących pojazdami (brak prawa jazdy ze względów zdrowotnych). W związku z tym przy używaniu samochodu, w tym również przy używaniu samochodu do celów związanych z działalnością gospodarczą, będzie Pan korzystał z pomocy osób posiadających prawo jazdy. Wskazany we wniosku samochód osobowy będzie stanowił w Pana działalności gospodarczej składnik majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samochód, o którym mowa we wniosku, będzie spełniał definicję środka trwałego, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dniu przyjęcia do używania. Pana udział we współwłasności samochodu będzie wynosił 95%. Będzie Pan ponosił koszty związane z użytkowaniem samochodu, takie jak: paliwo, przeglądy, naprawy, myjnia, wymiana opon, zakup części.

W świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz analizy ww. przepisów pojazd, o którym mowa we wniosku, będzie uznany za samochód osobowy, zgodnie z wyżej przytoczoną definicją, zawartą art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc przedstawione powyżej przepisy do zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku, wskazać należy, że w przypadku samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, spełniającego kryteria do uznania za środek trwały, możliwe jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej, niezależnie od tego, czy jest wykorzystywany wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą, czy też częściowo do celów prywatnych. Odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej samochodu osobowego (do kwoty 150 000 zł) wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej, zaliczonego do środków trwałych (niezależnie od tego, że samochód ten jest częściowo wykorzystywany dla celów prywatnych), mogą więc być zaliczone w całości do kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, ze może Pan zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie do Pana prawa do udziału we współwłasności samochodu odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej samochodu osobowego stanowiącego środek trwały w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej .

Natomiast, skoro wskazany we wniosku samochód osobowy będzie wykorzystywany przez Pana zarówno dla celów działalności gospodarczej oraz do celów prywatnych, to proporcjonalnie do posiadanego przez Pana udziału we współwłasności samochodu - będzie przysługiwało Panu prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych 75% ponoszonych wydatków eksploatacyjnych na: paliwo, przeglądy, naprawy, myjnię, wymianę opon, zakup części.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy – Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie tylko i wyłącznie w zakresie sprawy objętej pytaniem Nr 2, a zatem, nie odnosi się do innych kwestii zawartych w opisie sprawy, które nie były przedmiotem zapytania.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie Pana indywidualnej sprawy, nie wywiera skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli wskazanego we wniosku samochodu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm., dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).