Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 października 2022 r., sygn. I SA/Wa 388/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Łukasz Trochym, sędzia WSA Bożena Marciniak, sędzia WSA Joanna Skiba (spr.), Protokolant referent Agnieszka Stefańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2022 r. sprawy ze skargi K. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia 26 listopada 2021 r. nr SKO/I/I/2032/2021 w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej i ustalenia odpłatności za pobyt oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ciechanowie (dalej również jako Kolegium), po rozpatrzeniu odwołania K. Z. (dalej również jako: wnioskodawca/skarżący), decyzją z 26 listopada 2021 r., nr SKO/I/I/2032/2021, utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...] (dalej również jako Wójt) z [...] października 2021 r., nr [...], w przedmiocie skierowania wnioskodawcy do Domu Pomocy Społecznej dla osób w podeszłym wieku oraz przewlekle somatycznie chorych i ustalenia odpłatności za pobyt.

Decyzja Kolegium została wydana w następującym stanie sprawy.

Wnioskiem z [...] czerwca 2021 r. K. Z. zwrócił się do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] (dalej również jako GOPS) o umieszczenie go w Domu Pomocy Społecznej w [...].

Wójt Gminy [...] decyzją z [...] października 2021 r., nr [...], skierował wnioskodawcę do Domu Pomocy Społecznej w [...] przy ul. [...] dla osób w podeszłym wieku oraz przewlekle somatycznie chorych. Organ podał, że wnioskodawca ma 67 lat, przewlekle choruje i posiada wydane na stałe orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym, jest niezdolny do samodzielnej egzystencji. Wójt wskazał, że wnioskodawca nie posiada osób zobowiązanych do alimentacji ani żadnych bliskich krewnych, z którymi utrzymuje kontakt w związku z czym nie zachodzi przesłanka z art. 54 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2020r. poz. 1876), dalej powoływanej jako u.p.s, zobowiązująca do wybrania lokalizacji domu pomocy społecznej jak najbliżej miejsca zamieszkania osoby kierowanej. Ponadto, organ wskazał, że o wyborze odpowiedniego domu pomocy społecznej zadecydował koszt utrzymania skarżącego z powodu ponoszenia przez gminę części odpłatności kierując się zasadą celowości i racjonalnego wydawania środków publicznych. Stwierdził ponadto, iż wnioskodawca winien opłacać pobyt w domu pomocy społecznej w wysokości 70% posiadanego dochodu, tj. w kwocie 1265,42 zł.