Wyrok NSA z dnia 15 września 2022 r., sygn. II GSK 650/19

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Cezary Pryca Sędzia NSA Andrzej Skoczylas (spr.) Sędzia del. WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz po rozpoznaniu w dniu 15 września 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Inspektora Transportu Drogowego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2018 r., sygn. akt VIII SA/Wa 677/18 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 13 lipca 2018 r. nr BP.502.129.2018.0155.WA7.3866 w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 grudnia 2018 r., sygn. akt VIII SA/Wa 677/18, po rozpoznaniu skargi J. G. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 13 lipca 2018 r. w przedmiocie kary pieniężnej za przejazd pojazdem nienormatywnym bez zezwolenia, 1/ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 24 kwietnia 2018 r., oraz 2/ zasądził na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Główny Inspektor Transportu Drogowego, zaskarżając orzeczenie w całości i domagając się jego uchylenia w całości i oddalenia skargi, ewentualnie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji. Ponadto organ skarżący kasacyjnie wniósł o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz rozpoznania skargi kasacyjnej na rozprawie.

Na podstawie art. 174 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 329; powoływanej dalej jako: p.p.s.a.) zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie:

1. przepisów prawa materialnego, tj. art. 2 pkt 35a ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1990 ze zm., zwanej dalej: p.r.d.) w zw. z art. 41 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 ze zm., zwanej dalej: u.d.p.) poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu przez Sąd, iż definicja pojazdu nienormatywnego nie przewiduje możliwości sankcjonowania parametrów osi wielokrotnych podczas gdy z przepisów ustawy o drogach publicznych oraz przepisów Prawa o ruchu drogowym wraz z rozporządzeniami wykonawczymi do tych ustaw wynika taka możliwość;