Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 września 2022 r., sygn. II SA/Gl 821/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Dobrowolski, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska, Sędzia WSA Edyta Kędzierska (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 września 2022 r. sprawy ze skargi G. O. (O.) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 25 kwietnia 2022 r. nr SKO.PSŚ/41.5/980/2022/4760 w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach, w wyniku rozpoznania odwołania wniesionego przez skarżącą G.O., uchyliło w całości decyzję Prezydenta Miasta J. z dnia 10 marca 2021 r. w przedmiocie odmowy przyznania wyżej wymienionej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad matką i jednocześnie orzekło o przyznaniu skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad osobą niepełnosprawną - matką C.S. od 1.01.2022 r. - na stałe i odmówiło przyznania skarżącej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego za okres od 1.10.2021 r.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że postępowanie zostało wszczęte na wniosek strony z dnia 8 października 2021 r. o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawną matką C.S.. Decyzja organu I instancji została wydana w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy w związku z decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 10.01.2022 r. Jednocześnie z akt sprawy (w szczególności z przeprowadzonego wywiadu środowiskowego) wynika, że strona sprawuje osobistą opiekę nad matką i z tego powodu nie podejmuje zatrudnienia. W ocenie Kolegium, w sytuacji strony zachodzi bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy niepodejmowaniem przez stronę zatrudnienia bądź innej pracy zarobkowej, a koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym, matką. Z akt sprawy wynika również, że skarżąca uprawniona była do zasiłku dla opiekuna w związku z opieką nad matką, przyznanego na czas nieokreślony decyzją Prezydenta Miasta J. z dnia 16.07.2014 r., zmienioną decyzją z dnia 6.11.2018 r. Organ podniósł, że strona złożyła wniosek o uchylenie przedmiotowej decyzji w związku z ubieganiem się o świadczenie pielęgnacyjne. Ostateczną decyzją z dnia 10.02.2022 r., decyzja przyznająca zasiłek dla opiekuna została uchylona, a ostatnie świadczenie zostało wypłacone za grudzień 2021 r. Strona pobrała zasiłek dla opiekuna za okres od 1.10.2021 r. do 31.12.2021 r. W odniesieniu do decyzji z dnia 10.02.2022 r. uchylającej prawo do zasiłku dla opiekuna, strona nie skorzystała z przysługującego jej prawa do wniesienia odwołania, w szczególności, co do okresu, od którego świadczenie zostało uchylone. Organ odwoławczy podkreślił, że rozpatrując odwołanie strony będące przedmiotem niniejszego postępowania, związany był treścią decyzji ostatecznej z dnia 10.02.2022 r., która rzutowała bezpośrednio na możliwość przyznania stronie świadczenia pielęgnacyjnego nie od daty złożenia wniosku, ale od miesiąca, w którym strona nie była już uprawniona do konkurencyjnego świadczenia, tj. zasiłku dla opiekuna. Następnie organ przytoczył art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o świadczeniach rodzinnych i podkreślił, że strona od stycznia 2022 r. spełnia wszystkie ustawowe kryteria przyznania jej wnioskowanego świadczenia. Dodał, że w związku z tym należało odmówić stronie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego od 1 października 2021 r. do 31 grudnia 2021 r., gdyż w tym okresie zachodziła negatywna przesłanka, o której mowa w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy o świadczeniach rodzinnych.