Interpretacja indywidualna z dnia 11 marca 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.11.2024.2.AP

Koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 stycznia 2024 r. wpłynął Pana wniosek z 7 stycznia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, który dotyczy kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 lutego 2024 r. (wpływ 20 lutego 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (przedstawiony ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Od 1 stycznia 2024 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą …  w zakresie związanym z oprogramowaniem (kod PKD: 62.01.Z). Jako metodę opodatkowania stosuje Pan podatek liniowy i prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów (PKPiR).

6 marca 2023 r. zakupił Pan w celu użytku prywatnego nowy samochód osobowy (KŚT 741) …. 1 stycznia 2024 r. przekazał Pan powyższy przedmiot na potrzeby prowadzonej przez Pana działalności, wprowadzając go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Pojazd użytkowany był do tej pory przez Pana prywatnie w okresie od dnia rejestracji, tj. 7 marca 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. włącznie (300 dni). Auto nie ma szkód i posiada ważne ubezpieczenie AC (do 6 marca 2024 r.) na zakupową wartość samochodu.

Ze względu na rzadkość wyposażenia pojazdu oraz jego nowość, na rynku nie jest Pan w stanie odnaleźć odpowiednika, który byłby oferowany po niższej cenie. Jako wartość początkową powyższego środka trwałego przyjął Pan więc 77 400 zł na podstawie wartości brutto z faktury Nr 3 … z 6 marca 2023 r. od sprzedawcy …. Pierwszego odpisu amortyzacyjnego dokonał Pan w lutym 2024 r., stosując 20% stawkę amortyzacji.

Pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Czy prawidłowo zalicza Pan do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od samochodu osobowego …, którego wartość początkowa została przez Pana ustalona na podstawie faktury Nr …?

Pana stanowisko w sprawie (przedstawione ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Pana zdaniem, prawidłowo zalicza Pan do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od samochodu osobowego …, którego wartość początkowa została przez Pana ustalona na podstawie ww. faktury.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustalił Pan wartość początkową środka trwałego. W myśl art. 22h ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustalił Pan stawkę amortyzacyjną i dokonuje Pan pierwszego odpisu w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji, zaliczając go do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U z 2024 r. poz. 226):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie m cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ww. ustawy, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 (zdanie pierwsze) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy:

Problematyka amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak stanowi art. 22a ust. 1 ww. ustawy:

Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

·zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

·stanowią własność lub współwłasność podatnika,

·są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,

·przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,

·są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

·nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 22c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 wskazanej ustawy:

Stosownie do art. 22f ust. 1 powołanej ustawy:

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 22i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl art. 22j ust. 2 ww. ustawy

Natomiast zgodnie z art. 22j ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie zaś z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Powyższe oznacza, że w przypadku samochodów osobowych obowiązują limity w wysokości 225 000 zł (w odniesieniu do elektrycznych samochodów osobowych i samochodów osobowych napędzanych wodorem) oraz 150 000 zł (w przypadku pozostałych samochodów osobowych) dotyczące uwzględniania w kosztach uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z opisu sprawy wynika, że od 1 stycznia 2024 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie związanym z oprogramowaniem. Jako metodę opodatkowania stosuje Pan podatek liniowy i prowadzi Pan podatkową księgę przychodów i rozchodów. 6 marca 2023 r. zakupił Pan w celu użytku prywatnego nowy samochód osobowy (KŚT 741). 1 stycznia 2024 r. przekazał Pan powyższy przedmiot na potrzeby prowadzonej przez Pana działalności, wprowadzając go do ewidencji środków trwałych. Pojazd użytkowany był do tej pory przez Pana prywatnie w okresie od dnia rejestracji, tj. 7 marca 2023 r. do 31 grudnia 2023 r. włącznie (300 dni). Ze względu na rzadkość wyposażenia pojazdu oraz jego nowość, na rynku nie jest Pan w stanie odnaleźć odpowiednika, który byłby oferowany po niższej cenie. Jako wartość początkową powyższego środka trwałego przyjął Pan więc 77 400 zł, na podstawie wartości brutto z faktury z 6 marca 2023 r. od sprzedawcy. Pierwszego odpisu amortyzacyjnego dokonał Pan w lutym 2024 r., stosując 20% stawkę amortyzacji.

Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy prawidłowo zalicza Pan do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od samochodu osobowego, którego wartość początkowa została przez Pana ustalona na podstawie faktury.

Należy wskazać, że w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiących załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że dla samochodów osobowych (symbol KŚT 741) stawka amortyzacyjna wynosi 20%.

Mając na uwadze opis stanu faktycznego oraz wyżej wskazane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że może Pan zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od samochodu osobowego, którego wartość początkowa została przez Pana ustalona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli wg ceny nabycia.

Jednocześnie warunkiem koniecznym dla uznania odpisów amortyzacyjnych od wskazanego środka trwałego, za koszt uzyskania przychodu jest jego wykorzystywanie w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Podkreślenia wymaga fakt, że wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy eksploatacją tego środka trwałego a osiągniętym przychodem, spoczywa na Panu.

Wobec powyższego, stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zastrzec, że interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku w kontekście zadanego pytania, natomiast nie rozstrzyga innych kwestii wynikających z opisu sprawy i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej, które nie były przedmiotem zapytania.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).