Wyrok WSA w Kielcach z dnia 14 września 2022 r., sygn. II SA/Ke 405/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Armański Sędzia WSA Agnieszka Banach (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Urszula Opara po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2022 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] maja 2022 r. [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] maja 2022 r. [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej też "Kolegium") utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta K. z [...] lutego 2022 r. znak: [...], którą odmówiono K. M. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną babcią - K. M..

W uzasadnieniu tej decyzji Kolegium wskazało, że K. M. jest wdową i na podstawie orzeczenia Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w K. z [...] stycznia 2000 r. została zaliczona do znacznego stopnia niepełnosprawności na stałe. W orzeczeniu tym wskazano, że niepełnosprawność istnieje od 30-stu lat, zaś ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 14 stycznia 2000 r. Organ pierwszej instancji odmówił stronie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego m.in. ze względu na niespełnienie przesłanki określonej w art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 735) zwanej dalej "ustawą" lub "u.ś.r.".

Odnosząc się do uzasadnienia kwestionowanej decyzji organu pierwszej instancji, Kolegium wyjaśniło, że w wyroku z 21 października 2014 r. w sprawie o sygn. K 38/13 Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 17 ust. 1b ustawy w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP. W konsekwencji Kolegium podkreśliło, że organ pierwszej instancji, odmawiając przyznania skarżącej prawa do wnioskowanego świadczenia ze względu na fakt, iż niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała po 25 roku życia, dopuścił się uchybienia prawa materialnego, gdyż nie wziął pod uwagę treści ww. wyroku i wydał decyzję w oparciu o niekonstytucyjną normę prawną.