Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 września 2022 r., sygn. II SA/Ol 486/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Adam Matuszak Sędziowie sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) sędzia WSA Katarzyna Matczak po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 września 2022 r. sprawy ze skargi Spółki P. w Warszawie na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Olsztynie z dnia [...] nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję z dnia [...] znak: [...]; II. zasądza od organu na rzecz strony skarżącej kwotę 997 zł (dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z 1 kwietnia 2021 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Olsztynie (dalej: "Kolegium"), działając na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256, z późn. zm.), dalej: "k.p.a.", po rozpoznaniu wniosku M. i S.P. (dalej: "wnioskodawcy"), stwierdziło nieważność w całości decyzji Wójta Gminy Giżycko (dalej: "Wójt") z 3 kwietnia 2020 r., ustalającej na wniosek [...] (dalej: "inwestor", "spółka") lokalizację inwestycji celu publicznego, polegającej na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej na działce [...].

Po rozpoznaniu wniosku inwestora o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z 30 lipca 2021 r., Kolegium uchyliło w całości ww. decyzję i odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Wójta z 3 kwietnia 2020 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z 7 grudnia 2021 r., II SA/Ol 797/21, po rozpoznaniu skargi wnioskodawców na ww. decyzję Kolegium, uchylił zaskarżoną decyzję i zasądził od Kolegium na rzecz skarżących solidarnie zwrot kosztów postępowania sądowego.

Sąd stwierdził, że Kolegium zasadniczą część uzasadnienia zaskarżonej decyzji poświęciło rozważaniom, dlaczego – w jego ocenie – w sprawie nie było wymagane uzyskanie decyzji środowiskowej, pomijając zupełnie kwestie związane z prowadzonym postępowaniem nadzwyczajnym. Kolegium przyznało, że wydając decyzję ustalającą lokalizację inwestycji celu publicznego Wójt oparł się wyłącznie na danych zawartych we wniosku i kwalifikacji, nie dokonując w tym zakresie własnych ustaleń, co jednak w ocenie Kolegium nie stanowiło rażącego naruszenia prawa. Poza skwitowaniem, że skład orzekający nie podziela stanowiska Kolegium wyrażonego w decyzji z 1 kwietnia 2021 r. i stwierdzeniem, że brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji lokalizacyjnej, w uzasadnieniu nie podano żadnych argumentów wyjaśniających, dlaczego – w ocenie składu orzekającego – niedokonanie przez Wójta własnych ustaleń i oparcie się przez ten organ wyłącznie na danych zawartych we wniosku i kwalifikacji przedsięwzięcia, nie stanowi rażącego naruszenia prawa. Sąd zauważył, że w przypadku odmowy stwierdzenia nieważności decyzji rozstrzygnięcie powinno być poparte na tyle szczegółową oceną, by móc z całą pewnością odeprzeć zarzuty co do wskazywanego przez skarżących charakteru inwestycji, czego ponownie rozpatrując sprawę Kolegium nie uczyniło.