Wyrok NSA z dnia 5 października 2022 r., sygn. II FSK 76/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Alina Rzepecka, po rozpoznaniu w dniu 5 października 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 18 listopada 2021 r. sygn. akt I SA/Sz 825/21 w sprawie ze skargi B. J. na postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 sierpnia 2021 r. nr 0114-KDIP2-1.4011.17.2021.3.PD/OK w przedmiocie pozostawienia wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego bez rozpatrzenia 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz B. J. kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 18 listopada 2021 r. (sygn. akt I SA/Sz 825/21) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie uwzględnił skargę B. J. – nazywanego dalej "Skarżącym", i uchylił postanowienie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 sierpnia 2021 r. (nr 0114-KDIP2-1.4011.17.2021.3.PD/OK) w przedmiocie pozostawienia wniosku wydanie interpretacji indywidualnej bez rozpatrzenia.

2.1. W skardze kasacyjnej wywiedzionej od powyższego wyroku przez pełnomocnika organu podniesiono zarzuty naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) w zw. z art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako "P.p.s.a.") w zw. z art. 169 § 1 i 4 w zw. z art. 14g § 1 oraz w zw. z art. 14h ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 poz. 201 ze zm.; dalej jako "O.p.") przez przyjęcie przez sąd, że przy wydaniu zaskarżonych postanowień doszło do naruszenia przez organ interpretacyjny art. 169 § 1 w zw. z art. 14h o.p., podczas gdy w istocie nie doszło do naruszenia wskazanych przez sąd przepisów, ponieważ przedmiot zapytania skarżącego sformułowany w pytaniu czy prowadzi działalność, którą można zakwalifikować jako badawczo-rozwojową, nie został przez skarżącego wyczerpująco przedstawiony jako element stanu faktycznego, lecz skarżący mimo wezwania do uzupełniania wniosku, jedynie wyraził swoją opinię, co do prowadzenia w ramach działalności twórczej prac rozwojowych.