Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 października 2022 r., sygn. I SA/Wr 233/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca),, Sędziowie: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska,, Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, , po rozpoznaniu w Wydziale I, na posiedzeniu niejawnym, w trybie uproszczonym w dniu 29 września 2022 r. sprawy ze skargi: R. Sp. z o.o. w Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z 28 stycznia 2022 r., nr 0201-IOD3.4100.19.2021 w przedmiocie straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2014 r.: I. uchyla zaskarżoną decyzję wraz z poprzedzającą ją decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w Świdnicy z 28 lipca 2021 r. nr 0220-SPV-2.4100.1.2020.25 w całości; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu na rzecz Strony skarżącej kwotę: 997,00 zł (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A Sp. z o.o. (dalej jako: Strona, Spółka, Skarżąca) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej jako Organ Odwoławczy, DIAS) z 28 stycznia 2022 r., którą została utrzymana w mocy decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego w Świdnicy (dalej jako: NUS, Organ I instancji) z 28 lipca 2021 r. nr 0220-SPV-2.4100.1.2020.25 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2014 r. Zadeklarowaną w tym okresie przez Stronę stratę w wysokości 226.073,39 zł organy podatkowe obu instancji skorygowały do kwoty 63.015,32 zł. Sąd zobowiązany w oparciu o art. 141 § 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm.) do zwięzłego przedstawienia stanu sprawy, a nie powielania zawartości akt administracyjnych wskazuje jak poniżej.

W postępowaniu zgromadzony został wspólny dla rozliczeń Spółki za lata 2014-2015 materiał dowodowy. Podstawowym rodzajem działalności gospodarczej Spółki było prowadzenie restauracji, gastronomia – usługi gastronomiczne, a także sprzedaż maszyn i urządzeń. Organy mając na uwadze okres przedawnienia, którego ustawowy termin upływał z końcem 2020 r. wywiodły prawo do orzekania o zobowiązaniu Strony z zaistniałej – ich zdaniem – przesłanki zawieszenia biegu terminu przedawniania z art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) – dalej jako o.p. Wskazano przy tym na okoliczności: wszczęcie dochodzenia w sprawie nierzetelnego prowadzenia ksiąg rachunkowych za lata 2014 – 2015 r. tj. przestępstwo skarbowe z art. 61 § 1 ustawy z 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (tekst jedn. Dz. U. z 2018, poz. 1958 ze zm.) – dalej jako k.k.s., zawiadomienie z art. 70c o.p. doręczone pełnomocnikowi Strony przed upływem ustawowego okresu przedawnienia oraz przedstawienie w 2020 r. zarzutów karnych wobec osób związanych z reprezentacją Spółki. W zakresie przychodów deklarowanych przez Spółkę w związku z działalnością gospodarczą w zakresie prowadzenia restauracji w postępowaniu pierwszoinstancyjnym stwierdzono: