Wyrok NSA z dnia 21 września 2022 r., sygn. II OSK 1645/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Siegień po rozpoznaniu w dniu 21 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. K. i M. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 4 maja 2022 r., sygn. akt II SA/Rz 180/22 oddalającego sprzeciw W. K. i M. K. od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...] stycznia 2022 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie legalności obiektów kurnika 1) uchyla zaskarżony wyrok i zaskarżoną decyzję w całości; 2) zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] na rzecz W. K. i M. K. solidarnie kwotę 1020 (słownie: tysiąc dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 4 maja 2022 r., sygn. akt II SA/Rz 180/22, oddalił sprzeciw W. K. i M. K. od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] z dnia [...] stycznia 2022 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie legalności obiektów kurnika.

W uzasadnieniu powyższego wyroku zawarto następujące ustalenia faktyczne i ocenę prawną.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] decyzją z [...] października 2021 r., nr [...], działając na podstawie art. 104 oraz art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 r. poz. 735, z późn. zm.), dalej zwanej: "k.p.a.", umorzył w całości jako bezprzedmiotowe postępowanie administracyjne w sprawie legalności obiektów kurnika, zlokalizowanych na działkach nr [...] i [...] położonych w miejscowości K., gmina B..

Organ wskazał, że z zebranego materiału dowodowego wynika, że budowa spornych obiektów kurnika na wskazanych powyżej działkach została zrealizowana na podstawie decyzji Naczelnika Gminy R. z [...] maja 1974 r., nr [...] o pozwoleniu na budowę. Przy czym obecnie (po upływie blisko 50 lat) zachowała się jedynie kopia tej decyzji, w której określono parametry kurnika. Ze wskazanych w decyzji wielkości dotyczących powierzchni zabudowy i kubatury wynika, że prawdopodobne stają się wyjaśnienia złożone przez pełnomocnika właścicieli kurnika, potwierdzone oświadczeniem J. K. (który brał udział przy realizacji kurnika), że typowy projekt kurnika, według którego realizowano budowę, obejmował budowę dwóch skrzydeł kurnika połączonych przewiązką. Za tym, że oba obiekty powstały na postawie ww. pozwolenia przemawia też fakt, że były one budowane mniej więcej w tym samym czasie, tj. w dacie ważności powyższego pozwolenia na budowę (lata 1974-1976) oraz fakt, że ich łączna powierzchnia zabudowy, wynosząca 959,5 m² (10,98 m x 42,12 m i 39 m x 12,75 m) jest mniejsza niż wskazana w pozwoleniu na budowę, tj. 1134 m². Rezygnacja inwestora z wykonania przewiązki pomiędzy dwoma częściami kurnika pomniejszyła jego powierzchnię zabudowy, określoną w pozwoleniu na budowę. W przypadku budowy przewiązki powstałby jeden obiekt o powierzchni zabudowy zgodnej z udzielonym pozwoleniem na budowę. Również określone w pozwoleniu odległości dotyczące lokalizacji kurnika (10 m od parceli pani B. oraz 23 m od istniejącego budynku stodoły W. K.) zostały zachowane, podobnie zachowano przeznaczenie obiektu (chów niosek). Wobec powyższego organ pierwszej instancji stwierdził, że jedyną wprowadzoną przez inwestora w trakcie budowy zmianą była rezygnacja z wykonania przewiązki pomiędzy dwoma skrzydłami (halami) kurnika, co wpłynęło na zmniejszenie jego powierzchni zabudowy i powstanie dwóch odrębnych obiektów. Zdaniem organu zmianę tę można więc zakwalifikować, jako odstępstwo niewymagające ingerencji organu nadzoru budowlanego. Zmiana ta nie spowodowała bowiem naruszenia obowiązujących wówczas przepisów techniczno-budowlanych, tj. przepisów zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 29 czerwca 1966 r. w sprawie warunków technicznych, jakim winny odpowiadać obiekty budowlane budownictwa powszechnego (Dz. Bud. z 1966 r., Nr 10, poz. 44). Nie spowodowała też pogorszenia warunków zdrowotnych, ochrony środowiska czy też ochrony przeciwpożarowej. PINB uznał więc, że w niniejszej sprawie nie można stwierdzić, aby rezygnacja z przewiązki naruszała ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich.