Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 września 2022 r., sygn. I SA/Po 1083/21

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Agata Pasternak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 września 2022 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy od sierpnia 2011 roku do kwietnia 2012 roku oraz kwotę zobowiązania podatkowego za kwiecień 2012 roku oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 22 listopada 2021 r. W. spółka z o.o. w P. wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z 15 października 2021 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego P. z 31 grudnia 2020 r. nr [...], określającą nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za okres od sierpnia 2011 r. do kwietnia 2012 r. oraz kwotę zobowiązania podatkowego za kwiecień 2012 r.

Powyższa skarga została wywiedziona na tle stanu faktycznego sprawy, w której wyniku przeprowadzonego postępowania organ pierwszej instancji ustalił, że skarżąca prowadziła w okresie od sierpnia 2011 r. do kwietnia 2012 r. działalność w zakresie handlu wyrobami stalowymi, pośrednictwa w obrocie materiałami chemicznymi oraz sprzedaży odpadów dokonała nabyć towarów i usług od: S. spółki z o.o., P. N. [...], P. spółki z o.o., S. s.r.o., J. B. [...] Ponadto wystawiła faktury na rzecz S. s.r.o., C. s.r.o. oraz I. spółki z o.o. Zgromadzony materiał dowodowy oraz przedłożone dokumenty źródłowe wskazywały, że zdarzenia dokumentowane powyższymi fakturami nie miały miejsca, a wystawione dokumenty są jedynie tzw. "pustymi fakturami".

Kwestionując we wskazanej wyżej decyzji rzetelność transakcji z S. W., Naczelnik wskazał, że przedmiotem usług transportowych świadczonych przez ww. podmiot były transakcje zawarte pomiędzy B. s.r.o. a N. sp. z o.o. Z dokumentów zgromadzonych w trakcie kontroli wynika, że N. sp. z o.o. (zleceniodawca) i skarżąca (zleceniobiorca) 26 marca 2010 r. zawarły na okres 5 lat umowę, ale z tej umowy nie wynika, aby W. była odpowiedzialna za organizację transportu i ponoszenia jego kosztów. Ponadto z wyjaśnień osoby reprezentującej N. wynika, że w 2011 r. spółka rozszerzyła zakres prowadzonej działalności gospodarczej o handel wyrobami ze stali, w tym prętami żebrowanymi. Spółka N. nie zawarła w związku z tym ze skarżącą kolejnej umowy o współpracy, lecz ustalono wysokość prowizji należnej zleceniobiorcy z tytułu pośrednictwa przy sprzedaży prętów żebrowanych do firmy B. s.r.o. W wyniku tej umowy została wystawiona jedna faktura. Nadto W. zaliczyła w poczet zakupów faktury wystawione przez S. W., które wystawione były na rzecz firmy K. sp. z o.o., a nie na rzecz W. sp. z o.o. Z tej przyczyny spółka nie miała prawa odliczenia podatku naliczonego z tych faktur, bowiem zakupy te nie były wykorzystywane do wykonywania przez nią czynności opodatkowanych, lecz przez inne przedsiębiorstwo.